فراص
نویسه گردانی:
FRʼṢ
فراص . [ ف ِ ] (ع ص ) درشت . (اقرب الموارد). || سخت سرخ رنگ . || (اِ) جامه . (آنندراج ) (ناظم الاطباء). ما علیه فراص ؛ أی ثوب .(اقرب الموارد). رجوع به فراض شود. || ج ِفِرصَة. (آنندراج ). رجوع به فِرصة شود. || ساذج هندی . (فهرست مخزن الادویه ). || (مص ) مفارصة. هم دیگر را آب نوبت کردن . (ناظم الاطباء).
واژه های همانند
۷ مورد، زمان جستجو: ۰.۱۴ ثانیه
فراص . [ ف َرْ را ] (اِخ ) نام بتی است که در بلاد سعدالعشیرة بوده است . (معجم البلدان ).
فراس . [ ف َ ] (ع اِ) نوعی از خرمای سیاه جز شهریز. (منتهی الارب ). خرمای سیاه . (فهرست مخزن الادویه ). خرمای سیاهی که شهریز نیست . (اقرب ا...
فراس . [ ف َرْ را ] (ع اِ) شیر بیشه . (منتهی الارب ). اسد. (اقرب الموارد).
فراس . [ ف ِ ] (اِخ ) رجوع به بنی فراس شود.
فراس . [ ف ِ ] (اِخ ) ابن حسن خراسانی . از شاگردان احمدبن خلف و محمدبن خلف است که از سازندگان آلات فلکی بودند. (از فهرست ابن الندیم ).
فراس . [ ف ِ ] (اِخ ) ابن یحیی همدانی کوفی . کاتب و محدث است . (منتهی الارب ). وی مکنی به ابویحیی نیز بوده است . (یادداشت به خط مؤلف ).
ابوفراس حارث بن ابی العلاء سعید بن حمدان بن حمدون بن حارث بن لقمان بن راشد بن مثنی بن رافع بن حارث بن عطیف بن محربة بن حارثة بن مالک بن عبید بن عدی بن...