مجمره
نویسه گردانی:
MJMRH
مجمره . [ م ِ م َ رَ / رِ] (اِخ ) نام صورت دوازدهم از صور چهارده گانه ٔ فلکی جنوبی قدما و آن را نفاطه نیز گویند. (مفاتیح العلوم خوارزمی ، یادداشت به خط مرحوم دهخدا). نام صورتی ازصور فلکیه از ناحیه ٔ جنوبی که بر مثال بوی سوزی توهم شده است و کواکب آن هفت است . (جهان دانش ، یادداشت ایضاً). یکی از صور جنوبی فلک مرکب از هفت کوکب که در جنوب دم صورت عقرب جای دارد و به صورت آتشدانی تخیل شده ، سه کوکب از قدر سوم دارد. (یادداشت ایضاً).
واژه های همانند
۶ مورد، زمان جستجو: ۰.۰۹ ثانیه
مجمره . [ م ِ م َ رَ / رِ] (ع اِ) ظرفی است که در هیاکل برای آتش و بخور استعمال می شد. (قاموس کتاب مقدس ). بخوردان . عودسوز. مجمر. مجمرة. (یا...
مجمره دار. [ م ِم َ رَ / رِ ] (نف مرکب ) مجمردار : و بر دست راست و چپ او چندین مجمره دار می روند. (سفرنامه ٔ ناصرخسرو ص 68). و رجوع به مجمردار...
مجمره سوز. [ م ِ م َرَ / رِ ] (نف مرکب ) مجمره گردان . (آنندراج ). آن که در مجمر آتش افروزد و عود و عنبر سوزد : صباست غالیه سای و نسیم مجمره سو...
هفت مجمره . [ هََ م َ م َ رَ / رِ ] (اِ مرکب ) کنایه از هفت آسمان باشد (برهان )، که هر کدام محل یکی از کواکب سبعه است .
مجمره گردان . [ م ِ م َ رَ / رِ گ َ ] (نف مرکب ) مجمره سوز. (آنندراج ). آن که بوی سوز در مجلس گرداند. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). مجمره دار. ...
مجمرة. [ م ِ م َ رَ ] (ع اِ)مجمر. عودسوز. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). بوی سوز. ج ، مجامر. (ناظم الاطباء). رجوع به مجمره شود.