 
        
            طالب 
        
     
    
								
        نویسه گردانی:
        ṬALB 
    
							
    
								
        طالب . [ ل ِ ] (اِخ ) ابن  علی  ابهری  علوی  حسینی .شیخ  منتجب الدین  قمی  در فهرست  خود گوید وی  فقیه  صالح واعظ بود و نزد شیخ  جلیل  محیی الدین بن  الحسین بن  المظفر الحمدانی  حدیث  آموخت ، صاحب  امل الاَّمل  در حق  او گوید: عالم  و فاضل  محقق  و عابد و مردی  صالح  و ادیب  و شاعر بوده . او راست : رسائل  و مراثی  الحسین  علیه السلام . دیوانی  نیز دارد، و از معاصرین  است . (روضات  ص 335).
    
							
    
    
    
        
            واژه های همانند
        
        
            
    ۴۱ مورد، زمان جستجو: ۰.۰۸ ثانیه
								
    
    
									
            
										
                
                
                    
											
                        طالب  علمانه . [ ل ِ ب ِ ع ِ ن َ / ن ِ ] (ص  نسبی  مرکب ، ق  مرکب ) طلاب . چون  طالب  علمان  : بسته  زیر گلو از غالیه  تحت  الحنکی  [ کبک ]پیرهن  دارد...
                    
										
                 
            
									 
        
            
										
                
                
                    
											
                        طالب جاجرمی . [ ل ِ ب ِ ج َ ] (اِخ ) مؤلف  تذکره ٔ دولتشاه  آرد: غزل  را نیکو میگوید از کدخدازادگان  جاجرم  بوده  و شاگرد شیخ  آذری  است ، در اول  حا...
                    
										
                 
            
									 
        
            
										
                
                
                    
											
                        این واژه به تازگی اضافه شده است و هنوز هیچ کسی برای آن معنی ننوشته است. برای اینکه برای این واژه معنی بنویسید 
اینجا کلیک کنید.
                    
										
 
            
									 
        
            
										
                
                
                    
											
                        طالب بن  عبدا. [ ل ِ بِب ْ ن ِ ع َ دُل ْ لاه  ] (اِخ ) ازدی  گوید: حدیث  او قابل  اعتماد نیست  آنگاه  سلسله ٔ حدیث  او را از طریق  ابوکریب  بدین سان  ...
                    
										
                 
            
									 
        
            
										
                
                
                    
											
                        طالب بن  بشیر. [ ل ِ بِب ْ ن ِ ب َ ] (اِخ ) محدثی  است . عسقلانی  گوید: مدنی  و مجهول  است . (لسان  المیزان  ج  3 ص  205).
                    
										
                 
            
									 
        
            
										
                
                
                    
											
                        طالب بن  سمیدع . [ ل ِ بِب ْ ن ِ س َ م َ دَ ] (اِخ ) ازدی  گوید درباره ٔ او تأمل  باید کرد - انتهی . ابن  ابی حاتم  بروایت  از ابولبید گوید جمادبن  ز...
                    
										
                 
            
									 
        
            
										
                
                
                    
											
                        طالب  لاهیجانی . [ ل ِ ب ِ ] (اِخ ) اصلش  از لاهیجان  در خدمت احمدخان  بوده ... در قزوین  وفات  یافته ، از او است :بعد عمری  گر نگاهی  جانب  من  میکند...
                    
										
                 
            
									 
        
            
										
                
                
                    
											
                        طالب بن  الازهر. [ ل ِ بِب ْ نِل ْ اَ هََ ] (اِخ ) مملوک . و شاعری  قلیل الشعر است . (ابن  الندیم ).
                    
										
                 
            
									 
        
            
										
                
                
                    
											
                        ابراهیم بن  ابی طالب . [ اِ م ِ ن ِ اَ ل ِ ] (اِخ ) از حُفّاظ نشابور در قرن  سوم  هجری  و در سال  295 هَ .ق  . درگذشته  است .
                    
										
                 
            
									 
        
            
										
                
                
                    
											
                        تألب . [ ت َءْ ل َ ] (ع  ص ) (از «أل ب ») درشت  و سطبر از مردم  و از خر وحشی . (منتهی  الارب ). صاحب  منتهی  الارب  به  روش  قاموس  کلمه  را هم  در ...