غفه

غفه . [ غ ُ / غ ُف ْ ف َ / ف ِ ] (اِ) پوستین بره ٔ بسیار نرم . (از برهان قاطع). پوستین بره که به غایت نرم و نیکو باشد. (فرهنگ رشیدی ) (آنندراج ) (انجمن آرا). پوستین بره بود که به غایت لطیف بود. (فرهنگ جهانگیری ). پوستین باشد از پوست بره ٔ جعد. (فرهنگ اسدی ) :
روی هریک چون دو هفته گرد ماه
جامه شان غفه سمورینشان کلاه .

رودکی (از فرهنگ اسدی ).