مشغول الذمه

سلام. به نظر بنده کلمه « مشمول ذمه » درست و مشغول ذمه نادرست است.

من هم قبلا مشغل ذمه شنیده بودم اما یکی از بزرگان خوانواده ام این مطلب رو تصحیح کردند و گفتند ...مشمول ذمه درست است یعنی مشمول دین کسی شدن

مشغول الذمه، در فرهنگ واژگان دهخدا، معین و عمید هست. مشمول ذمه نمیتونه درست باشه.

بله مشغول الذمه درست هستش.

لفظ "مشغول الذمه" صحیح است. طبق ماده ۲۴۱ قانون مدنی.

ظاهرا مشغول ذمه اصطلاحی عوامانه است که در فرهنگ ها هم جا گرفته و به نوعی غلط مصطلح است. به نظر من مشمول ذمه درست تر است.

مشغول الذمه باید درست باشه که از اشتغال ذمه (تعهّد یا تکلیفی را عهده دار شدن) می آید.(که در لفظ عامیانه گاها مُشغُل ذمه تلفظ میشود)

واقعا جای بسی افتخار داره که عزیزان اینقدر نکته بین و نکته سنج هستن تشکر می کنم از زحمات دست اندرکاران این سایت خدا قوت

اینجا ما میگیم: " این کار شاغ ذمگی داره!! "

مشمول ذمه، یعنی کسی که ذمه شامل او می گردد. مشغول ذمه، هرچند از برساخته های متاخرین باشد، در معنا غلط نیست. مشغول ذمه یعنی کسی که اشتغال به ذمه داشته و درواقع ذمه مشغله ی اوست.

به جای این نظرات کارشناسانه به یک فرهنگ لغت مراجعه کنید! مشغول الذمه ...

یکی از دوستان در مشغول الضمه کامل توضیح داده توضیح کامل: مشغول الذمه به چه معناست؟ مشغول الذمه با تلفظ مشغول الذِّمه (mašqulozzemme) به معنای کسی است که دینی بر عهده او گذاشته شده یا کسی که تعهدی به او اختصاص یافته است. مدیون. کسی که تعهد خود را به جای نیاورده و دین خود را نپرداخته باشد؛ که ذمه وی مشغول باشد. کسی که دینی بر عهده دارد. مشغول الذمه مقابل واژه بریءالذمة (آنکه تعهدی یا دینی بر عهده ندارد) است. واژه عربی «مشغول» اسم مفعول از «شغل» است که یکی از معانی آن پرداختن به چیزی یا اختصاص دادن چیزی به چیز دیگر است. «ذمه» هم به معنی تعهد و پیمان است. بنابراین «مشغول الذمه» یعنی کسی که تعهدی به او اختصاص یافته است، یا به عبارت دیگر متعهد و پای بند چیزی شده است. مشغول الذمه پرسش: چرا مشمول الذمه صحیح نیست؟ زیرا منظور این نبوده که تعهدی شامل حال شخص شده است (گرچه امروزه ما گرایش داریم که آن را چنین تفسیر و تعبیر کنیم!) بلکه منظور این است که تعهدی به شخص اختصاص یافته است. بنابراین مشغول الذمه صحیح است و مشمول الذمه ، مشمول الضمه ، مشمول الزمه ، مشغول الضمه ، مشغول الزمه ، مشمول ذمه و..

بنده فرهنگ های بزرگ فارسی را بررسی کردم. تمامی این فرهنگ ها عبارت درست "مشغول الذمه" را صحیح دانستند. برخی دوستان بدون هیچ مرجعی مشمول الذمه را نوشتند که کاملا نادرست است.

بنده هم خیلی پرس و جو از بزرگان کرده ام و همه حرف مشغول الضمه را درست میدانن

...fgbfg

از همه املای صحیحشو پرسیدم اماا همه اشتباه دادن مرسی از شما

ممنون ازشما

مشغول الضمه درست است از نظر معنا

مشغوالذمه صحیح است یعنى ذمه یا دین اون مشغوله در مقابل برءىالذمه مثل اینکه میگیم تو مدیونى اگه برام از شمال کلوچه نیارى همش تفکرش مشغوله که برام کلوچه بیاره 😂بنده خدارو دینى گردنش انداختیم ش ح

مشغوالذمه درمقابل برء الذمه دینى داریم مثل اینکه مدیونى اگه کتاب رو نخرى

اهل ذمه کسانی بودند که در یک حکومت اسلامی زندگی می کردند ولی دین های دیگر داشتندوباید به حکومت اسلامی خراج بپردازند پس خیلی منطقی به نظر می رسد که واژه ی مشمول را بکار ببریم .یعنی کسانی که خراج شامل انها میشود.چون اگر این خراج را می دادند که دیگر مشغول نبودندولی هر سال این خراج شامل انها می شود

با سلام خدمت همه دوستان فرهیخته. درست است که در فرهنگهای لغت تماما" ریشه عربی مد نظر قرار گرفته و مشغول الذمه را صحیح دانسته اند امّا در اینجا توجه عزیزان را به این نکته جلب میکنم که خود فرهنگ یک کلمه کاملا"فارسی است(با توجه به حرف گاف) و باید دقت کنیم بسیاری از کلماتی هم که از زبانهای دیگر وارد زبان فارسی شده اند با اندک تغییرات شکل و شمایل فارسی به خود گرفته اند. و اما مشمول الذمه با توجه به رواج کاربری درست تر و صحیح تر میتواند باشد و حتی اگر ریشه عربی را هم بخواهیم در نظر بگیریم،مشمول از شامل به معنی دربرگرفتن و بر وزن مفعول به معنی دربرگرفته شده یا همان شامل شدن معنا میدهد.و در کل مشمول الذمه یعنی چیزی را به عهده گرفته و یا شامل دِیْنی است.و تذکر این نکته هم لازم است که فرهنگ لغات نوشته یکی مثل ماست و با تحقیق در زبان به دست آمده و وحی مُنزل نیست. با توجه به رواج بیشتر مشمول الذمه،این واژه سلیس تر،روان تر و درست تر به نظر میرسد. البته باید به املای درست آن دقت کرد. موفق و پیروز باشید.

توضیح اینکه واژه ای مثل«بنشین» فعل امر و به معنای«به نشیمن گاه» مخالف برپا،امروزه تبدیل به غلط مصطلح بشین شده گرچه اقوام لرزبان واژه درست یعنی«بنیش»همان به نشیمن گاه را هنوز استفاده می کنند که البته جا نیفتاده و در فارسی بشین استفاده میکنیم. خواستم اشاره به مشمول الذمه کنم که در مقابل مشغول الذمه واژه صحیح تری است

لغتنامه دهخدا معین عمید https://www.vajehyab.com/?q=%D9%85%D8%B4%D8%BA%D9%88%D9%84+%D8%A7%D9%84%D8%B0%D9%85%D9%87

مشمول ذمه مدیون کسی بودن بر کسی دین داشتن

مشغول الذمه درسته یعنی همچنان دین دیگری بر گرده ی ماست و در واقع بار دین دیگری بر گردن ما و گردن ما همچنان مشغول و بار دار اون دین هست

ما در خراسان این واژه بصورت مشغول الذمه در محاوره محلی ها مورد استفاده قرار میگیره.دقیقا میگن مثلا من به فلان چیز که مال دیگری هست دست نمیزنم چون (به صورت لهجه خراسانی مینویسم) مشغوذمه ای دارد

ذمّه از ریشه « ذَمَمَ» به معناى سرزنش کردن، عهد، کفالت، امان، حرمت، حق و ضمان آمده است.به نوشته ابن‌فارس عهد و پیمان را از آن رو ذِمام گفته‌اند که انسان با زیر پا گذاشتن آن سرزنش مى‌شود. اهل ذِمّه یا ذِمی (کافر ذمی) به اهل کتاب متعهد به شرایط پیمان ذمه اطلاق می شود. ذمه در اصطلاح فقه عقد و قراردادى است که میان مسلمانان و برخى از غیرمسلمانان منعقد مى‌گردد و به موجب آن، این افراد ملزم به پرداخت جزیه و رعایت شرایطى دیگر شده و در برابر، حکومت اسلامى موظف است از مال، جان و دیگر حقوق آنان حراست کند. به کسانى که این قرارداد با آنان منعقد مى‌گردد «اهل ذمّه» مى‌گویند. سبب نامگذارى اهل ذمّه به این نام آن است که با دادن جزیه، مال و جانشان در امنیت قرار مى‌گیرد یا آن که با بستن قرارداد ذمّه در پیمان و ضمان مسلمانان داخل مى‌شوند. براى چنین عقدى شرایط گوناگونى در فقه اسلامى بیان شده که مهم‌ترین آنها عبارت است از: پرداخت جزیه. خوددارى از هر کارى که با مصالحه میان طرفین سازگار نباشد؛ مانند جاسوسى کردن براى دشمن. پرهیز از آزاررسانى به مسلمانان و انجام دادن کارهاى خلاف؛ مانند زنا و سرقت. تظاهرنکردن به

مشغول زمبه خخخخ

با سلام مشغول الضمه ترکیب مشغله دار و ضامن بودن است مشمول الذمه ترکیب شامل بودن و عهده دار بودن است بنابرین هر دو درست و هر دو صحیح میباشد اگر به جمع و مفرد و زمان آن نگاه کنیم یعنی مته به خشخاش بگذاریم مشغله دار و ضامن مفرد است ** هدف گوینده یا خود شخص است یا شخص مشخص دیگر ** و نمیشود گفت (مشغله داران و یا ضامنان) ۱- نمی خواهم مشغول الضمه کسی باشم. اما شامل بودن (شدن) و عهده دار بودن جمع را نیز نشان میدهد و *** هدف گوینده اشخاص دیگر و غایب و نا مشخص می باشد ۲-