عرفة
نویسه گردانی:
ʽRF
عرفة. [ ع َ رَ ف َ ] (اِخ ) ابن الحارث ، مکنی به ابوالحارث . صحابی است . (یادداشت مرحوم دهخدا).
واژه های همانند
۲۵ مورد، زمان جستجو: ۰.۱۳ ثانیه
عرفة ضریة. [ ع ُ ف َ ض َ ری ی َ ] (اِخ ) نام جایگاهی است . (از منتهی الارب ) (از تاج العروس ).
عرفة منعج . [ ع ُ ف َ ت ُ م َ ع ِ ] (اِخ ) نام جایگاهی است . (از معجم البلدان ) (از تاج العروس ) (از منتهی الارب ).
عرفة نباط. [ ع ُ ف َ ت ُ ن ِ ] (اِخ ) ۞ نام جایگاهی است . (از معجم البلدان ) (از تاج العروس ) (از منتهی الارب ).
حبل عرفة. [ ح َ ل ِ ع َ رَ ف َ ] (اِخ ) رملی است نزدیک عرفات . (معجم البلدان ).
عرفة اعیار. [ ع ُ ف َ ت ُ اَ ] (اِخ ) جایگاهی است در بلاد بنی اسد. (از معجم البلدان ).
ابراهیم بن محمدبن عرفة. [ اِ م ِ ن ِ م ُ ح َم ْ م َ دِ ن ِ ع َ رَ ف َ ] (اِخ ) ابن سلیمان بن مغیرةبن حبیب بن المهلب العتکی الازدی . رجوع به ...
عارفة. [ رِ ف َ ] (ع ص ) مؤنث عارف : امراءة عارفة؛ زن شکیبا. (ناظم الاطباء). و رجوع به عارف شود. || (اِمص ) مهربانی . (غیاث ) (آنندراج ). نی...
عرفه . [ ع ُ ف َ ] (اِخ ) (گردنه ٔ...) گردنه ای است در راه شیراز به جهرم . رجوع به گردنه ٔ عرفه در ردیف خود شود.
ارفح . [ اَ ف َ ] (ع ص ) دابّه ای که هر دو شاخ وی بجانب هر دو گوش او برآمده باشد با دوری میان هر دو شاخ . (منتهی الأرب ).
ارفه . [ اُ ف َ ] (ع اِ) حدّ فاصل میان دو زمین . حد زمین . (مهذب الاسماء). || علامت . || گِره . عُقدَة. (اقرب الموارد). ج ، اُرَف .