غذاء
        
     
    
								
        نویسه گردانی:
        ḠḎʼʼ
    
							
    
								
        غذاء. [ غ ِ ] (ع  اِ) خورش .(منتهی  الارب ). خوردنی  که  نشو و نمای  تن  و قوام  تمام بدن  بدان  است  و با لفظ چیدن  و کردن  مستعمل . (آنندراج ). خوراک  و آشامیدنی  که  بدان  اغتذاء شود. ج ، اغذیه .(اقرب  الموارد).  ||  پرورش  که  بدان  بالیدگی  و آراستگی  جسم  است . (منتهی  الارب ). هر آنچه  نشو و نما و قوام  تن  بدان  است . ج ، اغذیه . (اقرب  الموارد).
ترکیب ها:
-  غذا چیدن  . غذا خوردن . غذاخور. غذاخوری . غذا دادن . غذاده . غذا ساختن .غذاساز. غذا کردن . غذا کشیدن . رجوع  به  همین  ترکیبات شود.
    
							
    
    
    
        
            واژه های همانند
        
        
            
    ۴۸ مورد، زمان جستجو: ۰.۱۷ ثانیه
								
    
    
									
            
										
                
                
                    
											
                        غضا. [ غ َ ](ع  اِ) درخت  بزرگی  از نوع  اثل  (درخت  شور گز) است  و یکی  آن  غضاة میباشد. چوب  آن  بسیار سخت  است  و از این رو زغال  آن  نیز صلابت  دا...
                    
										
                 
            
									 
        
            
										
                
                
                    
											
                        غضا. [ غ َ ] (اِخ ) زمینی  در دیار بنی کلاب  است  و در آنجا وقعه ای  مربوط به  ایشان  رخ  داده  است . (از معجم  البلدان ).
                    
										
                 
            
									 
        
            
										
                
                
                    
											
                        غضا. [ غ َ ](اِخ ) وادیی  است  در نجد. اعرابیی  گوید : یقر بعینی  أن  اری  رملة الغضااذا ظهرت  یوماً لعینی  قلالهاو لست  و ان  احببت  من  یکسن  الغضا...
                    
										
                 
            
									 
        
            
										
                
                
                    
											
                        غضا. [ غ ُض ْ ضا ] (اِخ ) آبی  است  متعلق  به  بنی عامربن  ربیعة. (از معجم  البلدان ) (منتهی  الارب ).
                    
										
                 
            
									 
        
            
										
                
                
                    
											
                        قذا. [ ق ُ ] (ع  اِ) ج ِ قَذاءَة. رجوع  به  قذاءة شود.
                    
										
                 
            
									 
        
            
										
                
                
                    
											
                        قضاء. [ ق َ ] (ع  اِ) فرمان . حکم . (منتهی  الارب ) (اقرب  الموارد): قضاء اﷲ ترد له  الاقضیة. (اقرب  الموارد). ج ، اَقْضیة. (اقرب  الموارد) (منتهی  ال...
                    
										
                 
            
									 
        
            
										
                
                
                    
											
                        قضاء. [ ق َض ْ ضا ] (ع  ص ) فعال  است  برای  مبالغه .(منتهی  الارب ) (اقرب  الموارد).  ||  زره  استوار.  ||  زره  میخ دوز و زره  درشت . (منتهی  الارب ...
                    
										
                 
            
									 
        
            
										
                
                
                    
											
                        قضاء. [ ق َض ْ ضا ] (ع مص ) به  حاجت  کسی  رسیدن  و روا کردن . (منتهی  الارب ).
                    
										
                 
            
									 
        
            
										
                
                
                    
											
                        غزا. [غ َ ] (ع  مص ) با دشمن  دین  جنگ  کردن . (غیاث اللغات ) (آنندراج ). غزاة. غزوة. جنگ  و جدال . این  کلمه  به  همین  صورت  در عربی  نیامده  است . ...
                    
										
                 
            
									 
        
            
										
                
                
                    
											
                        قذع . [ ق َ ] (ع مص ) دشنام  دادن . (منتهی  الارب ) (آنندراج ) (اقرب  الموارد): قذعه  قذعاً؛ دشنام  داد او را و سقط گفت . (منتهی  الارب ).  ||  زدن  ب...