قاین

قاین . [ ی ِ ] (اِخ ) قصبه ٔ مرکزی دهستان بیرجند. سر راه شوسه ٔ عمومی مشهد به زاهدان قرار دارد. جلگه ، گرمسیر. سکنه ٔ آن 5007 تن میباشد. یازده قنات این دهکده رامشروب میکند. محصول عمده ٔ آن زعفران ، ارزن ، تریاک ، شلغم و چغندر است . شغل اهالی زراعت ، کسب ، تجارت قالی ، قالیچه و کرباس بافی . راه اتومبیل رو. این قصبه دارای دو خیابان به نام خیابان خراسان و خیابان خواف و یک فلکه معروف به فلکه ٔ آسایشگاه و دو فلکه در جنوب وباختر دارد. ادارات دولتی : بخشداری ، شهرداری ، نماینده ٔ دادگاه ، شهربانی ، نمایندگی بانک ملی ، کشاورزی ، دارائی ، آمار، ثبت املاک ، دفتر ازدواج و طلاق ، پست و تلگراف و بهداری و یک بیمارستان 30تختخوابی ، سازمان خدمات اجتماعی ، دبیرستان ، دبستان ، راه شوسه ، ژاندارمری . مسجد جامع آن از بناهای قدیمی آن است و دویست باب دکاکین مختلف دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9).شهر قائن بسیار قدیمی و دارای قلعه ٔ محکم و استواری است که به نام نعمان کبیر معروف است . (معجم البلدان ). شهر جدید در زمان شاهرخ میرزا بر روی ویرانه های شهر قدیمی و بر روی تپه ٔ کوتاهی به ارتفاع 1443 متر ساخته شده است و از مشهد 402150 متر فاصله دارد. عرض جغرافیائی آن 3553 و طول آن 5910 متر است . قالی این ناحیه در درجه ٔ اول اهمیت است . پشم گوسفندان قاینات در لطافت بر همه ٔ پشمهای دیگر ایران مزیت دارد. شه آباد، بهار، مؤمن آباد، نیم بلوک و شاخن از خره های آن ناحیت است . رجوع به این اسامی شود. نسبت به این شهر قاینی و قایینی آمده است . رجوع به ریحانةالادب شود. تاریخ این شهر را کتابی جداگانه به نام بهارستان است . مؤلف آن آقای آیتی است که چاپ شده است و کتاب دیگری بنام تاریخ ابن حسام در این باره نگارش یافته است .