یاره

یاره . [ رَ / رِ ] (اِ) یارا. توانایی . قوت . قدرت . (برهان ). یارا. (رشیدی ) (آنندراج ). توان . تاب . (صحاح الفرس ) :
بدو [ طوس ]گفت گودرز باز آر هوش
سخن بشنو و پهن بگشای گوش ...
نیای من آهنگر کاوه بود
که با فر و برز و ابا یاره ۞ بود.

فردوسی .

ابا آنکه از مرگ خود چاره نیست
ره خواهش و پرسش و یاره نیست .

فردوسی .

زبان و خرد بود و رای درست
بتن نیز یاره ز یزدان بجست .

فردوسی .

جز زُهره کرا زَهره که بوسد پایت
جز یاره کرا یاره که گیرد دستت ۞ ؟

مهستی (از رشیدی ).

۞
لطفت به کرم چاره ٔ بیچاره کند
عدلت ستم از زمانه آواره کند
در گلشن عدل تو صبارا نبود
آن یاره که پیراهن گل پاره کند.

(از جهانگیری ).