گوه

گوه . [ گ َ وَ / وِ ] (اِ) تکه ای چوپ که نجار وقت اره کشیدن یا هیزم شکن هنگام شکستن در میان شکاف میگذارد تا شکاف باز ماند و اره کشیدن یا شکستن باقی آسان شود. (از فرهنگ نظام ). فانَه . فَهانَه . پانَه . اِسکَنَه . (برهان قاطع). عَتَلَة. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). بَیرَم . (اقرب الموارد) (معرب جوالیقی ).
- گوه چوبین ؛ فانه که از چوب باشد.
- گوه آهنین ؛ فانه که از آهن باشد.