صادر. [ دِ ] (ع ص ) نعت فاعلی از صدور. بازگردنده . مقابل وارد. از جای بیرون آینده . (غیاث اللغات ). رونده (در مورد شخص و شی ٔ هر دو استعمال شود)
: ز بهر صادر و وارد پزند هر روزی
هزار پخته مر او را همیشه در مطبخ .
سوزنی .
صیت بزرگی احوال و کرامات و مقامات خواجه را از صادر و وارد بسیار شنودم . (انیس الطالبین ). و رجوع به صادر کردن و صادرات شود. || یقال : ما له صادر و لا وارد؛ یعنی نیست او را چیزی . || طریق صادر؛ راه بازگشت از آب . (منتهی الارب ).