طالب
نویسه گردانی:
ṬALB
طالب . [ ل ِ] (اِخ ) ابن عثمان بن محمد، ابواحمدبن ابی غالب الازدی النحوی البصری . وی از ابوبکربن الانباری نحو فراگرفت ، و در فنون عربیت بارع ، و عارف به لغت بود، در پایان زندگانی نابینا شد. ولادت وی در 319 و در 396 هَ . ق . در روزگار خلافت القادر باللّه درگذشت .(معجم الادباء ج 4 ص 274). رجوع به عنوان قبل شود.
واژه های همانند
۴۱ مورد، زمان جستجو: ۰.۰۶ ثانیه
تألب . [ ت َ ءَل ْ ل ُ ] (ع مص ) جمع شدن . (تاج المصادر بیهقی ) (زوزنی ). جمع شدن قوم بر کسی . (از منتهی الارب ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء). ت...