خضامة. [ خ ُ م َ ] (ع اِ) آنچه خائیده خورده شود. (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).
خذامة. [ خ ُ م َ ] (ع اِ) قطعه . پاره . تکه . (ناظم الاطباء).
خزامة. [ خ ِ م َ ] (ع اِ) حلقه ٔ موئین که در بینی شتر کنند ومهار بر وی بندند. ج ، خِزام ، خِزامات ، خَزائم . || تسمه ای که بدان نعلین را به...
خزامة. [ خ ُ م َ ] (اِخ )ابن لیثی بن یعمر. وی صحابی بود. (از منتهی الارب ).
خزامة. [ خ ُ م َ ] (اِخ ) بنت جهمة. زنی از زنان صحابیه بوده است . (از منتهی الارب ).
ابن ابی خزامه . [ اِ ن ُ اَ خ ُ م َ ] (اِخ ) یا ابوخزامةبن خزیمه . شیخ زهریست . (منتهی الارب ).