پیکو

پیندیگ، پیندیگ بَگتَن: نیشگون. پِندیگ نیز تلفظ می‌شود. در گویش فریم با تلفظ پچلیک (peche, lik)، در گویش شیراز با تلفظ پنجیر (pon, jir) در گویش دماوند، مازندران، قصران با تلفظ پندیک (pen, dik)، در گویش مازندران با تلفظ پنیک (pen, nik)، در گویش قاین با تلفظ
پوسیک (pusik)، در گویش راور با تلفظ پیسکو (pis, ku)، در گویش دری یزد با تلفظ پیک (pik)، در گویش لاسگرد، دلیجان با تلفظ پیلیچیک (pili, chik) تماما به همین معنی. [آذرلی – صص ۷۴، ۸۸، ۸۹، ۹۰، ۹۱، ۹۴، ۹۵، ۹۶] در گویش دماوندی با تلفظ پندیک و همین معنی. [علمداری
-۱۱۹] نقل از واژه نامه گویش بلگیجانی (بلگیجان یا برگ جهان از روستاهای لواسان) به نشانی http://lavasaniha.com/1396/11/23/%d9%88%d8%a7%da%98%d9%87-%d9%86%d8%a7%d9%85%d9%87-%d8%aa%d8%ad%d9%84%db%8c%d9%84%db%8c-%d8%aa%d8%b7%d8%a8%db%8c%d9%82%db%8c-%da%af%d9%88%db%8c%d8%b4-%d8%a8%d9%84%da%af%db%8c%d8%ac%d8%a7%d9%86%db%8c-4/