طنز

طنز. [ طَ ] (ع مص ) فسوس کردن .(منتهی الارب ) (منتخب اللغات ). فسوس داشتن . (دهار). افسوس داشتن . (زوزنی ). افسوس کردن . (تاج المصادر). || بر کسی خندیدن . || عیب کردن . (زوزنی ). || لقب کردن . (زوزنی ). || سخن به رموز گفتن . (غیاث ) (آنندراج ). || (اِمص ) طعنه . (غیاث ) (آنندراج ). سخریه : آنچه دیده و شنیده از احوال نوخاستگان و حرکات ایشان و سخنان باطنز که میگفتند بازراند. (تاریخ بیهقی ص 599). بزرگان طنز فرانستانند. (تاریخ بیهقی ص 392).
زبون تر از مه سی روزه ام مهی سی روز
مرا بطنز چو خورشید خواند آن جوزا.

خاقانی .

سالها جستم ندیدم زو نشان
جز که طنز و تسخر این سرخوشان .

مولوی .

قهقهه زد آن جهود سنگدل
ازسر افسوس و طنز و غش و غل .

مولوی .

عقلم بطنز گفت که انظر الی الابل
کاندر ابل عجایب صنع خدا بسی است .

سلمان ساوجی .

|| ناز. (غیاث ) (آنندراج ).