یاره . [ رَ
/ رِ ] (اِ) یارا. توانایی . قوت . قدرت . (برهان ). یارا. (رشیدی ) (آنندراج ). توان . تاب . (صحاح الفرس )
: بدو [ طوس ]گفت گودرز باز آر هوش
سخن بشنو و پهن بگشای گوش ...
نیای من آهنگر کاوه بود
که با فر و برز و ابا یاره
۞ بود.
فردوسی .
ابا آنکه از مرگ خود چاره نیست
ره خواهش و پرسش و یاره نیست .
فردوسی .
زبان و خرد بود و رای درست
بتن نیز یاره ز یزدان بجست .
فردوسی .
جز زُهره کرا زَهره که بوسد پایت
جز یاره کرا یاره که گیرد دستت
۞ ؟
مهستی (از رشیدی ).
۞ لطفت به کرم چاره ٔ بیچاره کند
عدلت ستم از زمانه آواره کند
در گلشن عدل تو صبارا نبود
آن یاره که پیراهن گل پاره کند.
(از جهانگیری ).