قوم لک
نویسه گردانی:
LK
لَک نام قومی است ساکن در غرب ایران که به زبان لکی سخن می‌گویند. مهمترین ایلات لک عبارتند از جلالوند، عثمانوند، سلسله، دلفان، ایل ایل مافی و ایل باجلان، که در نواحی ایلام و کرمانشاه و لرستان ماوا داشته‌اند. [۵]. طوایف لک که در لرستان زندگی می‌کنند غیر از طوایف لر هستند."[۳] شاه عباس اوّل در دورهٔ صفویه لک‌ها را به لرستان منتقل کرد و درآنجا سکونت داد و طایفهٔ «سلسله» که قبلاً در منطقهٔ ماهی‌دشت کرمانشاه ساکن بود و طایفهٔ «دلفان» در قرن سوم تیولی در شمال لرستان داشته‌اند و طایفهٔ « باجلان» از منطقهٔ موصل آمده است. در دوره قاجار، به علت انتقام گیری از زندیه، بسیاری از طوایف لک، منقرض و به نقاط مختلف پراکنده شده اند.[۳] برخی منابع لکی را در پیوستار تدریجی فارسی-لری-گورانی در میان لری و گورانی قرار داده ولی همانندی‌های آن بیشتر به سمت لری می‌دانند. Anonby, Erik John, Kurdish or Luri? [۶] [۷] برخی زبان‌شناسان هم لکی را کاملاً در دستهٔ لری طبقه‌بندی کرده‌اند.[۸] [۱] زین‌العابدین شیروانی مؤلف سفرنامه بستان‌السیاحه در سده ۱۹ میلادی لک‌ها را جزئی از گروه‌های لر آورده‌است. در دوران معاصر نیز ح. ایزدپناه گردآورنده فرهنگ لغات لکی، لک‌ها را لر می‌داند. محل تمرکز لک‌ها در غرب ایران محتویات [نهفتن] ۱ محل زندگی لک‌ها در غرب ایران ۲ جستار وابسته ۳ پانویس ۴ پیوند به بیرون محل زندگی لک‌ها در غرب ایران [ویرایش] لک‌ها در سرتاسر ایران پخش شده‌اند، ولی در غرب ایران تمرکز بیشتری دارند.[۱۱] با استقرار مملکت داری به شیوه نوین و تقسیم کشور به واحدهای سیاسی به نام‌های ایالات، ولایات و آنگاه استان‌ها، لک‌ها نیز، بین چندین واحد کشوری تقسیم شدند. امروزه لک‌ها در غرب ایران، عمدتا در استانهای لرستان، همدان، ایلام، کرمانشاه، کردستان، زنجان، و آذربایجان غربی، زندگی می‌کنند. ایل چهاردولی در منطقه چهاردولی شهرستان شاهین‌دژ در جنوب آذربایجان غربی و شهرستان قروه در جنوب شرقی استان کردستان و شهرستان اسدآباد در غرب استان همدان ساکن هستند و با زبان لکی صحبت می‌کنند.[۱] سکونتگاه اصلی لک‌ها شرق و شمال و غرب لرستان، جنوب و غرب استان همدان، شرق استان کرمانشاه و شرق استان ایلام است. لک‌ها بیشتر در شهرهای، الشتر، نورآباد، کوهدشت، هرسین، کنگاور، صحنه، شیروان، چرداول، دره‌شهر، آبدانان، تویسرکان، نهاوند، کرمانشاه و خرم‌آباد و همدان ساکنند. در غرب ایران لک‌ها را پشتکوهی و فیلی نیز میخوانند. حوزه گسترش گویش لکی عبارت است از:[۱۱] ۱- بخش چغلوندی یا هرو در شرق لرستان. ۲- شهرستان سلسله یا الشتر در شمال شرقی لرستان. طایفه حسنوند در الشتر از طوایف لک هستند. ۳- شهرستان دلفان یا نورآباد در شمال غربی لرستان، بخش کاکاوند و دلفان. ۴- شهرستان کوهدشت در غرب لرستان، بخش کونانی با طایفه‌هایی همچون ایتیوند، اولادقباد، امرایی، آزادبخت، گراوند و شاهیوند، نورعلی . ۵- شرق استان کرمانشاه در مناطق کنگاور، صحنه و هرسین. اهالی هرسین و طوایف کاکاوند، بالاوند، جلالوند و عثمانوند که به گویش لکی تکلم می‌کنند. ۶- ایلام در دینور و دره شهر و آبدانان ۷- بخش‌هایی از طوایف لک در کرکوک و خانقین در کردستان عراق، سکونت دارند. در کردستان عراق تعداد گویشوران لک بیشتر از ایران است.[۱۱] ۸- بخش‌هایی از طوایف لک در کردستان ترکیه، سکونت دارند.[۱۱] مردم لک در پی مهاجرت‌ها در بیرون از لکستان (منطقه لک‌نشین زاگرس) نیز یافت می‌شوند. برای نمونه دهستان لکستان در در استان آذربایجان غربی و عده‌ای از ساکنان میانکاله و روستای زاغ مرز از توابع بهشهر مازندران خود را لک می‌دانند. چهاردولی ها نیز از لک‌ها هستند و تیره‌هایی از لک‌ها در استانهای قزوین و خراسان ساکن هستند. جستار وابسته [ویرایش] زبان لکی پانویس [ویرایش] ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ آیت محمدی. سیری در تاریخ سیاسی کرد. ص ۱۹۰. انتشارات پرسمان.۱۳۸۲ ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ایزدپناه، ح.: فرهنگ لکی، موسسه فرهنگی جهانگیری، تهران ۱۳۶۷خ، ص ۱۱. ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ ۳٫۳ غ. مصاحب. دایرةالمعارف فارسی. ذیل واژهٔ لک ↑ عبدالله شهبازی. مقدمه‌ای بر شناخت ایلات و عشایر. تهران: ۱۳۶۹ ص. ۱۳۴ ↑ عبدالله شهبازی. مقدمه‌ای بر شناخت ایلات و عشایر.تهران: ۱۳۶۹ ص. ۶۷ ↑ Laki’s disputed identity in the Luristan province. ص. ۱۵، بازدید: آوریل ۲۰۰۹. (پی‌دی‌اف) ↑ نقل منابع از ایزدپناه، ح.: فرهنگ لکی، موسسه فرهنگی جهانگیری، تهران ۱۳۶۷خ، ص ۱۱. ↑ B. Grimes, (ed.), Luri, in Ethnologues (13th edition), Dallas 1996, p.677 ↑ دایره المعارف بزرگ اسلامی، جلد دهم، تهران ۱۳۸۰، ص. ۵۴۸-۵۴۹ ↑ Laki ↑ ۱۱٫۰ ۱۱٫۱ ۱۱٫۲ ۱۱٫۳ آیت محمدی. سیری در تاریخ سیاسی کرد. ا نتشارات پرسمان. ۱۳۸۲ پیوند به بیرون [ویرایش] رده‌های صفحه: استان لرستان جوامع مسلمان لک
واژه های همانند
هیچ واژه ای همانند واژه مورد نظر شما پیدا نشد.