غلمة. [ غ ُ م َ ] (ع مص ) به معنی غَلَم . تیزشهوت شدن زن و مرد. (مصادر زوزنی ). || (اِمص ) تیزی شهوت جماع و خواهانی آن . (منتهی الارب ) (آنندراج ). شهوت .(تاج المصادر بیهقی ). رجوع به غلم شود
: به باد فتق براهیم و غلمه ٔ عثمان
به دبه ٔ علی موش گیر وقت دباب .
خاقانی (دیوان چ سجادی ص 54).
به غلمه ٔ طبقات طبق زنان سرای
به آبگینه و مازو و کندروو گلاب .
خاقانی (ایضاً دیوان ص 55).