کتک
نویسه گردانی:
KTK
کتک . [ ک َ / ک ُ ] (اِ) چوبدستی و عصا. (ناظم الاطباء). رجوع به کُتَک شود.
واژه های همانند
۱۶ مورد، زمان جستجو: ۰.۱۳ ثانیه
کتک . [ ک ُ ت َ / ک ُ ] (اِ) کوتک . چوبدست قلندران . (فرهنگ سروری ) (آنندراج ). چوبدستی . عصا. (ناظم الاطباء). در لهجه ٔ مردم کرمانشاه ، چوب ستبر...
کتک . [ ک َ ت َ ] (اِ) گوسفند کوچک باشد که به عربی آن را نَقَد گویند. (سروری ). نوعی از گوسفند است که دست و پای او کوتاه می باشد و به عربی ...
کتک . [ ک َ ت َ ] (اِ) به هندی نام دانه ای است که آن را بکوبند و ببیزند و در آب گل آلود ریزند آب را صاف کند. (برهان ) (ناظم الاطباء). نام ...
کتک . [ ک َ ت َ ] (اِخ ) فرسخی جنوب کوشک (قصبه ٔ فیروزآباد) است . (فارسنامه ٔ ناصری ).
کتک . [ ک َ ت َ ] (اِخ ) قریه ای است چهار فرسخ میانه ٔ شمال و مغرب بیرم از قصبات لارستان . (فارسنامه ٔ ناصری ).
کتک . [ ک َ ت َ ] (اِخ ) دهی است از دهستان طیبی گرمسیری بخش کهکیلویه شهرستان بهبهان . کوهستانی . سکنه 500 تن . آب آن از چشمه . محصول آنجا غ...
کتک. ("ک" با آوای زبر، "ک" با آوای زبر)، (ا) ، (زبان مازنی)، کلوخ.
کتک زده . [ ک ُ ت َ زَ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) کتک خورده . (فرهنگ فارسی معین ). مضروب . رجوع به کتک خورده شود.
کتک خور. [ ک ُ ت َ خوَرْ / خُرْ ] (نف مرکب ) کتک خورنده . آنکه کتک خورد. کسی که او را کتک زنند. (فرهنگ فارسی معین ). || (اِ مرکب ) جای مناس...
کتک کاری . [ ک ُ ت َ ] (حامص مرکب ) عمل کتک کار. عمل زدن یکدیگر. (یادداشت مؤلف ). رجوع به کتک کاری کردن شود.- کتک و کتک کاری ؛ عمل زدن و...