سوخو پک فا سوخو تی 50

‬سوخو پک فا (به روسی: ПАК ФА) یک هواپیمای جنگنده نسل پنجم است که توسط شرکت هواپیمایی متحد در روسیه طراحی و ساخته می‌شود. شرکت سوخو پیمانکار اصلی ساخت این جنگنده است. نمونهٔ آزمایشی این هواپیما که ‬سوخو ت-۵۰ ‪‬ نام دارد، نخستین پرواز آزمایشی خود را در روز ۹ بهمن ۱۳۸۸ (۲۹ ژانویه ۲۰۱۰) با موفقیت انجام داد. تولید این جنگنده در سال ۲۰۱۰ آغاز شده، نخستین نمونه‌های عملیاتی آن در سال ۲۰۱۳ به نیروهای مسلح روسیه تحویل داده خواهد شد و تولید انبوه آن از سال ۲۰۱۵ آغاز خواهد گشت.[۱]‏[۲]

نام پک فا کوتاه شده نام روسی این جنگنده[۳] و به معنای «هواپیمای تاکتیکی پیشرفتهٔ آینده» است. این هواپیما با نام‌های «سوخو ت-۵۰»، «برنامه-۷۰۱» و ‪»‬جنگنده-۲۱» نیز شناخته می‌شود.[۲]

جنگنده پک فا پس از ورود به ارتش روسیه، جایگزین جنگنده‌های میگ-۲۹ و سوخو-۲۷ خواهد شد. مدل صادراتی این هواپیما نیز در دست ساخت است. نخستین مشتری خارجی این هواپیما نیروی هوایی هند است که در فرایند توسعهٔ مدل صادراتی ت-۵۰ با سوخو همکاری می‌کند.[۲]‏[۴]

این جنگنده همتراز جنگندهٔ آمریکایی اف-۲۲ و جنگندهٔ آمریکایی-بریتانیایی اف-۳۵ است. طراحان سوخو معتقدند که پک فا از نظر توانایی فنی و صرفهٔ اقتصادی بر رقبای غربی خود برتری خواهد یافت و در بازار جهانی محبوبیت زیادی پیدا خواهد کرد.[۵]‏[۶]‏[۴]

محتویات [نمایش]
پیشینه [ویرایش]

پیشینهٔ طرح سوخو پک فا به دوران جنگ سرد باز می‌گردد. اواخر دهه ۱۹۸۰ میلادی، شوروی به دنبال ساخت جایگزینی برای هواپیماهای میگ-۲۹ و سوخو-۲۷ برای عملیات در خط مقدم نیروی هوایی بود. طرح این هواپیمای جنگنده بین شرکت‌های هوافضای شوروی به مناقصه گذارده شد. علیرغم تاخیر ناشی از فروپاشی شوروی و مشکلات اقتصادی روسیه در دهه ۹۰، فرایند پژوهش و توسعهٔ این جنگنده ادامه یافت. در سال ۲۰۰۰ طرح سوخو-۴۷ و میگ ۱٫۴۴ از میان طرح‌های پیشنهادی انتخاب شدند، و در سال ۲۰۰۲ شرکت سوخو به عنوان سازنده جنگنده پک فا انتخاب شد. هواپیمای پک فا از فناوری‌های نوین بکار رفته در میگ ۱٫۴۴ و سوخو-۴۷ استفاده می‌کند.

جنگندهٔ پک فا در کلاس هواپیماهای جنگندهٔ سنگین (۳۲-۳۷ تُن) قرار دارد. روسیه برنامه دیگری را برای ساخت جنگنده نسل پنجم کلاس سبک نیز پیش می‌برد که جانشینی برای هواپیمای میگ-۳۵ خواهد بود.[۲]

سوخو ت-۵۰ [ویرایش]

نمونه آزمایشی سوخو پک فا با نام سوخو ت-۵۰ (T-50) شناخته می‌شود.[۵] جنگندهٔ ت-۵۰ در روز ۲۹ ژانویه ۲۰۱۰ (۹ بهمن ۱۳۸۸) در ناحیهٔ شرق دور روسیه آزمایش شد و پس از ۴۷ دقیقه پرواز موفقیت آمیز در فرودگاه کارخانه سازنده در کامسامولسک بر آمور فرود آمد.[۶]

مدل‌های صادراتی [ویرایش]

علاوه بر تامین هواپیماهای مورد نیاز نیروهای مسلح روسیه، شرکت هواپیمایی متحد نمونه‌های صادراتی جنگندهٔ پک فا را نیز تولید خواهد کرد. شرکت هواپیمایی متحد و شرکت هوانوردی هندوستان در ۱۸ اکتبر ۲۰۰۷ توافقنامه‌ای برای تولید مشترک هواپیمای جنگنده نسل پنجم با قابلیت مانور بسیار بالا، بُرد پروازی زیاد و توانایی پرواز طولانی امضا کردند.[۴] بر اساس این توافقنامه، شرکت هوانوردی هندوستان بر اساس نیازهای ویژه نیروهای مسلح هند با شرکت سوخو در توسعه و ساخت این جنگنده مشارکت می‌کند. یکی از مهمترین تفاوتهای مدل‌های هندی این جنگنده، دو سرنشینه بودن نمونه‌های عملیاتی آن است. نیروهی هوایی هند از سال ۲۰۱۵ استفاده از این جنگنده نسل پنجمی را آغاز خواهد کرد.[۶]

الکترونیک پروازی از جهت الکترونیک پروازی ، برنامه پکفا در بسیاری نقاط از طرح Su-35 الهام گرفته است . به طوری که به عنوان مثال ، قلب تجهیزات الکترونیک پروازی T-50 را یک رادار با ارایه کاوش فعال الکترونیک ( AESA ) چند حالته موسوم به N-050 تشکیل می دهد که در حقیقت نسخه ای برگرفته از رادار N-035 جنگنده Su-35 که برای اولین بار در نمایشگاه هوایی 2007 روسیه به نمایش درامد . این رادار کنترل اتش که در حقیقت پس از رادار ژوک Mig-35 ، دومین رادار کنترل اتشی است که در روسیه طراحی شده ، ترکیبی از رادار باند X و گیرنده های کمکی باند L نصب شده روی لبه بال ها ، با بیش از 1500 واحد فرستنده – گیرنده و انتنی به قطر یک متر . برد مفید رادار پکفا برای اهدافی با ابعاد یک متر تا حدود 400 کیلومتر عنوان شده است . T-50 همچنین به یک جستجو گرو فروسرخ ( IRST ) برگرفته از سامانه OLS-35M جنگنده Su-35S که - به سبک بیشتر جنگنده های روسی ، مقابل شیشه جلوی کابین نصب شده – نیز مجهز است . نمایشگرهای کابین پکفا را دو نمایشگر کریستا مایع به ابعاد 30*22/9 سانتیمتر به همراه یک نمایشگر " هدآپ " IKSH-1M و 3 نمایشگر کوچک در اطراف کابین تشکیل می دهدن . شایان ذکر است هسته مرکزی جنگنده نیز از ریزپردازنده دو هسته ای بر اساس پردازنده های 500 مگاهرتز " آلبروس اس " ساخت شرکت MSTS با توان پردازش 40 میلیارد داده در پانیه تشکیل می دهد . در ضمن کامپیوتر ماموریت و سامانه ناوبری نهایی هواپیما را نیز احتمالا شرکت های هندی طراحی خواهند کرد .

ویژگی‌ها [ویرایش]



جنگنده سوخو ت-۵۰ از زوایای گوناگون


ویژگی‌های دقیق جنگنده سوخو پک فا هنوز کاملا روشن نیست و برخی از مشخصات آن در حال حاضر از اسرار نظامی محسوب می‌گردد.[۷] اما پرواز در تمامی ساعات شبانه‌روز، پرواز طولانی با سرعت مافوق صوت، آلودگی صدایی پایین، رادارگریزی، بهره‌گیری از مواد ترکیبی جدید، امکان چندین بار سوختگیری هوایی در طی یک پرواز، استفاده از موشک‌های نسل آیندهٔ هوا به هوا، هوا به زمین و هوا به دریا، استفاده از رادار پیشرفته، امکان فرار از تله‌های اپتیکی و فروسرخ، بهره‌گیری از هوش مصنوعی در پرواز و حمله و سامانه‌های دفاعی خودکار نمونه‌هایی از امکانات این جنگنده هستند.[۸] ‏[۲] این هواپیما مجهز به دو سکان عمودی است و برخلاف جنگنده‌های متعارف، تمامی بدنهٔ دم قابل حرکت است.[۲]


نمونه آزمایشی جنگنده سوخو ت-۵۰ به یک جفت موتور جت ۱۱۷-اس مجهز است که هرکدام نیروی پیشرانه‌ای برابر ۱۴٫۵ تُن-نیرو تولید می‌کند. این موتورها نمونه پیشرفته‌تر موتورهای بکار رفته در میگ ۱٫۴۴ هستند. نمونه نهایی هواپیمای پک فا به موتورهای جدیدتری با پیشرانه ۱۷٫۵ تُن-نیرو مجهز خواهد شد.

ویژگی‌های عمومی این جنگنده عبارتند از:[۹]

منبع اطلاعات [۱۰] [۱۱]
مشخصات عمومی

خدمه: ۱
طول: ۲۲ متر (۷۲ پا)
پهنای بال: ۱۴.۲ متر (۴۶.۵ پا)
ارتفاع: ۶/۰۵ متر (۱۹/۸ پا)
بال: مساحت ۷۸/۸ متر۲ (۸۴۸/۱ پا)
وزن خالی: ۱۸۵۰۰ کیلوگرم (۴۰۷۸۵ پاند)
وزن بارگیری: ۲۶۰۰۰ کیلوگرم (۵۷۳۲۰ پاند)
بار مفید: ۷۵۰۰ کیلوگرم (بارجنگی) (۱۶۵۳۴ پاند)
بیشینه وزن برخاست: ۳۷۰۰۰ کیلوگرم (۸۱۵۷۰ پاند)
پیشرانه: ۲× موتور جدید نامگذاری‌نشده تولید ان‌پی‌او ساتورن و FNPTS MMPP سالیوت هر یک ۱۷۵ کیلونیوتن
[۱۲][۱۳]

بیشینه وزن سوخت: ۱۰۳۰۰ کیلوگرم ۲۲۷۱۱ پاند [۱۰]
عملکرد

سرعت بیشینه: ۲۶۰۰ کیلومتر بر ساعت (۲/۴۵ ماخ) (در ارتفاع ۱۷۰۰۰ متری) (۱۶۱۵ مایل بر ساعت (در ارتفاع ۴۵۰۰۰ پایی))
سرعت پیمایش: ۱۳۰۰-۱۸۰۰ کیلومتر بر ساعت (۸۰۸-۱۱۱۸ مایل بر ساعت)
برد: ۴۰۰۰ تا ۵۵۰۰ کیلومتر (۲۵۰۰-۳۱۰۰ مایل)
سقف پروازی: ۲۰۰۰۰ متر (۶۵۶۱۶ پا)
نرخ اوج‌گیری: ۳۵۰ متر بر ثانیه (۱۱۸۴ پا بر دقیقه)
بارگیری بال: ۳۳۰-۴۷۰ کیلو بر متر ۲ (۶۷-۹۶ پاند بر فیت۲)
نسبت نیرو به وزن: ۱/۴
بیشینه بار جی : +۱۰/۰ - +۱۱/۰ جی [۱۰]
جنگ‌افزار

توپها: ۱×۳۰ میلی‌متری جی‌ش-۳۰-۱
جایگاه‌ها: ۱۰×داخلی، ۶×خارجی برای
آر-۷۴ام و آر-۷۷ام موشکهای

تجهیزات پروازی
N050()BRLS AFAR/AESA

جستارهای وابسته [ویرایش]

سوخو-۴۷
سوخو-۲۷
اف-۳۵
اف-۲۲
سوخو
میگ-۲۹
پانویس و منابع [ویرایش]

↑ «اولین جنگنده‌های نسل پنجمی سال ۲۰۱۳ به ارتش تحویل داده می‌شود» ‎(فارسی)‎. ریانووستی، ۹ بهمن ۱۳۸۸. بازبینی‌شده در ۹ بهمن ۱۳۸۸. ‏
↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ ۲٫۴ ۲٫۵ مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا، «Перспективный авиационный комплекс фронтовой авиации»، ویکی‌پدیای روسی، دانشنامهٔ آزاد (بازیابی در ۹ بهمن ۱۳۸۸). ‏
↑ Перспективный авиационный комплекс фронтовой авиации
↑ ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ راهول بدی. «هند و روسیه برای ساخت جنگنده نسل پنجم به توافق می‌رسند» ‎(انگلیسی)‎. Jane's، ۲۲ اکتبر ۲۰۰۷. بازبینی‌شده در ۹ بهمن ۱۳۸۸. ‏
↑ ۵٫۰ ۵٫۱ «ت-۵۰ جنگنده نسل پنجمی روسی، مدل‌های قبلی و رقبا» ‎(فارسی)‎. ریانووستی، ۹ بهمن ۱۳۸۸. بازبینی‌شده در ۹ بهمن ۱۳۸۸. ‏
↑ ۶٫۰ ۶٫۱ ۶٫۲ «روسیه پرده از اسرار جنگنده‌های آینده خود بالا زد» ‎(فارسی)‎. ریانووستی، ۹ بهمن ۱۳۸۸. بازبینی‌شده در ۹ بهمن ۱۳۸۸. ‏
↑ «جنگنده نسل پنجم روسی پرواز کرد» ‎(انگلیسی)‎. RT، ۲۹ ژانویه ۲۰۱۰. بازبینی‌شده در ۹ بهمن ۱۳۸۸. ‏
↑ «ت-۵۰ جنگنده نسل پنجمی روسی، مدل‌های قبلی و رقبا (ص ۳)» ‎(فارسی)‎. ریانووستی، ۹ بهمن ۱۳۸۸. بازبینی‌شده در ۹ بهمن ۱۳۸۸. ‏
↑ ‏
↑ ۱۰٫۰ ۱۰٫۱ ۱۰٫۲ «PAK-FA Sukhoi T-50» ‎(انگلیسی)‎. پورتال warefare.ru. بازبینی‌شده در ۹ بهمن ۱۳۸۸.
↑ Russia's Fifth Generation Jet Tested Successfully pravda.ru, 2010-01-29
↑ «npo-saturn» ‎(انگلیسی)‎. پورتال npo-saturn.ru. بازبینی‌شده در ۱۱ اسفند ۱۳۸۸.
↑ NPO Saturn Press Release 27/01/2010
پیوند به بیرون [ویرایش]

‏پرواز آزمایشی هواپیمای سوخو ت-۵۰ از سایت ریا نووستی
‏پرواز آزمایشی هواپیمای ت-۵۰ از سایت بی‌بی‌سی
عکس‌هایی از سوخو پک فا
گزارش شبکه RT از پرواز سوخو ت-۵۰ از سایت یوتیوب
http://www.nooreaseman.com/forum282/thread36256.html

رده‌های صفحه: جنگنده‌هاهواپیماهای تهاجمیهواپیمای سوخوجنگنده‌های نسل پنجم