لبس

لبس . [ ل ِ ] (ع اِ) جامه . پوشش . (منتهی الارب ). پوشاک . لباس :
نه لبسی نکو و نه مال و نه جاه
پس این غنجه کردن ز بهر چراست .

خفاف .

به دست شرع لبس طبع میدر گر خردمندی
به آب عقل حیض نفس میشوی ار مسلمانی .

خاقانی .

چو طاوست چه باید لبس اگر باز هوا گیری
چو خرگوشت چه باید حیض اگرشیر نیستانی .

خاقانی

گفت لبسش گر ز شعر ششتر است
اعتناق بی حجابش خوشتر است .

مولوی .

چو طاعت کنی لبس شاهی مپوش
چو درویش مخلص برآور خروش .

سعدی .

اگر بر کناری برفتن بکوش
وگر در میان لبس دشمن بپوش .

سعدی .

- لبس العظم ؛ ضریع. رجوع به ضریع شود.
- لبس الکعبه ؛ پوشش خانه .
- لبس الهودج ؛ پوشش آن . کجاوه پوش . (منتهی الارب ).
|| پوست تنک سر. سمحاق . || نوعی از جامه . (منتهی الارب ).