کافی . (ع ص ) بسنده و بی نیاز کننده . (غیاث ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). وافی . شافی . حسب
: ترتیبی و نظامی نهاده که سخت کافی و شایسته . (تاریخ بیهقی ص
382).
کف کافیش بحری از جود است
طبع صافیش گنجی از حکم است .
مسعودسعد.
اهل تمیز را اندک از بسیار کافی بود. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص
257).
پس فرستاد آن طرف یک دو رسول
حاذقان وکافیان بس عدول .
مولوی .
کاف کافی آمد از بهر عباد
صدق وعده کهیعص .
مولوی .
گفت ای ملک نشان خرد کافی آن است که به چنین کارها تن درندهد. (گلستان ).
|| کاردان . پسندیده کار
: خواجه گفت مردی با دیدار نیکو و کافی است . (تاریخ بیهقی ص
342). ما تو را آزموده ایم و در همه کارها شهم و کافی و معتمد یافته . (تاریخ بیهقی ص
395). و او را برانگیخت پی کاری که وی برای آن کافی است . (تاریخ بیهقی ص
311). به حکم آنکه این وزیر مردی کافی بود و کارها تمام ضبط کرده امراء از وی پیش والی سعایت کردند. (جوامعالحکایات ). ما را خردمندی کافی باید که تدبیر مملکت را شاید. (گلستان ). || پیشکار. کارگزار. (غیاث ) (آنندراج ). وزیر. دبیر. متصدی خراج و جزیت
: و سیم کافی ناصح که خراج و جزیت بر وجه استقصاء بستاند. (کلیله و دمنه ).
باده همه کافیان عالم
بر یاد کفایت تو خوردند.
مسعودسعد.
|| ضمان کننده . (غیاث ) (آنندراج ). ضامن . || مجازاً دانا. (غیاث ) (آنندراج ). || کارنده . (غیاث ) (آنندراج ).