ابراهیم یزدی

ابراهیم یزدی، فعال سیاسی ایرانی و دبیرکل نهضت آزادی ایران است. ابراهیم یزدی در دوران اقامت سید روح‌الله خمینی در نوفل‌لوشاتو، فرانسه از مشاوران او بود.[۱] او پس از پیروزی انقلاب ۱۳۵۷ ایران، به هم‌راه روح‌الله خمینی به ایران بازگشت. در بهمن ۱۳۵۷، ابراهیم یزدی به دستور روح‌الله خمینی به عضویت نهادی مخفی به نام شورای انقلاب اسلامی ایران درآمد. خلخالی ادعا می‌کند او بازپرس دادگاه انقلاب در زمان محاکمهٔ ژنرال‌های ارتش شاهنشاهی ایران بود.[۲] و با آغاز به کار دولت موقت انقلاب به سمت «معاون نخست‌وزیر در امور انقلاب» برگزیده شد.[۳] وی برای مدتی به عنوان سرپرست موسسه کیهان منصوب شد[۴] و پس از استعفای کریم سنجابی از وزارت امور خارجه ایران، به عنوان «وزیر امور خارجه دولت موقت انقلاب» معرفی شد. در دوران وزارت او، ایران از پیمان سنتو خارج شد و سپس به جنبش غیر متعهدها پیوست.[۵] در فاصله کوتاهی پس از آغاز بحران گروگان‌گیری در سفارت آمریکا، دولت موقت به نخست‌وزیری مهدی بازرگان در اعتراض به ناتوانی دولت و کنترل گروه های خودسراستعفا داد [۶] وی سپس در سال ۱۳۵۸ خورشیدی، نماینده مردم تهران در دوره اول مجلس شورای اسلامی شد، اما پس از آن، صلاحیت‌اش برای نامزدی در انتخابات دوره‌های بعدی مجلس شورای اسلامی، توسط شورای نگهبان قانون اساسی، ظاهرا با استناد به اظهارات سید روح‌الله خمینی علیه نهضت آزادی، رد شد.[۴]

ابراهیم یزدی، تا پیش از انقلاب ایران،همراه خانواده‌اش، سال‌ها در آمریکا زندگی کرد و به شهروندی ایالات متحده آمریکا درآمد.[۷] او پس از کنار گذاشته‌شدن از مناصب حکومتی، بارها به دلایل مختلف زندانی شده‌است. وی آخرین‌بار از تاریخ ۹ مهر ۱۳۸۹ تا ۲۹ اسفند ۱۳۸۹ خورشیدی در زندان بود.[۸]

محتویات [نمایش]
زندگی [ویرایش]

ابراهیم یزدی در مهر ماه سال ۱۳۱۰ در یک خانواده مذهبی متوسط در قزوین به دنیا آمد؛ در سال ۱۳۱۶ همراه خانواده به تهران مهاجرت کرد و در خیابان ری پرورش یافت.[۹]

تحصیلات [ویرایش]

تحصیلات ابتدایی را در دبستان‌های مولوی (بازارچه مُعیّر) و ادب (پشت مسجد سپهسالار)، تحصیلات متوسطه را در دبیرستان دارالفنون و تحصیلات عالیه را در دانشکده داروسازی دانشگاه تهران در سال ۱۳۳۲ به اتمام رسانید.

وی مدتی محقق علمی دانشکده پزشکی بیلور در تگزاس بود.[۱۰]

او مدتی طولانی در شهر هوستون ایالت تگزاس زندگی می‌کرد. و در هنگام تحصیل در رشته داروسازی با بخش آسیب‌شناسی و فارماکولوژی دانشگاه بیلور همکاری می‌کرد. در این مدت او تحقیقاتی در مورد سرطان کرد و مقالات پژوهشی مهمی در این زمینه در نشریات تخصصی پزشکی به چاپ رساند.

فعالیت مذهبی [ویرایش]

ابراهیم یزدی در خلال زندگی در آمریکا، در حالی که در دانشگاه «بیلور» درس می‌خواند به تاسیس انجمن اسلامی دانشجویان آمریکا و کانادا، انجمن اسلامی پزشکان آمریکا و کانادا پرداخت.او موسس اولین مسجد شهر هوستون بود و همچنین از موسسان «جامعه مسلمانان هوستون» و نخستین رئیس آن بشمار می‌رود که بزرگترین سازمان اسلامی در آمریکا به شمار می‌آید.وی عضو هسته مرکزی بسیاری از تشکلهای دانشجویی مسلمان در آمریکا بوده‌است.تعدادی از آنان حال جزو رهبران و دولتمردان برجسته کشورهای مسلمان دنیا به شمار می‌روند.همانند طیب اردوغان نخست وزیر ترکیه، ماهاتیر محمد نخست وزیر سابق مالزی، انور ابراهیم معاون وی، حسن الترابی از دولتمردان سودان و عزالدین عراقی از فعالان دموکرات در عراق هستند.[۱۱] او متناوبا کلاسهای قرآن هفتگی در منزل خود برگزار می‌کند و جزوات و کتابهای اسلامی زیادی منتشر کرده‌است.[۱۲]

فعالیت سیاسی [ویرایش]

قبل از انقلاب [ویرایش]
ابراهیم یزدی فعالیت سیاسی خود را با عضویت در نهضت خداپرستان سوسیالیست شروع کرد. با شروع نخست‌وزیری دکتر محمد مصدق او به سلک طرفداران نهضت ملی شدن صنعت نفت درآمد و با وقوع کودتای ۲۸ مرداد و شروع به کار نهضت مقاومت ملی به رهبری سید رضا زنجانی، عضو این نهضت شد. او در کمیته‌های دانشگاه، شهرستانها، انتشارات، سیاسی و اجرایی فعال و همچنین عضو هیأت تحریریه و ناشر روزنامهٔ «راه مصدق» بود.[۹]

در سال ۱۳۳۹ و با فعال شدن دوباره جبهه ملی (دوم) به عضویت کمیته انتخابات این جبهه درآمد. او در این سال به آمریکا مهاجرت کرد و از سال ۱۳۴۰ تا سال ۱۳۴۴ به عنوان دبیر شورای مرکزی جبهه ملی ایران، شاخه آمریکا و عضو هیأت اجرایی و مسئول تشکیلات جبهه، عضو هیأت تحریریه مجله «اندیشه جبهه» ارگان جبهه ملی فعالیت می‌کند. در زندگی نامهٔ منتشره از سوی کمیته انتخابات نهضت آزادی آمده‌است در این مسئولیت ها او با دکتر چمران، دکتر شایگان، دکتر نخشب همکاری می‌کرد.[۹]

با تاسیس نهضت آزادی ایران در سال ۱۳۴۰ او به همراه مصطفی چمران، علی شریعتی و صادق قطب‌زاده به تأسیس شاخه‌های اروپا و آمریکای این نهضت مبادرت می‌ورزد و به عنوان رییس شورای مرکزی نهضت آزادی ایران در خارج از کشور انتخاب می‌شود. او همچنین مسئولیت انتشار ماهنامه پیام مجاهد ارگان نهضت آزادی ایران خارج از کشور را هم بر عهده داشته‌است.[۹]

او در سال ۱۳۴۴ مسئولیت رهبری رهبری سازمان مخصوص اتحاد و عمل (سماع) را بر عهده داشته‌است و با همکاری مصطفی چمران و محمد توسلی به تاسیس اولین پایگاه آموزش جنگ‌های مسلحانه ابتدا در مصر و سپس در جنوب لبنان مبادرزت می‌ورزد.[۹]

او در هنگام اخراج روح‌الله خمینی از عراق و امتناع دولت کویت از پذیرش روح‌الله خمینی و هیات همراه به او پیشنهاد مهاجرت به فرانسه را می‌دهد و با همکاری صادق قطب زاده خانه‌ای در نوفل لوشاتو به این منظور تهیه می‌شود. او در این مدت از مشاورین ارشد روح‌الله خمینی بوده‌است.[۹]

بعد از انقلاب [ویرایش]
ابراهیم یزدی همراه با روح‌الله خمینی از فرانسه به ایران آمد. با تشکیل شورای انقلاب، او به عضویت این شورا برگزیده می‌شود و با شروع دولت موقت مهندس بازرگان، او نخست به عنوان معاون نخست وزیر در امور انقلاب و سپس پس از استعفای دکتر کریم سنجابی از پست وزارت امور خارجه به عنوان وزیر خارجه دولت انتخاب می‌شود. او در سالهای ۵۸ و ۵۹ سرپرستی موسسه کیهان را بر عهده داشت.[۱۳][۹]

او همراه با استعفای مهندس بازرگان از دولت کناره گیری کرد. با برگزاری انتخابات مجلس شورای ملی در این انتخابات از تهران کاندیدا شد و در دور اول انتخابات به وکالت مجلس انتخاب شد. در مجلس اول شورای ملی (اسلامی) عضو کمیسیون‌های تحقیق، امور خارجه، بهداشت و درمان و بازرگانی خارجی بوده‌است.[۹]

پس از این صلاحیت او برای کاندیداتوری در تمامی انتخابات ریاست جمهوری و مجلس شورا توسط شورای نگهبان رد شده‌است.

او در سالهای بعد از انقلاب در ایران زندگی کرده‌است و ریاست کمیتهٔ اجرایی، دفتر سیاسی متناوبا بر عهده داشته‌است و از اعضای شورای مرکزی نهضت آزادی به صورت متمادی بوده‌است. پس از فوت مهندس مهدی بازرگان، از سوی شورای مرکزی نهضت آزادی به سمت دبیر کلی نهضت آزادیبرگزیده شد.[۹]

ابراهیم یزدی پیش از برگزاری اجلاس سران سازمان کنفرانس اسلامی در تهران، یک هفته بازداشت شد اما پس از آزادی برخی سران کشورها همراه با اسکورت خود در منزل وی با او دیدار کردند که بازتاب وسیعی در رسانه‌های بین الملل داشت و جایگاه وی را در عرصه سیاسی جهان اسلام نشان داد. همین موضوع نیز باعث شد که برغم بازداشت وی عمدتا این بازداشت‌ها کوتاه مدت باشد، گرچه پس از اعتراضات جنبش سبز وی برای چندین ماه در بازداشت بسر برد.[۱۴]

ماجرای اعدام امیران ارتش شاهنشاهی [ویرایش]
پس از پیروزی انقلاب و دستگیری تعدادی از سران و مقامات امنیتی، نظامی و سیاسی پهلوی وی در کنار مهدی بازرگان برای جلوگیری از اعدام دستگیر شدگان تلاش می‌کند.[۱۵] و به گفته خلخالی به آنان «در باغ سبز نشان می داد» صادق خلخالی در این باره در خاطرات خود می‌گوید:

« از جمله کسانی که در همه کارها دخالت می کرد و بازپرس شده بود؛ ابراهیم یزدی بود که در دولت موقت اول معاون نخست وزیر و سپس وزیر امور خارجه شد.
....ابراهیم یزدی در طبقه سوم مدرسه رفاه که من هم آنجا بودم، نصیری و رحیمی را به محاکمه کشید. آنها با وجود اینکه میدانستند که من از طرف امام به عنوان قاضی و حاکم شرع معرفی شده ام به این امر توجه نمی کردند، خودشان می بریدند و می دوختند و در باغ سبز نشان می دادند. تلویزیون هم جریان را ضبط می کرد و ما هم نظاره می کردیم. سرانجام کاسه صبرم لبریز شد و مستقیما به خدمت امام رفتم و عرض کردم: ابراهیم یزدی می گوبد که جزو شورای انقلاب است و نمی گذارد من به کارها رسیدگی کنم. او در همه کارها مداخله می‌کند و مانع کار ما می شود. امام فرمود: او جزو شورای انقلاب نیست و زورش هم به تو نمیرسد اگر آمد آنجا یقه او را بگیر!(سپس امام یقه من را گرفت و گفت اینجوری) پس از بیانات امام من با قدرت تمام به مدرسه رفاه برگشتم.ابراهیم یزدی در کارها مداخله می کرد ....من می خواستم در آن شب ۲۴ نفر را اعدام کنم. چشم همه آنها را بسته بودیم؛ اما این آقایان دائما این پا و آن پا کردند می رفتند و می آمدند و من هم خون دل می خوردم.

فردای آن شب که نصیری و ناجی و رحیمی و خسروداد اعدام شدند مهندس بازرگان مصاحبه مطبوعاتی تشکیل داد و با کمال تعجب اعلام نمود: ما از وضع دادگاه‌های انقلاب کوچکترین اطلاعی نداریم.[۱۶]

»
مسعود بهنود می‌گوید در شب اول انقلاب خلخالی قصد داشت ۳۰ نفر را اعدام کند که با پایداری یزدی فقط ۴ نفر اعدام شدند و در نهایت ۲۰ نفر از آنها جان به در بردند و اکنون (۱۳۹۰) هنوز سه تن از آنها زنده‌اند. خلخالی رهبران نهضت آزادی را مانع اعدام زندانیان دانسته و می‌گوید در هنگام اعدام هویدا تلفن‌های زندان اوین را قطع کرده بود تا آنان مانع از اعدام نشوند.[۱۷]

انتخابات ریاست جمهوری ۱۳۸۴ [ویرایش]
یزدی در حالی که رد صلاحیتش تقریباً قطعی دانسته می‌شد،[۱۸] برای نامزدی انتخابات ریاست جمهوری ایران (۱۳۸۴) ثبت نام کرد. وی پس از ثبت نام گفت: «همه شهروندان باید به قانون التزام داشته باشند هر چند به آن اعتقاد نداشته باشند. ما به دنبال تغییر در ساختارهای حقیقی هستیم نه ساختارهای حقوقی... ما با ثبت نام خودمان بار دیگر به حاکمان فرصت می‌دهیم که راه حلی برای رفع بحران‌های موجود بیندیشند.» یزدی در فرم انتخاباتی خود، واژه «اعتقاد» را در عبارت «اعتقاد به مبانی قانون اساسی» خط زده و عبارت «التزام» را جایگزین نموده بود.[۱۹]

حوادث پس از انتخابات ۱۳۸۸ [ویرایش]
بازداشت در سال ۱۳۸۸ [ویرایش]
نهضت آزادی در جریان حوادث پس از انتخابات ۱۳۸۸ از معترضان به نتایج انتحابات بود و ابراهیم یزدی نیز چندین بار دستگیر شد.

در تاریخ ۷ دی ۱۳۸۸ و در پی حوادث عاشورای ۱۳۸۸، ماموران امنیتی ساعت ۳ بامداد با مراجعه به منزل ابراهیم یزدی، او را بازداشت و به زندان اوین منتقل کردند.[۲۰][۲۱] وی که از کهولت سن و سرطان پروستات رنج می‌برد و تحت درمان بود، نیاز به مراقبت مستمر پزشکی و درمانی داشت. در پی این اقدام جامعه اسلامی هوستون که شامل سیصد هزار نفر از مسلمانان است، در نامه‌ای به سید علی خامنه‌ای، محمود احمدی‌نژاد، علی لاریجانی و محمود خزائی (نمایندهُ ایران در سازمان ملل متحد)، خواهان آزادی فوری و بدون قید و شرط ابراهیم یزدی و دیگر مخالفان مسلمان شد.[۲۲] همچنین فعالان ملی-مذهبی مانند ابوالفضل بازرگان، محمد بسته‌نگار، حبیب‌الله پیمان، غلامعباس توسلی، رضا رئیس‌طوسی، عزت‌الله سحابی، هاشم صباغیان، احمد صدر حاج سید جوادی، اعظم طالقانی، نظام‌الدین قهاری و علی‌اکبر معین‌فر با ابراز نگرانی از اوضاع جسمی ابراهیم یزدی، طی نامه‌ای نوشتند «به عنوان یک امر اخلاقی و صرفاً از جهت رعایت حقوق انسانی، امکان آزادی ابراهیم یزدی را با هدف ادامه درمان او فراهم کنند.»[۲۳] در پی صدور اجازهٔ مرخصی، وی از زندان اوین به بیمارستان برای انجام عمل قلب باز منتقل گردید.[۲۱]

بازداشت در سال ۱۳۸۹ [ویرایش]
وی مجددا در روز جمعه ۹ مهر ۱۳۸۹ به اتهام شرکت در نماز جمعه غیر قانونی بازداشت شد. ایرنا گزارش کرد که او در حین برپایی یک نماز جمعه ویژه اعضای حزب نهضت آزادی در اصفهان، به همراه هاشم صباغیان و سید علی اصغر غروی دستگیر شده‌است. به گفته مقامات انتظامی این نماز جمعه به اقدام فعالان فرقه وهابیت برپا شده بود.[۲۴] به گزارش بی‌بی‌سی به نقل از شاهدان عینی، یزدی و صباغیان در آن روز برای شرکت در مراسم ختم یکی از اعضای نهضت آزادی به شهر اصفهان سفر کرده بودند و هنگامی که برای استراحت به منزل یکی از دوستان خود رفته بودند، بازداشت شدند.[۲۵] رسیدگی به پرونده نمازجمعه غیرقانونی به قاضی صلواتی سپرده شده‌است و او از پذیرش وکیل ابراهیم یزدی خودداری کرده‌است. او در حال حاضر سالمندترین زندانی سیاسی ایران است.[۲۶]

بازداشت وی با اعتراضات داخلی و خارجی روبرو شد از جمله سیصد هزار تن از مسلمانان آمریکا طی بیانیه‌ای خطاب به رهبران ایران خواستار آزادی وی شدند.[۲۷] همچنین بیش از ۱۳۰ روشنفکر معروف از جمله نوام چامسکی، یورگن هابرماس و اسلاوی ژیژک در نامه‌ای سرگشاده خواستار آزادی او شدند.[۲۸] یزدی پس از بازداشت به خانه امن وزارت اطلاعات منتقل گردید و یک بار نیز شایعه درگذشت وی منتشرشد. عزت‌الله سحابی علت دستگیری وی را اطلاعات زیاد وی پیرامون رویدادهای انقلاب می‌داند.[۲۹] یزدی در ۲۹ اسفند ۱۳۸۹ از زندان آزاد شد پس از آزادی خبرگزاری جمهوری اسلامی مدعی استعفای او از دبیر کلی نهضت آزادی شد و چندی بعد مصاحبه‌ای را به نقل از وی منتشر کرد که خانواده‌اش و رسانه‌ها بر تحمیلی و تحریف شده بودن آن تأکید کردند.[۳۰]

محکومیت به ۸ سال زندان [ویرایش]
در پی انتشار نامه ای به "راشد الغنوشی" رهبر جنبش تونس و امضای نامه ۱۳۴ امضایی فعالان سیاسی خطاب به محمد خاتمی از سوی یزدی، دکتر ابراهیم یزدی در ۱۱ آبان ماه ۱۳۹۰ به شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب اسلامی احضار شد. پیش از این نیز بازجویان وزارت اطلاعات ساعتها از دبیر کل نهضت آزادی بازجویی کرده بودند.او در صبح ۱۱ آبان ماه ۱۳۹۰ در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب اسلامی به ریاست قاضی صلواتی به سه اتهام محاکمه شد، اجتماع و تبانی علیه امنیت کشور، فعالیت تبلیغی علیه نظام جمهوری اسلامی ایران و تاسیس و هدایت نهضت آزادی ایران. ابراهیم یزدی در دی ماه ۱۳۹۰ به هشت سال زندان محکوم شد.[۳۱]

کتاب‌ها [ویرایش]

آخرین تلاش‌ها در آخرین روزها (گزارش تحلیلی انقلاب اسلامی سال ۱۳۵۷)
مبانی ژنتیک ملکولی (انتشارات اطلاعات) (۱۳۶۴)
تغییرات جهشی در مواد ژنتیک (۱۳۶۵)
سه جمهوری، انتشارات جامعه ایرانیان، ۱۳۷۸
خطی در دریا (۱۳۷۹)
با یاد پانزدهم خرداد (۱۳۵۹)
دو مقاله درباره اقتصاد اسلامی (۱۳۵۹)
خاک‌های رسی و پیدایش حیات (۱۳۸۰)
نفت در جهان اسلام (۱۳۶۵)
هفت اسفندسخنرانی چهارتن از نمایندگان مجلس شورای اسلامی (۱۳۶۰)
مقاومت در زندان: خاطرات شادروان عباس را دنیا در سال (۱۳۴۰)
کالبدشکافی توطئه: بررسی کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ (۱۳۸۱)
دکترین امنیت ملی (۱۳۸۲)
کامیابی‌ها و ناکامی‌های مجلس اصلاحات (۱۳۸۴)
جنبش دانشجویی ایران، از ۱۳۲۰ تا ۱۳۴۰ (۱۳۸۳)
یادنامه دکتر چمران
جهان شگفت انگیز مغز
روشنفکری دینی و چالشهای جدید
دانستنی هایی درباره سرطان پروستات
خدا در ناخوداگاه
بیماری‌های قلب آدمی[۳۲]


وزرای کابینهٔ مهندس بازرگان
ر. وزیر وزارت‌خانه ر. وزیر وزارت‌خانه
۱ شکوهی، رجایی آموزش‌وپرورش ۱۲ طاهری راه
۲ اسلامی ارتباطات ۱۳ میناچی جهانگردی
۳ امیرانتظام سخنگو ۱۴ احمدزاده صنایع
۴ اردلان دارایی ۱۵ شریعتمداری علوم
۵ سنجابی،یزدی خارجه ۱۶ دوزدوزانی، حبیبی ارشاد
۶ صدر بازرگانی ۱۷ فروهر کار
۷ سامی بهداشت ۱۸ حاج سیدجوادی کشور
۸ یدالله سحابی ‬مشاور ۱۹ کتیرایی‌‏‎ مسکن
۹ ایزدی کشاورزی ۲۰ معین‌فر نفت
۱۰ مبشری دادگستری ۲۱ تاج نیرو
۱۱ مدنی،چمران دفاع ۲۲ عزت الله سحابی سازمان برنامه و بودجه
۲۳ شاه‌حسینی‏‏ تربیت بدنی ۲۴
منابع [ویرایش]

↑ An Iranian Revolutionary, Dismayed but Unbowed An Iranian Revolutionary, Dismayed but Unbowed, The New York Times
↑ خاطرات آیت‌الله خلخالی. آیت‌الله شیخ صادق خلخالی. جلد اول فصل هفتم انقلاب اسلامی و توطئه گروهک‌ها چاپ دهم صفحه ۳۶۰ انتشارات سایه
↑ World: The Odyssey of Ibrahim Yazdi, Time Magazine
↑ ۴٫۰ ۴٫۱ ابراهیم یزدی به اتهام «تاسیس نهضت آزادی» محاکمه می‌شود، بی‌بی‌سی فارسی
↑ سیاست خارجی ایران از ۱۳۵۷ تاکنون؛ چرخش‌ها و چالش‌ها - بخش نخست، بی‌بی‌سی فارسی
↑ اشغال سفارت آمریکا: زمینه‌های داخلی، بی‌بی‌سی فارسی
↑ Iran: The Test of Wills, Time Magazine
↑ «واکنش‌های بین‌المللی به بازداشت رهبر نهضت آزادی بازجویی‌های چند نفره از ابراهیم یزدی» ‎(فارسی)‎. روزآنلاین، ۱۸.
↑ ۹٫۰ ۹٫۱ ۹٫۲ ۹٫۳ ۹٫۴ ۹٫۵ ۹٫۶ ۹٫۷ ۹٫۸ «زندگینامه دکتر ابراهیم یزدی» ‎(فارسی)‎. ارگان نهضت آزادی ایران.
↑ The Eagle and the Lion: The Tragedy of American-Iranian Relations. James A. Bill. Yale University Press, ۱۹۸۹. ISBN ۰-۳۰۰-۰۴۴۱۲-۷ p.۲۶۶
↑ «واکنش‌های بین المللی به بازداشت رهبر نهضت آزادی بازجویی‌های چند نفره از ابراهیم یزدی» ‎(فارسی)‎. روزآنلاین، ۱۸.
↑ کتابشناسی - مجموعه کتابهای ابراهیم یزدی
↑ آفتاب - ابراهیم یزدی به ۸ سال زندان محکوم شد
↑ «واکنش‌های بین المللی به بازداشت رهبر نهضت آزادی بازجویی‌های چند نفره از ابراهیم یزدی» ‎(فارسی)‎. روزآنلاین، ۱۸.
↑ مسعود بهنود. «به بهانه نقل از دکتر یزدی» ‎(فارسی)‎. روزآنلاین.
↑ خلخالی, صادق (۱۳۷۹). خاطرات آیت الله خلخالی اولین حاک شرع دادگاههای انقلاب (از ایام طلبگی تا دوران حاکم شرع دادگاههای انقلاب اسلامی). نشر سایه. ISBN ۹۶۴-۵۹۶۸-۲۵-۱.
↑ مسعود بهنود. «به بهانه نقل از دکتر یزدی» ‎(فارسی)‎. روزآنلاین.
↑ گویا
↑ همشهری
↑ «بازداشت گسترده فعالان سیاسی در پی حوادث روز عاشورا در ایران» ‎(فارسی)‎. وب‌گاه بی‌بی‌سی فارسی.
↑ ۲۱٫۰ ۲۱٫۱ «ابراهیم یزدی از زندان به اتاق عمل منتقل شد». وب‌گاه کلمه.
↑ «نامه سیصد هزار نفر از مسلمانان آمریکا : ابراهیم یزدی و دیگر اصلاح طلبان را فورا آزاد کنید» ‎(فارسی)‎. وبگاه جرس.
↑ «نگرانی فعالان ملی-مذهبی از وضع سلامت ابراهیم یزدی» ‎(فارسی)‎. وب‌گاه بی‌بی‌سی فارسی.
↑ سرکرده گروهک نهضت آزادی بازداشت شد خبرگزاری ایرنا
↑ BBC ‮فارسی‬ - ‮ایران‬ - ‮ابراهیم یزدی و هاشم صباغیان بازداشت شدند‬
↑ امروز نیوز
↑ «واکنش‌های بین المللی به بازداشت رهبر نهضت آزادی بازجویی‌های چند نفره از ابراهیم یزدی» ‎(فارسی)‎. روزآنلاین، ۱۸.
↑ «مصاحبه یزدی؛ متن مشکوک با چاشنی پیام‌های سفارشی» ‎(فارسی)‎. بی بی سی.
↑ «خانه امن و ترس از پیرمرد» ‎(فارسی)‎. روز.
↑ «خانواده ابراهیم یزدی مصاحبه ایرنا را تکذیب کرد» ‎(فارسی)‎. بی بی سی.
↑ جنبش راه سبز - وکیلِ مدافع دبیر کل نهضت آزادی: دکتر ابراهیم یزدی به هشت سال زندان محکوم شد
↑ کتابشناسی - مجموعه کتابهای ابراهیم یزدی
پیوند به بیرون [ویرایش]

روزانلاین نوشته
ویدیوهای سخنرانی [ویرایش]
مصاحبه دربارهٔ چگونگی اعدام هویدا
مصاحبه با یزدی دربارهٔ اعدام رحیمی
بازگو کردن گفتگو با امام‌خمینی دربارهٔ جنگ ایران-عراق
سخنرانی دربارهٔ شورای نگهبان




[نمایش]
ن • ب • و
زندانیان سیاسی سرشناس منتسب به جنبش سبز
[نمایش]
ن • ب • و
جنبش سبز ایران
[نمایش]
ن • ب • و
انتخابات ریاست جمهوری ایران (۱۳۸۸)
رده‌های صفحه: وزیران دولت موقت مهدی بازرگانجنبش سبزاعضای شورای انقلاب اسلامی ایراناعضای نهضت آزادی ایرانافراد زندهاهالی قزوینبازداشت‌شدگان حوادث پس از انتخابات ریاست جمهوری ۱۳۸۸ ایراندانش‌آموختگان دانشگاه تهرانزادگان ۱۳۱۰زادگان ۱۹۳۱ (میلادی)زندانیان سیاسی اهل ایرانملی-مذهبی‌هانمایندگان تهران در مجلس شورای اسلامی نمایندگان دوره اول مجلس شورای اسلامی وزیران امورخارجه جمهوری اسلامی وزیران
ایران
قس عربی
إبراهیم یزدی (ولد 1931، قزوین) هو سیاسی وناشط إیرانی یشغل حالیا منصب أمین عام حرکة تحریر إیران، درس إبراهیم یزدی الصیدلة فی جامعة طهران وبعد سقوط نظام الشاه شغل منصب وزیر الخارجیة فی الحکومة المؤقتة عام 1979، قدم استقالته من وزارة الخارجیة فی نوفمبر من نفس العام على خلفیة أزمة الرهائن فی إیران.
یقول الکاتب و الصحفی الإیرانی مسعود بهنود : فی اللیلة الأولى من الثورة حکم خلخالی بإعدام 30 شخص ثم إبراهیم الیزدی أصر علی عدم تنفیذ الحکم لیصل العدد فی الأخیر إلى 4 أشخاص فقط و اطلقوا سراح 20 شخص. یقول خلخالی یزدی کان یعارضنی کثیرا من تنفیذ احکام الإعدام وکنت اغلق التلیفون حتى لا یتصل بی أحد.[1]
[عدل]السجن

فی یوم 28 دیسمبر 2011 أصدرت المحکمة الثوریة الإیرانیة حکما بالسجن ثمانیة أعوام على إبراهیم یزدی، بعد إدانته بتهدید الأمن القومی.
[عدل]المصادر

^ ویکیبیدیا الفارسیة ابراهیم یزدی
حکم بسجن وزیر سابق فی إیران
هذه بذرة مقالة عن إیران تحتاج للنمو والتحسین، ساهم فی إثرائها بالمشارکة فی تحریرها.
تصنیفات: خریجی جامعة طهرانوزراء حکومة إیرانموالید 1931إیرانیون دینیون-قومیونأشخاص على قید الحیاةخریجو جامعة طهرانناشطون إیرانیونوزراء خارجیة إیرانیونأشخاص من
قس آلمانی
Ebrahim Yazdi (* 1931 in Qazvin, persisch ‏ابراهیم یزدی‎) ist seit 1995 Generalsekretär der Iranischen Freiheitsbewegung, welche in einigen Lagern der iranischen Regierung als „illegale Partei“ angesehen wird und 2002 verboten wurde.
Yazdi studierte Pharmakologie an der Universität Teheran. Nach der Islamischen Revolution im Iran fungierte er als stellvertretender Premierminister sowie Außenminister in der Übergangsregierung von Mehdī Bāzargān bis zu dessen Rücktritt im Zuge der Geiselnahme von Teheran 1979.
Inhaltsverzeichnis [Verbergen]
1 Leben
1.1 Festnahmen 2009 und 2010
2 Weblinks
3 Einzelnachweise
Leben [Bearbeiten]

Nach dem Militärputsch von 1953, in Folge dessen die Regierung von Mohammad Mossadegh abgesetzt wurde, trat Yazdi der „Nationalen Widerstandsbewegung des Iran“ bei; in dieser Untergrundorganisation war er bis 1960 aktiv. Die Bewegung wandte sich gegen den Schah Reza Pahlavi. Yazdi reiste im Jahr 1960 in die Vereinigten Staaten, um dort seine Ausbildung fortzuführen; auch dort war er weiterhin politisch gegen den Schah aktiv. Er wurde gemeinsam mit Mostafa Chamran, Ali Schariati, und Sadegh Ghotbzadeh im Jahr 1961 Gründungsmitglied der Freiheitsbewegung.


Ebrahim Yazdi eingerahmt von Ezzatollah Sahabi und Mehdī Bāzargān
Auf Grund seiner Aktivitäten war es ihm nicht möglich in den Iran zurückzukehren und so verblieb er in den Vereinigten Staaten bis zur Islamischen Revolution 1979. Im Jahr 1975 wurde Yazdi von einem Iranischen Militärgericht in Abwesenheit zu einer Gefängnisstrafe von zehn Jahren verurteilt, mit der Anordnung seiner Verhaftung bei einer Rückkehr in den Iran.
Yazdi war schließlich bis zum 6. November 1979 kurzzeitig Außenminister in der Interimsregierung Bāzargāns, und somit erster Außenminister der Islamischen Republik Iran.
Im Dezember 1997 wurde Yazdi auf Grund nicht bekannter Anklagepunkte verhaftet und im Evin-Gefängnis in Teheran verwahrt. Nach seiner Freilassung wurde ihm für viele Jahre untersagt, das Land zu verlassen; zudem wurde er regelmäßig vor das Islamische Revolutionsgericht zitiert, um Fragen zu beantworten, wobei ihm die Anwältin und spätere Friedensnobelpreisträgerin Schirin Ebadi zur Seite stand.
Festnahmen 2009 und 2010 [Bearbeiten]
Laut der Internetseite der Iranischen Freiheitsbewegung wurde Yazdi vor dem Hintergrund der Proteste nach den iranischen Präsidentschaftswahlen am 17. Juni 2009 festgenommen, während er sich medizinischen Tests in einem Teheraner Krankenhaus unterzog.[1] Am 22. Juni wurde er wieder freigelassen, um ins Krankenhaus für ein medizinisches Verfahren zurückzukehren. Am 28. Dezember 2009 wurde Yazdi im Zuge erneuter Proteste abermals verhaftet.[2]
Yazdi wurde am 1. Oktober 2010 ein weiteres mal verhaftet, während er in Isfahan an einem „illegalen Freitagsgebet“ teilnahm.[3] Andere Teilnehmer, die ebenso festgenommen worden waren, wurden im Gegensatz zu Yazdi innerhalb weniger Tage wieder entlassen. Im Februar 2011 befand sich Yazdi immer noch im „vorläufigen Gewahrsam“.
Weblinks [Bearbeiten]

Ibrahim Yazdi in der Gale Encyclopedia of the Mideast and North Africa auf answers.com
"Viele Leute wurden verhaftet" - Interview mit Yazdi nach der Präsidentenwahl 2009 Frankfurter Rundschau, 15. Juni 2009
Einzelnachweise [Bearbeiten]

↑ Iran elections: mass arrests and campus raids as regime hits back The Guiardian, 17. Juni 2009
↑ Iran 'at point of no return' ABC News, 29. Dezember 2009
↑ Erneut führende Oppositionelle verhaftet tagesschau.de, 2. Oktober 2010
Einklappen
Außenminister des Iran

Kadscharen-Dynastie:
Mirza Saeed Khan Ansari (1919–1920) | Mirza Abdulvahab Khan Mowtamed-ol Neshat (1920–1925)

Pahlavi-Dynastie:
Firouz Mirza Nosrat-ed-Dowleh Farman Farmaian III (1925–1928) | Ali Soheili (1928–1929) | Mowzafar Alam (1929–1933) | Hossein Ala (1933–1935) | Mahmoud Salehi (1935–1939) | Mohsen Raïs (1939–1945) | Bagher Kazemi (1945–1946) | Hossein Navab (1946–1951) | Hossein Fatemi (1951–1953) | Abdol-Hossein Meftah (1953) | Fazlollah Zahedi (1953) | Abdullah Entezam (1953–1958) | Ali Gholi Ardalan (1958–1959) | Abbas Aram (1959–1960) | Jafar Sharif-Emami (1966) | Hossein Ghods Nakhaee (1960) | Abbas Aram (1960–1966) | Ardeshir Zahedi (1966–1973) | Abbas-Ali Khalatbari (1973–1978) | Amir Khosro Afshar-Qasemlu (1978–1979) | Ahmad Mirfendereski (1979)

Islamische Republik Iran:
Karim Sanjabi (1979) | Ahmad Salamatian(?) (1979) | Mehdī Bāzargān (1979) | Ebrahim Yazdi (1979) | Abū l-Hasan Banīsadr (1979) | Sadegh Ghotbzadeh (1979–1980) | Mohammad Karim Khodapanahi (1980–1981) | Mohammad Alī Radschāʾī (1981) | Mir Hossein Mussawi (1981) | Ali Akbar Velayati (1981–1997) | Kamal Kharrazi (1997–2005) | Manutschehr Mottaki (2005–2010) | Ali Akbar Salehi (2010–) |

Kategorien: IranerMinister (Iran)Geboren 1931Mann
قس انگلیسی
Ebrahim Yazdi (ابراهیم یزدی; born 4 April 1931) is an Iranian politician and diplomat who served as Deputy Prime Minister and Minister of Foreign Affairs in the interim government of Mehdi Bazargan, until his resignation in November 1979, in protest at the Iran hostage crisis. From 1995 to 2011, He was Leader of the Freedom Movement of Iran, which is considered an "illegal party" potentially terrorist by some factions within the Iranian government. The stated goals of the Freedom Movement include guarding against abuses of the constitution and abuses of civil rights, expanding opportunities for the growth of democracy and a multi-party system, as well as safeguarding economic, social and cultural rights for all Iranians.
Yazdi studied pharmacology at the University of Tehran.[1]
Contents [hide]
1 Early life and studies
1.1 US Embassy Capture and Resignation 1979
1.2 Islamic Revolutionary Court
2 Recent life and works
2.1 2009 arrests
2.2 2010 arrest
3 Selected works
3.1 Books
4 References
5 Notes
6 External links
[edit]Early life and studies

After the military coup of 1953, which deposed the government of Mohammad Mossadegh, Yazdi joined the underground National Resistance Movement of Iran, and was active in this organization from 1953-1960. This organization was active against the Shah, Mohammad Reza Pahlavi. Yazdi traveled to the United States in 1960 to continue his education and in the US, continued his involvement in political activities against the Shah. He was a founding member of the Freedom Movement of Iran, Abroad, along with Mostafa Chamran, Ali Shariati, and Sadegh Qotbzadeh in 1961. Because of these activities, he was unable to return to Iran and remained in the United States until the Islamic Revolution of 1979. In 1975, Yazdi was tried in absentia in an Iranian military court and condemned to ten years imprisonment, with orders issued for his arrest upon return to Iran.
Yazdi was the Deputy Prime Minister and Minister of Foreign Affairs in the interim government of Mehdi Bazargan, until November 6, 1979.
[edit]US Embassy Capture and Resignation 1979
On November 4 of the same year, the US embassy was taken over again by a group calling itself “Students Following the Line of the Imam (i.e. Ayatollah Khomeini)” and led by Mohammad Mousavi Khoeiniha, who had closer ties to certain revolutionary leaders.
As before, Yazdi was asked to go to the embassy and resolve the crisis. He asked and received permission of Khomeini to expel the occupiers, but shortly thereafter found out Khomeini had changed his mind[2] and appeared on state television openly endorsed the takeover of the embassy. The entire cabinet of the Interim Government, including Ebrahim Yazdi and Mehdi Bazargan, resigned in protest the next day. They stated that they opposed the embassy takeover as “contrary to the national interest of Iran”.
The embassy takeover is considered to have been motivated in part by an internal struggle between various factions within the revolutionary leadership, with Yazdi and Bazargan on one side, and more radical clergy on the other. The embassy attackers, in subsequent statements have indicated that one of their primary objectives in the takeover of the US embassy in November 1979 was to force the resignation of Yazdi, Bazargan, and the entire Interim Government.[citation needed]
[edit]Islamic Revolutionary Court
Among the areas of conflict between the two factions was the behavior of the Revolutionary Courts and the Revolutionary Committees. Yazdi and Bazargan supported a general amnesty for all members of the Shah’s regime, provided that they cease to act against the revolution. They publicly opposed the secret trials and the summary executions carried out by the Revolutionary Courts, led by Ayatollah Sadegh Khalkhaali. Bazargan and other members of the Interim Government called for fair and open trials for those accused of crimes committed under the Shah’s regime. The radical clerics, on the other hand, stated that the rapid trials and executions were essential to protect the revolution.
After resignation from the government, Yazdi and other members of the Freedom Movement of Iran ran in elections for the first post-revolutionary Islamic Consultative Assembly or parliament. Yazdi, Bazargan, and four other members of the Freedom Movement (Mostafa Chamran, Ahmad Sadr, Hashem Sabbaghian, and Yadollah Sahabi) were elected. They served from 1980 to 1984.
After the Iraqi invasion of Iran in September 1980, Yazdi fully supported the Iranian war effort against the invasion, but opposed the continuation of the war after the Iranian victory in Khorramshahr in 1982. The war continued for an additional six years. During these six years, Yazdi and others in the Freedom Movement issued several open letters to Ayatollah Khomeini opposing the continuation of the war. These letters and other public statements resulted in the firebombing of Yazdi’s residence in Tehran in 1985, and the arrest and imprisonment of several member of the Freedom Movement.
In subsequent elections in Iran for president, parliament, and city councils, Yazdi and other members of the Freedom Movement filed for candidacy but were barred from running by the Guardian Council, because of their opposition to policies and actions of the government.
In December 1997, Yazdi was arrested on unknown charges and detained in Evin prison in Tehran. Even after his release, he was barred from leaving the country for many years, and summoned on a regular basis to answer questions before the revolutionary council, with his lawyer, Nobel prize winning Shirin Ebadi. As of 2008 Yazdi is still accused of “attempting to convert the rule of velaii (jurisprudence) into democratic rule.”
After the death of Mehdi Bazargan in January 1995, Ebrahim Yazdi elected as Leader of Freedom Movement of Iran. He resigned as party's leader on 20 March 2011.
[edit]Recent life and works

[edit]2009 arrests
On June 17, 2009, during the 2009 Iranian election protests, it was reported that Yazdi was arrested while undergoing tests at the Tehran hospital according to the Freedom Movement of Iran website.[3] On June 22, he was released back to the hospital for a medical procedure.[4] On December 28, 2009, Yazdi was arrested again in the wake of renewed protests,[5] according to the Jaras reformist website.
[edit]2010 arrest
Yazdi and several others were arrested on October 1, 2010 in Isfahan for participating in an "illegal Friday prayer." All others were freed within days. Ebrahim Yazdi remains in "temporary custody" -- first in Evin prison and now in a "secure" facility under the control of Iran's security forces until March 2011. He was released on March 19, 2011.
[edit]Selected works

[edit]Books
Aakhareen Talaash-ha Dar Aakhareen Rooz-ha (Final Efforts, Final Days), Qalam Publications, 1984 (13th Edition, 1999) (a report and analysis on the Iranian Islamic Revolution of 1979)
Principles of Molecular Genetics (Third Edition), Ettela’aat Publications, Tehran, 2000
Mutational Changes in Generic Materials, Matin Cultural Foundation, Tehran, 1986
Seh Jumhuri (The Three Republics), Jaameye Iranian Publications, 2000 (a compilation of political essays and articles by Ebrahim Yazdi published in Iranian journals from 1997–2000)
Khatti Dar Darya (A Line in the Sea), Qalam Publications, Tehran, 2000 (a new interpretation of the verse of the Quran on “Marajul Bahrain”)
Khaak-haa-ye Rosi va Paydaayesh-e Hayaat (Clay Minerals and the Origin of Life), Qalam Publicaitons, 2001 (a new interpretation of the verses of the Quran on “Teen-e Laatheb”)
Kalbod Shekaafee-ye Towte-e: Barresee-ye Kudetaa-ye Beestohasht-e Mordaad 1332 (The Anatomy of a Plot: An Analysis of the Coup of August 1953), Qalam Publications, 2002 (a collection of essays on the US and British led military coup against the national government of Mohammad Mossadegh)
Docterin-e Amniyyat-e Melli (National Security Doctrine), Sarai Publications, Tehran, 2004 (a compilation of political essays on Iranian foreign affairs from 1980–2004)
Jonbesh-e Daaneshju-yi-e Iran 1320-1340 (The Iranian Student Movement from 1941–1961), Qalam Publications, 2004 (a history and memoirs of the student movement and activities of Ebrahim Yazdi during this period)
[edit]References

J D Stempel, Inside the Iranian Revolution, Indiana Univ Press, 1981
Sadegh Khalkhali, Khateraateh Khalkhaali (Memoirs of Khalkhaali), Sayeh Publications, Tehran, 2003
Abdolali Bazargan, ed, Moshketaal va Masa’ele Av’valeen Saale Enghelaab Az Zabaane Mohandes Bazargaan (Issues of the First Year of the Revolutions as Explained by Mehdi Bazargan), Tehran, 1981
Link to MEI website for podcast of speech in April 2008: [1]
[edit]Notes

^ http://www.answers.com/topic/ibrahim-yazdi
^ Bowden, Guests of the Ayatollah, (2006) p.93
^ Tait, Robert (2009-06-17), Iran elections: mass arrests and campus raids as regime hits back, London: The Guardian, retrieved 2009-06-18
^ Daily Show interview with Yazdi's son., June 22, 2009
^ Iran 'at point of no return', By Middle East correspondent Anne Barker for AM, Dec 29, 2009
ddd
3. ^ http://www.timesonline.co.uk/tol/news/world/middle_east/article6527580.ece 2009/06/18 Times Online
[edit]External links

Official website of Freedom Movement Party (Nehzat-e Azadi)
Political offices
Preceded by
Karim Sanjabi Foreign minister of Iran
1979 Succeeded by
Sadegh Ghotbzadeh
Party political offices
Preceded by
Mehdi Bazargan Leader of Freedom Movement of Iran
1995-2011 Succeeded by
Abdolali Bazargan
[hide] v t e
Ministers of Foreign Affairs of Iran
Abdolvahhab Khan Saeed Khan Ansari Nosrat-ed-Dowleh Ali Soheili Mowzafar Alam Hossein Ala' Mahmoud Salehi Mohsen Raees Bagher Kazemi Hossein Navab Hossein Fatemi Abdol-Hossein Meftah Fazlollah Zahedi Abdollah Entezam Ali-Gholi Ardalan Abbas Aram Jafar Sharif-Emami Hossein Ghods-Nakhai Abbas Aram Ardeshir Zahedi Abbas-Ali Khalatbari Amir Khosro Afshar Ahmad Mirfenderescy Karim Sanjabi Mehdi Bazargan Ebrahim Yazdi Abulhassan Banisadr Sadegh Ghotbzadeh Mohammad Karim Khodapanahi Mohammad-Ali Rajai Mir-Hossein Mousavi Ali Akbar Velayati Kamal Kharazi Manouchehr Mottaki Ali Akbar Salehi

View page ratings
Rate this page
What's this?
Trustworthy
Objective
Complete
Well-written
I am highly knowledgeable about this topic (optional)

Submit ratings
Categories: University of Tehran alumniGovernment ministers of IranIranian religious-nationalistsPeople from Qazvin1931 birthsLiving peopleFreedom Movement of Iran politicians