نعیت
نویسه گردانی:
NʽYT
نعیت . [ ن َ ] (ع ص )اسب نیکو پیشی گیرنده . (منتهی الارب ) (از متن اللغة) (ناظم الاطباء). اسب عتیق سباق که زبانها او را نعت ومدح کنند. (از اقرب الموارد). نعیتة. (اقرب الموارد) (متن اللغة) (منتهی الارب ). نَعتَة. (متن اللغة).
واژه های همانند
۳ مورد، زمان جستجو: ۰.۰۹ ثانیه
نعیت . [ ن َ ] (اِخ ) ابن عمروبن مرة الیشکری ، از شعرای قرن اول هجری قمری است و تا سال 79 هَ . ق . در حیات بوده است . (از الاعلام زرکلی ج...
1- رویاننده؛ 2- روینده؛ 3- تازه از هر چیز که بروید و کوچک باشد؛ 4- (اَعلام) نام جایی و دهی در بصره.
نائط. [ ءِ ] (ع ص ) نعت است از نوط. (اقرب الموارد). || (اِ) رگی است در پشت مازه . آن رگ که دل بدو آویخته بود از وتین .رگ پشت که زیر د...