کاتب بغدادی

کاتب بغدادی . [ ت ِ ب ِ ب َ ] (اِخ ) محمدبن حسن بن محمدبن علی بن حمدون کاتب بغدادی که کنیه اش ابوالمعالی و لقبش کافی الکفاة است . از فضلاء و ادبا بوده و کتاب تذکره ٔ او که در اشعار و نوادر و تاریخ و ادبیات است مشهور و دررشته ٔ خود بی نظیر و در روز سه شنبه ٔ یازدهم ذی القعده ٔ پانصد و شصت و دو یا هفت از هجرت (562 یا 567 هَ. ق ) در بغداد در زمان مستنجد باﷲ سی و دومین خلیفه ٔ عباسی (555 - 556 هَ . ق ) که بجهت بعضی از محتویات کتاب مذکورش زندانی بوده درگذشته و در مقابر قریش مدفون گردید و خانواده اش هم در فضل و ریاست مشهور و کتاب مذکور او را گاهی تذکره ٔ حمدونیه گفته و گاهی تذکرةالادب نامیده و گاهی تذکره ٔ ابن حمدون خوانده اند.
(از ریحانة الادب ج 3 ص 331 و ج 1 ص 182). و نیز رجوع شود به ابن خلکان ج 2 ص 96 و الذریعه ج 4 ص 26.