محکمة

محکمة. [ م ُ ح َک ْ ک ِ م َ ] (اِخ ) خوارج . آنان را از آنروی محکمه خوانند که انکار امر حکمین کردند بگفتارشان لاحکم الاﷲ. قائلین به «لاحکم ..» و آنان حروریه باشند که بر امیرالمؤمنین علی علیه السلام خروج کردند آنگاه که اراده ٔ تحکیم فرمود میان خود و معاویه و گفتند لاحکم الاﷲ و از آنرو آنان را محکمه نیز نامند. (یادداشت مرحوم دهخدا). قومی از خوارج ، آنان را محکمه گویند چون کار حکمین را انکار کردند و گفتند، لاحکم الاﷲ. (از منتهی الارب ). رجوع به خوارج شود.