قلندری . [ ق َ ل َ دَ ] (حامص ) شغل وحرفه ٔ قلندر. صفت قلندر. چگونگی قلندر
: مستی و قلندری و گمراهی به
یک جرعه ٔ می ز ماه تا ماهی به .
خیام .
پندحکیم بیش از این در من اثر نمیکند
کیست که برزند یکی زمزمه ٔ قلندری .
سعدی .
بلای عشق تو بنیاد زهد و بیخ ورع
چنان بکند که صوفی قلندری آموخت .
سعدی .
نه هر که آینه سازد سکندری داند
نه هر که سر بتراشد قلندری داند.
حافظ.
-
قلندری وار ؛ بسان قلندری . بمانند قلندری
: ساقی قدحی قلندری وار
درده بمباشران هشیار.
سعدی .
|| قسمی خیمه ٔ خرد. قسمی از چادر و خیمه ٔ یک دیرکی . (ناظم الاطباء).