اجازه ویرایش برای همه اعضا

نشانی وب

نویسه گردانی: NŠANY WB
نشانی وب[۱] یا نشانی اینترنتی (به انگلیسی: Uniform Resource Locator) یا یو آر ال (به انگلیسی: URL) مشخص‌کنندهٔ موقعیت مکانی و نحوهٔ واکشی یک منبع در اینترنت یا شبکه‌هایی مشابه اینترنت است. در استفادهٔ عامه گاهی آن را به اشتباه به جای یوآرآی بکار می‌برند، درحالی که این دو باهم متفاوتند.[۲] یو آر اِل در سال ۱۹۹۰ توسط تیم برنرز-لی بعنوان بخشی از یوآرآی ساخته‌شد.[۳]

حالت کلی آن به این صورت است:

scheme://username:password@domain:port/path?query_string#anchor
منابع [ویرایش]

↑ فرهنگستان زبان و ادب فارسی به جای URL در انگلیسی، معادل فارسی نشانی وب را تصویب کرده «فرهنگ واژه‌های مصوّب فرهنگستان: ۱۳۷۶ تا ۱۳۸۵، بخش لاتین، صفحهٔ ۲۱۰» ‎(فارسی)‎. وب‌گاه رسمی فرهنگستان. بازبینی‌شده در ۲۲ خرداد ۱۳۸۹.
↑ «آراف‌سی ۳۳۰۵» ‎(انگلیسی)‎. کنسرسیوم وب جهان‌گستر و آی‌ئی‌تی‌اف، آگوست ۲۰۰۲. بازبینی‌شده در ۱۱ ژوئیهٔ ۲۰۰۹.
↑ «مشخصات یوآرال» ‎(انگلیسی)‎. کنسرسیوم وب جهان‌گستر. بازبینی‌شده در ۱۱ ژوئیهٔ ۲۰۰۹.
این یک نوشتار خُرد اینترنت است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.
رده‌های صفحه: اینترنت هویت‌دهنده‌ها

قس عربی
عنوان إنترنت أو URL اختصار لکلمة Uniform Resource Locator والتی تعنی عنوان إنترنت. وهو ذلک العنوان الذی تکتبه فی شریط العنوان للذهاب إلى مواقع الإنترنت وتکون بصیغة //:http أو بصیغة :ftp وعلى سبیل المثال عنوان صفحتنا هذه هو http://ar.wikipedia.org یضم العنوان بالترتیب:
مفتاح البرتوکول
اسم نطاق أو موقع الصفحه
نوع الامتداد
و یعتبر المفتاح واسم الصفحة اختیاریا، حیث یقوم برنامج الوب (Microsoft Internet Explorer أو Netscape Navigator) الموجود فی جهاز الکمبیوتر الخاص بک بکتابة مفتاح البرتوکول //:http أما فی حالة الغاءه فستعنى وجوب الاتصال ب Hyper Text Transfer Protocol وهی اللغة المعترف بها عند إرسال الصفحات عبر الوب، واذا حذفت اسم الصفحة ستکون النتیجة الصفحة الافتراضیة وهی ما ترغب فیه عند أول زیارة لک للموقع.
و من الجهة الأخرى یحتاج کل عنوان معرفة اسم الکمبیوتر وتکون معظم أسماء کمبیوتر ملقم الوب(هو الکمبیوتر المتصل عن بعد والتی توفر البیانات لترسلها ثانیةً إلى الکمبیوتر الخاص بک)هی www أو World Wide Web ثم اسم الموقع ویکون الاسم لملقم الوب هو com.اسم الموقع.www ویکون العنوان
com.اسم الموقع.http://WWW
اجزاء التسلسل الهرمى للتسمیة تُفصل بالنقط الموجودة بالاسم فمثلا الجزء الأخیر یمثل نوع الوب ف com. موقع تجارى gov.موقع الحکومة org.موقع منظمة وبعض الدول قد تستخدم اسمها فی العنوان ک UK.لتمثل مواقع المملکة المتحدة.
[عدل]مواضیع ذات صلة

الإنترنت
مجال إنترنت (اسم نطاق)
مجال المستوى الأعلى
تصنیف: إنترنت

قس ترکی آذری

URL (en. Uniform Resource Locator) — faylın və ya resursun Web-də yerləşdiyi ünvanı və ya yeri göstərir. URL İnternetdə yerləşən bütün verilənlərlə əlaqə saxlamağa imkan verir, yəni İnternetdə yerləşən hər bir fayl və ya resurs identifikasiya edilir: URL serverdə istifadə olunan protokolun adı ilə başlayır: http://
URL ünvanı bir neçə hissədən ibarətdir: protokol, host və sənədin yerləşdiyi qovluğu göstərən yol. Məsələn, URL ünvanı aşağıdakı şəkildə ola bilər, məsələn:
http://www.science.az
http:// – serverlə əlaqə protokolu;
www – qovşağın tipi;
science – qovşağın adı;
.az – yuxarı səviyyəli domen.
[redaktə]Tarixi

1990-cı ildə Tim Berners-Li internetlə işləyən hər bir kəsin tanıdığı vahid resurs lokatoru (URL) adlanan internet ünvanın yazılışının əvvəli kimi http://www işarəsini icad edib.
Tim Berners-Li 2009-cu ildə Vaşinqtonda keçirilən və gələcəyin texnologiyalarına həsr olunmuş simpoziumda deyib ki, əslində ikili sləşə heç ehtiyac yoxdur: "Mən bunu yenidən yaratsaydım, onsuz keçinərdim. Bu gün istifadəçilər bu cür diqqətsizliyin tam miqyasını hiss etmirlər. Müasir brauzerlər daxil edilən resursun simvolunu avtomatik sürətdə təqdim edir. Lakin əvvəllər yığılması narahat olan bu işarənin daxil edilməməsi sintaktik səhvə gətirib çıxarırdı".
Bundan əlavə, Tim Berners-Li bu illər ərzində lazımsız işarənin çap olunması üçün istifadə edilən kağız və printer mürəkkəbinin sərf edilməsinə təəssüfləndiyini dilə gətirib.
[redaktə]Xarici keçidlər

http://www.elm.az
http://www.ikt.az
http://www.w3.org/International/O-URL-code.html
http://i-technica.com/whitestuff/urlencodechart.html
http://leetkey.mozdev.org
http://lent.az/news.php?id=32333
İnternet ilə əlaqədar bu məqalə qaralama halındadır. Məqaləni redaktə edərək Vikipediyanı zənginləşdirin.

* * *
Kateqoriyalar: İnternet qaralamalarıKompyuterTexnologiyaİnternetİnformatika

قس ترکی استانبولی

URL, (Uniform Resource Locator, Birörnek Kaynak Konumlayıcı, Tekdüzen Kaynak Bulucu), İnternet'te bir kaynağa (belge veya resim gibi) rastgelen, standart bir formata uygun bir karakter dizgisidir. Örneğin bu sayfanın Vikipedi'deki URL'si aşağıdaki gibidir: http://tr.wikipedia.org/wiki/URL.
HTTP URL'leri, daha yaygın tabirle web adresleri, genellikle İnternet tarayıcılarının adres kutusunda gösterilir. URL 1994 yılında Tim Berners-Lee tarafından oluşturulmuştur. URL formatı,UNIX dosya yol referansları esasına dayanır. Slash (/) işareti klasör veya dizinleri ve dosya veya kaynakları ayırmakta kullanılır. Dosya formatları nokta son ekleri kullanılarak sınıflandırılabilirler. file.html veya file.txt istekleri doğrudan yerine getirilirken, file.php, işlenen sonuç son kullanıcıya servis edilmeden önce bir PHP önişlemcisine yollanmasına ihtiyaç duyar.
İnternet ile ilgili bu madde bir taslaktır. İçeriğini geliştirerek Vikipedi'ye katkıda bulunabilirsiniz.
Kategoriler: İnternet taslaklarıİnternet terimleri

قس اردو

یکساں وسیلی تعینگر (Uniform Resource Locator) حروف کی ایک خاص ترتیب ، نظم و نسق یا نسقہ کو کہا جاتا ہے جو کہ شبکہ پر کسی وسیلہ (resource) سے تمیز کو یقینی بناتا ہے یا یوں کہ لیں کہ دوسرے حروف کی ترتیبات (URLs) سے الگ اور مخصوص ہوتا ہے۔
زمرہ جات: تدبیر یوآرایلمعیار شبکہشناختگر

قس عبری

URL, ראשי תיבות של Uniform Resource Locator (מַעַן מַשְׁאַבִּים אָחִיד), הוא רצף של תווים במבנה אחיד המשמש לייצוג המיקום של דפי אינטרנט וקבצים ברשת האינטרנט. באופן עממי ה־URL מכונה "כתובת האתר" או "כתובת הדף". למעשה, URL הוא מקרה פרטי של URI, שהוא המונח הנכון הכולל את כל הכתובות בהן נעשה שימוש, אך בשל סיבות היסטוריות המונח URL נמצא בשימוש נרחב.
[עריכה]מבנה כתובת URL

כתובת URL בנויה באופן כללי בצורה:
scheme://authority/path?query
כאשר scheme מציינת את אופן השימוש בכתובת - הפרוטוקול בו יעשה שימוש (למשל HTTP או HTTPS) ובכפוף אליו גם אילו פרמטרים נוספים יש להעביר.
authority היא ה"רשות" אליה שייך המשאב, כלומר כתובת ה־IP של השרת עליו הוא נמצא, או כתובת מילולית שתתורגם לכתובת כזו על ידי מנגנון ה־Domain Name System, בנוסף ניתן להוסיף נקודתיים ואת פתחת (port) ה־TCP בשרת.
path הוא ה"נתיב" בו נמצא המשאב במערכת הקבצים של השרת.
query היא שאילתה (בשיטת GET, בשיטת POST הנתונים לא עוברים ב URL) שנועדה להעביר לאותו המשאב פרמטרים נוספים בצורת parameter=value, להפרדה בין מספר פרמטרים משמש הסימן "&".
[עריכה]מבנה כתובת HTTP
רוב כתובות ה-URL בהן נעשה שימוש באינטרנט מיועדות לשימוש על ידי פרוטוקול HTTP ובנויות בצורה -
schema://[username[:password]@]server[:port]/path[?query][#anchor]
כאשר החלקים שבסוגריים מרובעים הם אופציונליים.
לדוגמה -
http://he.wikipedia.org/wiki/URL
זהו ה-URL של ערך זה, ה-schema היא http, ה-server הוא שרת ויקיפדיה העברית - he.wikipedia.org, וה-path הוא הנתיב של מסמך זה בשרת - wiki/URL
http://anonymous@he.wikipedia.org:80/wiki/URL
זוהי למעשה הכתובת לאותו משאב (דף), בתוספת הזדהות כ-anonymous, וציון פתחת (port) ברירת המחדל - 80.
http://he.wikipedia.org/w/index.php?title=URL&action=submit
זהו ה־URL של דף העריכה של ערך זה, ה-path השתנה ל-w/index.php שהוא הדף המאפשר עריכה של עמודים בוויקיפדיה, וכמו כן נוספה שאילתה - query בת שני פרמטרים, כותרת הערך אותו יש לערוך - title=URL, וכן הפעולה אותה יש לבצע - action=submit.
קטגוריה: כתובות רשת
משובים קודמיםמשוב על הערך

قس انگلیسی

In computing, a uniform resource locator (URL) is a specific character string that constitutes a reference to an Internet resource.
A URL is technically a type of uniform resource identifier (URI) but in many technical documents and verbal discussions URL is often used as a synonym for URI.[1]
Contents [show]
[edit]History

The Uniform Resource Locator was created in 1994[2] by Tim Berners-Lee and the URI working group of the Internet Engineering Task Force (IETF) as an outcome of collaboration started at the IETF Living Documents "Birds of a Feather" session in 1992.[3][4] The format combines the pre-existing system of domain names (created in 1985) with file path syntax, where forward slashes are used to separate folder and file names. Conventions already existed where server names could be prepended to complete file paths, preceded by a double-slash (//).[5]
[edit]Syntax

Main article: URI scheme#Generic syntax
Every URL consists of some of the following: the scheme name (commonly called protocol), followed by a colon, two slashes,[note 1] then, depending on scheme, a server name (exp. ftp., www., smtp., etc.) followed by a dot (.) then a domain name[note 2] (alternatively, IP address), a port number, the path of the resource to be fetched or the program to be run, then, for programs such as Common Gateway Interface (CGI) scripts, a query string,[7][8] and an optional fragment identifier.[9]
The syntax is:
scheme://domain:port/path?query_string#fragment_id
The scheme name defines the namespace, purpose, and the syntax of the remaining part of the URL. Software will try to process a URL according to its scheme and context. For example, a web browser will usually dereference the URL http://example.org:80 by performing an HTTP request to the host at example.org, using port number 80. The URL mailto:bob@example.com may start an e-mail composer with the address bob@example.com in the To field.
Other examples of scheme names include https:, gopher:, wais:, ftp:. URLs with https as a scheme (such as https://example.com/) require that requests and responses will be made over a secure connection to the website. Some schemes that require authentication allow a username, and perhaps a password too, to be embedded in the URL, for example ftp://asmith@ftp.example.org. Passwords embedded in this way are not conducive to secure working, but the full possible syntax is
scheme://username:password@domain:port/path?query_string#fragment_id
The domain name or IP address gives the destination location for the URL. The domain google.com, or its IP address 72.14.207.99, is the address of Google's website.
The domain name portion of a URL is not case sensitive since DNS ignores case: http://en.example.org/ and HTTP://EN.EXAMPLE.ORG/ both open the same page.
The port number is optional; if omitted, the default for the scheme is used. For example, http://vnc.example.com:5800 connects to port 5800 of vnc.example.com, which may be appropriate for a VNC remote control session. If the port number is omitted for an http: URL, the browser will connect on port 80, the default HTTP port. The default port for an https: request is 443.
The path is used to specify and perhaps find the resource requested. It is case-sensitive, though it may be treated as case-insensitive by some servers, especially those based on Microsoft Windows. If the server is case sensitive and http://en.example.org/wiki/URL is correct, http://en.example.org/WIKI/URL or http://en.example.org/wiki/url will display an HTTP 404 error page, unless these URLs point to valid resources themselves.
The query string contains data to be passed to software running on the server. It may contain name/value pairs separated by ampersands, for example ?first_name=John&last_name=Doe.
The fragment identifier, if present, specifies a part or a position within the overall resource or document. When used with HTTP, it usually specifies a section or location within the page, and the browser may scroll to display that part of the page.
[edit]URLs as locators

A URL is a URI that, "in addition to identifying a resource, provides a means of locating the resource by describing its primary access mechanism (e.g., its network location)".[10][11]
[edit]Internet hostnames

Main article: Hostname
On the Internet, a hostname is a domain name assigned to a host computer. This is usually a combination of the host's local name with its parent domain's name. For example, en.example.org consists of a local hostname (en) and the domain name example.org. The hostname is translated into an IP address via the local hosts file, or the domain name system (DNS) resolver. It is possible for a single host computer to have several hostnames; but generally the operating system of the host prefers to have one hostname that the host uses for itself.
Any domain name can also be a hostname, as long as the restrictions mentioned below are followed. For example, both "en.example.org" and "example.org" can be hostnames if they both have IP addresses assigned to them. The domain name "xyz.example.org" may not be a hostname if it does not have an IP address, but "aa.xyz.example.org" may still be a hostname. All hostnames are domain names, but not all domain names are hostnames.
[edit]See also

CURIE (Compact URI)
Extensible Resource Identifier (XRI)
Fragment identifier
Internationalized Resource Identifier (IRI)
URL normalization
[edit]Notes

^ Berners-Lee has said that, given the colon following the URI scheme, the two forward slashes before the domain name were unnecessary.[6]
^ Berners-Lee also later regretted the use of dots to separate the parts of the domain name, wishing he had used slashes throughout. For example, http://www.example.com/path/to/name would have been written http:com/example/www/path/to/name[5]
[edit]References

^ RFC 3305 "URI Partitioning: There is some confusion in the web community over the partitioning of URI space, specifically, the relationship among the concepts of URL, URN, and URI. The confusion owes to the incompatibility between two different views of URI partitioning, which we call the 'classical' and 'contemporary' views."
^ RFC 1738 Uniform Resource Locators (URL). This RFC is now obsolete. It has been superseded by a newer RFC (see the RFC Index)
^ "Living Documents BoF Minutes". W3.org. Retrieved 2011-12-26.
^ "URL Specification". Retrieved 2011-12-26.
^ a b Berners-Lee, Tim. "Frequently asked questions by the press". Retrieved 2010-02-03.
^ "Technology | Berners-Lee 'sorry' for slashes". BBC News. 2009-10-14. Retrieved 2010-02-14.
^ RFC 1738
^ "PHP parse_url() Function". Retrieved 2009-03-12.
^ "URL Syntax". Pangea.stanford.edu. 2004-07-20. Retrieved 2011-12-26.
^ Tim Berners-Lee, Roy T. Fielding, Larry Masinter. (January 2005). “Uniform Resource Identifier (URI): Generic Syntax”. Internet Society. RFC 3986; STD 66.
^ By describing its primary access mechanism
[edit]External links

RFC 3986 Uniform Resource Identifier (URI): Generic Syntax (ASCII version)
[hide] v t e
Hypermedia
Basics
Hypertext Hyperlink Hypervideo Adaptive hypermedia educational authoring Hyperlinks in virtual worlds
Resource identifiers
Uniform Resource Identifier Internationalized Resource Identifier Dereferenceable Uniform Resource Identifier Uniform Resource Name Uniform Resource Locator Extensible Resource Identifier Persistent Uniform Resource Locator Semantic URL
Concepts
URI scheme URL normalization URL redirection XML namespace Hostname Domain name Fragment identifier Website Webpage Path Hypertext Inline linking image map Internal link Object hyperlinking Copyright aspects of hyperlinking and framing anchor text inbound link/backlink deep linking Methods of website linking link farm linkback Dead link HTTP referrer Fat link Link inventory Organic linking click path click here Typed link transclusion Screen hotspot Source tracking Link rot Internet bookmark
Technology
CURIE Hypertext Transfer Protocol XLink
See also
Interactive novel Interactive fiction Hypertext poetry Timeline Copyright aspects of hyperlinking and framing World Wide Web
View page ratings
Rate this page
What's this?
Trustworthy
Objective
Complete
Well-written
I am highly knowledgeable about this topic (optional)

Submit ratings
Categories: Uniform resource locatorIdentifiers

قس آلمانی

Uniform Resource Locators (engl.; Abk. URL; dt. „einheitlicher Quellenanzeiger“) identifizieren und lokalisieren eine Ressource wie z. B. eine Website über die zu verwendende Zugriffsmethode (z. B. das verwendete Netzwerkprotokoll wie HTTP oder FTP) und den Ort (engl. location) der Ressource in Computernetzwerken.
URLs sind eine Unterart der generellen Identifikationsbezeichung mittels Uniform Resource Identifiern (URIs). Da URLs die erste und häufigste Art von URIs darstellen, werden die Begriffe häufig synonym verwendet. Im allgemeinen Sprachgebrauch werden URLs auch als Internetadresse oder Webadresse bezeichnet,[1] wobei damit (der umgangssprachlich häufigen Gleichsetzung von Internet und WWW[2] folgend) meist speziell URLs von Webseiten gemeint sind.
Inhaltsverzeichnis [Anzeigen]
Aufbau [Bearbeiten]

Der grundsätzliche Aufbau einer URL besteht aus einer die Zugriffsmethode festlegenden Schema-Bezeichnung (engl. scheme) und einem Schema-spezifischen Teil (scheme-specific-part), die durch einen Doppelpunkt getrennt sind:
"scheme ": "scheme-specific-part "
wobei scheme oft, aber nicht zwingend gleich lautet wie das zugrundeliegende Netzwerkprotokoll (bei ftp oder http ist das z. B. der Fall, aber nicht bei mailto oder file).[3]
Mögliche Elemente einer URL sind z. B. bei http:
scheme-specific-part → → → |
|
http://hans:geheim@example.org:80/demo/example.cgi?land=de&stadt=aa#geschichte
| | | | | | | |
| | | host | url-path searchpart fragment
| | password port
| user
scheme (hier gleich Netzwerkprotokoll)
bei mailto:
mailto:hans@example.org
| |
| E-Mail-Adresse gemäß RFC822)
scheme (hier kein Netzwerkprotokoll)
bei news (in diesem Beispiel ist weder ein Netzwerkprotokoll noch eine Host-Adresse enthalten):
news:alt.hypertext
| |
| Name der Newsgroup
scheme
oder bei file:
file:///C:/foo/bar.txt
| |
| Pfad zur Datei (lokal, d. h. im Dateisystem des Rechners, der die URL interpretiert)
scheme
Strenggenommen hat dieses Schema die Form file:// "host "/ "path ", wobei aber der Host-Teil praktisch nicht verwendet (und von modernen Browsern nicht resp. nur eingeschränkt unterstützt[4]) wird, da das file-Schema mangels einer Möglichkeit, ein Netzwerkprotokoll für den Zugriff auf die Datei anzugeben, kaum sinnvoll über ein Netzwerk benutzt werden kann.[5] File-URLs werden z. B. in der Programmiersprache Java verwendet, um auf lokale Dateien zuzugreifen.[6]
scheme [Bearbeiten]
Legt fest, mit welcher technischen Methode die Ressource angesprochen werden soll. Ist meistens, aber nicht zwingend gleichlautend mit dem verwendeten Netzwerkprotokoll, über das die Ressource lokalisiert werden kann. Beispiele sind HTTP, HTTPS oder FTP, aber auch mailto (zum Schreiben einer E-Mail) oder file (zum Zugriff auf lokale Dateien).
scheme-specific-part [Bearbeiten]
Je nach scheme sind unterschiedliche spezifische Angaben erforderlich und möglich. In den meisten Fällen beginnt er mit der Zeichenkette ://, jedoch ist bei manchen Varianten auch lediglich der Doppelpunkt definiert. Die folgenden Beispiele beziehen sich auf das HTTP-Protokoll.
user/password [Bearbeiten]
Falls benötigt, kann ein Login aus Benutzername (user) und Passwort (password) übermittelt werden. Diese werden, voneinander durch Doppelpunkt getrennt, dem Host mit einem trennenden At-Zeichen (@) vorangestellt.
Auch wenn für dieses Beispiel das Protokoll HTTP gewählt wurde, ist die Angabe von Benutzername und Passwort als Teil der URL gerade nicht Teil der HTTP-Spezifikation![7] Aktuelle Browser akzeptieren diese URL-Syntax zwar, fragen aber beim Benutzer nach, ob er sich wirklich mit den angegebenen Daten anmelden möchte. Der Internet Explorer 6 (ab Windows XP SP2) und neuere Versionen fallen hier aus dem Rahmen, indem sie diese URL-Syntax rundweg als fehlerhaft ablehnen. Mit einem Registry-Eintrag kann man sie zum gleichen Verhalten zwingen, wie es die Vorgänger bis Version 5.5 zeigen: Diese übernehmen die Anmeldedaten ungefragt und übergeben sie direkt an den Server.
Bei einigen anderen Protokollen, etwa FTP, ist die Angabe der Benutzerdaten in der gezeigten Form dagegen völlig korrekt und durch die Standards abgedeckt.
host [Bearbeiten]
Die Host-Komponente wird in Form einer IPv4-Adresse in dezimaler Schreibweise durch Punkte getrennt, in Form einer IPv6-Adresse in hexadezimaler Schreibweise durch Doppelpunkte getrennt und in eckige Klammern gesetzt oder in Form eines FQDN notiert.[8]
port [Bearbeiten]
Die Angabe des Ports erlaubt die Ansteuerung eines TCP/IP-Ports. Wird kein Port angegeben, so wird der Standard-Port des jeweiligen Protokolls verwendet – zum Beispiel bei HTTP 80, bei HTTPS 443 und bei FTP 21.
url-path [Bearbeiten]
Der Pfad beschreibt eine bestimmte Ressource (diese kann sich beispielsweise mit der Verzeichnisstruktur des Zielsystems decken, also etwa eine Datei oder ein Verzeichnis) auf dem Server. Der Pfad kann auch leer sein. Ein leerer Pfad kann optional durch einen Slash ersetzt werden und ist zu diesem gleichbedeutend.[3]
Die Interpretation (Datei oder Verzeichnis; Textdatei liefern oder Skript ausführen) bleibt dem Server überlassen. Ein typisches Beispiel für die Interpretationsfreiheit ist das Verhalten bei der Anforderung des Pfades / durch einen Client: Je nach Einstellung liefert der Server etwa den Inhalt einer namentlich ausgezeichneten Datei (wie /index.html, /README, /HEADER), ohne dass dies für den anfragenden Client ersichtlich ist. Genauso kann der Server allerdings – je nach Protokoll – auch explizit zu dieser Ressource weiterleiten oder eine Verzeichnisauflistung ausgeben.
searchpart [Bearbeiten]
Im Fall des HTTP kann nach dem eigentlichen Ressourcenanzeiger – getrennt durch ein Fragezeichen – ein Query String folgen.[9] Damit können zusätzliche Informationen übertragen werden, die server- oder clientseitig weiterverarbeitet werden können.
fragment [Bearbeiten]
Nach einem Doppelkreuz kann ein Teil der Ressource referenziert werden (typischerweise ein Anker in einer HTML-Seite, zu dem dann automatisch heruntergescrollt wird: Die URL "http://example.com/dokument.html#absatz3" würde im fiktiven Dokument den Anfang des dritten Absatzes zeigen.
Beispiele [Bearbeiten]

ftp://hans:geheim@ftp.example.org FTP mit Benutzer und Password
http://de.wikipedia.org Webseite ohne Pfad (Aufruf der „Startseite“)
http://de.wikipedia.org/wiki/Uniform_Resource_Locator Webseite mit Pfad
mailto:hans@example.org zum Schreiben einer E-Mail an die angegebene Mailadresse (öffnet den Standard-Mailclient mit einer neuen, leeren Mail, in der die TO-Adresse vorausgefüllt ist)
news:alt.hypertext Anzeige einer Usenet-Newsgruppe (generisch, ohne Angabe des Netzwerkprotokolls NNTP)
nntp:alt.hypertext Anzeige einer Usenet-Newsgruppe (mit Angabe des Netzwerkprotokolls NNTP)
telnet:example.org Start einer Telnet-Session
file:///C:/foo/bar.txt Zugriff auf eine lokale Datei
Sprachgebrauch [Bearbeiten]

Die Abkürzung URL wird im deutschen Sprachgebrauch meist mit einem weiblichen Artikel, gelegentlich auch mit einem männlichen Artikel verwendet.[10] Die Wahl des Genus hängt davon ab, ob es in Anlehnung an die deutsche Übersetzung „die Adresse“ (feminin) gebildet wird oder mittels der Regel, dass Wörter auf „-or“ (hier „Locator“) im Deutschen stets maskulin sind.[11]
URLs in Texten [Bearbeiten]

RFC 3986, Anhang C, empfiehlt, URIs (und damit auch URLs) in Texten
eigenständig auf einer Zeile,
mit doppelten Anführungsstrichen "http://example.com/" oder
mit spitzen Klammern "http://example.com/ "
gegen den Kontext und vor allem gegen die Interpunktion des Satzes abzugrenzen.
Relative URL [Bearbeiten]

Neben den bisher dargestellten „absoluten“ oder „vollständigen“ URL gibt es auch relative URL.[12] Sie sind nur innerhalb eines Kontextes gültig, von dem sie Eigenschaften „erben“. Ihnen fehlt die Ortsangabe im World Wide Web oder einem echten Intranet. Sie sind vor allem in der Gruppe http, https und ftp möglich, aber auch bei mailto. Das entspräche einer Telefonnummer ohne Vorwahl (des Landes, des Ortsnetzes).
Relative URL für http, https, ftp
Beginn Bedeutung Anmerkung Beispiel
// Gleiches Protokoll sinnvoll, um http: oder https: der momentanen Umgebung zu verwenden //example.com/pfad/zu/datei
/ Gleiche Domäne (host+port), „Wurzelverzeichnis“ /pfad/zu/datei
# Gleiche Ressource Wirkung über Nebenwirkung #
#fragment Gleiche Ressource, Sprungmarke #knoten
nichts Gleiche Ressource
../ ein Pfad-Segment aufwärts Ein Server muss keine durch / gegliederte Pfad-Segmentierung unterstützen. /pfad/zur/../zur/datei
./relativer/pfad
./
sonstige gleiches Pfad-Segment
Relative URL werden oft eingesetzt, um eine Gruppe zusammengehörender Ressourcen wahlweise in einem lokalen Dateisystem oder an unterschiedlichen Orten in verschiedenen Netzwerk-Domänen unverändert abzulegen und aufeinander zu verlinken. Im Übrigen ist die Interpretation des Identifikators (Zeichenkette zwischen host+port und #) jedem Server freigestellt – zwar handhabt es die weitaus überwiegende Anzahl der Server und jede Standard-Software wie oben angegeben, jedoch können / genau wie ? % & nach eigenen Regeln ausgewertet werden.
Bei mailto: wäre eine relative URL mailto:Nachbar (ohne @) – sie gilt nur im lokalen Netzwerk.
Geschichte [Bearbeiten]

Name und Standardisierung [Bearbeiten]
In der Anfangszeit des WWW (ab Ende 1990) fand sich in der Dokumentation auf info.cern.ch zunächst keine dezidierte Bezeichnung für die Adressierung von Webseiten, das Thema wurde nur beschreibend als „W3 document address“, „W3 name“, „W3 address“ oder „Hypertext Name“ dokumentiert.[13][14][15] Die damals spezifizierte (und in den ersten Webseiten verwendete) Gestalt der Adressierung entspricht aber schon der später als „URL“ standardisierten Form; im Standardisierungsprozess wurden zwar Änderungen erwogen, wegen der inzwischen schon fortgeschrittenen Verbreitung des WWW aber wieder verworfen.[14][16]
Im Sommer 1992 versuchte Tim Berners-Lee beim IETF-Meeting in Boston eine Arbeitsgruppe ins Leben zu rufen, die den Zugriff auf Dokumente im Web standardisieren sollte. Er schlug als Namen Universal Document Identifier (UDI) vor, womit nach seiner Vorstellung ein allgemeiner Internet-Standard definiert werden sollte. Der Name wurde aber als zu „arrogant“ kritisiert, was vor allem am Wort „universal“ (dt.: allgemeingültig, umfassend) lag. Statt dessen wurde von der Gruppe der bescheidenere Begriff „uniform“ (dt.: einheitlich) vorgeschlagen. Weiters wurde „Document“ durch „Resource“ ersetzt, um zu unterstreichen, dass das Web mit anderen Informationssystemen integriert werden sollte. Die URI-Arbeitsgruppe kam schließlich zustande, wobei noch eine weitere Namensänderung für den zu definierenden Standard beschlossen wurde: „Identifier“ wurde durch „Locator“ ersetzt, um zu betonen, dass es sich bei Web-Adressen nicht um dauerhaft registrierte Adressen handelt.[17]
Aufgrund der konfliktreichen Arbeitsweise der Gruppe wurde der erste – noch informelle – Standardisierungsentwurf RFC 1630 erst im Juni 1994 von Berners-Lee vorgelegt.[18] Er nennt den von Berners-Lee favorisierten Namen „Universal Resource Identifiers“ im Titel und definiert bereits die Begriffe URI, URL und URN. Im Dezember 1994 wurde von der Gruppe in RFC 1738 der Standard für „Uniform Resource Locators (URL)“ veröffentlicht.
Bestandteile [Bearbeiten]
Berners-Lee entlehnte die einzelnen Bestandteile zum Teil bewusst bereits existierenden Systemen, um Webadressen neuen Anwendern möglichst unmittelbar vertraut resp. logisch erscheinen zu lassen:[19]
Der Path-Teil (http://www.example.com/foo/bar/baz.html) zitiert direkt die Pfad-Syntax in UNIX-Dateisystemen.[19]
Die mit einem Doppel-Schrägstrich eingeleitete Notation des Hosts stammt aus der Syntax des Netzwerk-Dateisystems von Apollo Domain/OS, in der Pfade auf entfernten Hosts nach dem Muster //example.com/foo/bar/... adressiert wurden.[19]
Das mit einem Doppelkreuz markierte Fragment ist der in den USA üblichen Schreibweise für Apartment- und Suitenummern in Postadressen entlehnt: „12 Foo Avenue #34“ steht für „Foo Avenue Nr. 12, Apartment 34“; entsprechend bedeutet foo.html#bar „Teil (Abschnitt, Kapitel...) bar innerhalb des Dokuments foo.html“.[19]
Literatur [Bearbeiten]

Tim Berners-Lee, Mark Fischetti: Der Web-Report. Der Schöpfer des World Wide Webs über das grenzenlose Potential des Internets. Econ, München 1999 (Originaltitel: Weaving the Web: The Original Design and Ultimate Destiny of the World Wide Web), ISBN 3-430-11468-3.
Siehe auch [Bearbeiten]

Digital Object Identifier
Linkresolver, OpenURL, Ex Libris SFX
Semacode
Typosquatting
URL-Kodierung (Prozentzeichen-Kodierung)
URL-Template
Weblinks [Bearbeiten]

RFC 3986 – Uniform Resource Identifier (URI): Generic Syntax
RFC 1738 – Uniform Resource Locators (URL)
RFC 1808 – Relative Uniform Resource Locators (veraltet, aktuell: RFC 3986)
Einzelnachweise [Bearbeiten]

↑ Duden – Deutsches Universalwörterbuch, 6. Auflage
↑ Internet und World Wide Web – der Unterschied. News.de, 29. Oktober 2009, abgerufen am 11. Dezember 2010.
↑ a b RFC3986: Uniform Resource Identifier (URI): Generic Syntax. Abgerufen am 12. Januar 2009.
↑ Projekt-externe Verweise. Selfhtml, abgerufen am 11. Dezember 2010.
↑ RFC 1738 Uniform Resource Locators (URL); 3.10 FILES
↑ Class File (Java 1.5.0 API). Oracle, abgerufen am 11. Dezember 2010.
↑ RFC2616: Hypertext Transfer Protocol – HTTP/1.1, 3.2.2 http URL
↑ RFC 1738 Uniform Resource Locators (URL); 3.1. Common Internet Scheme Syntax
↑ RFC 1738 Uniform Resource Locators (URL); 3.3. HTTP
↑ Duden – Deutsches Universalwörterbuch, siehe auch Online-Suche auf duden.de
↑ Antwort des Bertelsmann-Verlags auf Frage nach Genus von „URL“
↑ RFC 3986, Abschnitt 4.2
↑ W3 Project (CERN): Technical details. CERN / W3C, 13. November 1992, abgerufen am 22. Dezember 2010.
↑ a b W3 Project (CERN): W3 Naming Schemes. CERN / W3C, 24. Februar 1992, abgerufen am 22. Dezember 2010.
↑ W3 Project (CERN): W3 address syntax: BNF. CERN / W3C, 29. Juni 1992, abgerufen am 22. Dezember 2010.
↑ Berners-Lee 1999, S.63
↑ Berners-Lee 1999, S.62
↑ Berners-Lee 1999, S.63
↑ a b c d Tim Berners-Lee: Frequently asked questions - Why the //, #, etc? 20. November 2007, abgerufen am 22. Dezember 2010.
Kategorie: URI

قس فرانسه

Le sigle URL (de l'anglais Uniform Resource Locator, littéralement « localisateur uniforme de ressource »), auquel se substitue informellement le terme adresse web, désigne une chaîne de caractères utilisée pour adresser les ressources du World Wide Web : document HTML, image, son, forum Usenet, boîte aux lettres électronique, entre autres. Les URL constituent un sous-ensemble des identifiants uniformisés de ressource (URI). La syntaxe d'une URL est décrite dans la RFC 3986.
En France, d'après le Journal officiel du 16 mars 1999, « URL » peut être traduit par adresse réticulaire ou adresse universelle1.
Sommaire [afficher]
Adresse web[modifier]

Les URL sont une invention du World Wide Web et sont utilisées pour identifier les pages et les sites web. Elles sont aussi appelées adresses web. L'article sur les adresses web porte sur l'identité des sites web et les aspects techniques, économiques et juridiques qui s'y rattachent, ainsi que des différentes traductions en français de l'acronyme URL.
Cet article décrit les URL en tant que standard technique : toutes les formes qu'elles peuvent prendre, notamment pour pointer des ressources hors du Web, ainsi que les principaux usages techniques.
Usages[modifier]

Les URL ont été inventées pour pouvoir indiquer avec une notation (d'où l'adjectif « uniforme ») aux navigateurs web comment accéder à toutes les ressources d'Internet.
Hyperliens[modifier]
Chaque hyperlien du web est construit avec l'URL de la ressource pointée, insérée avec une certaine syntaxe dans un document source (ou dans un programme ou dans une interface utilisateur) qui le contient pour indiquer la localisation d'une autre ressource (un document) ou fragment de ressource (une ancre cible dans cet autre document). Lorsqu'on active un hyperlien, le navigateur web peut présenter son URL dans une barre d'état (voir ci-dessous pour la « barre d'adresse »).
Un hyperlien peut aussi être construit de façon externe au document lui-même, dans une base de données référençant toutes les paires (URL source, URL cible) entre une zone activable d'un document source et une ancre cible dans un document (qui peut être le même que le document source contenant la zone activable).
L'hyperlien peut aussi être construit de façon inversée, en insérant dans le document cible l'URL de la zone source.
Barre d'adresse[modifier]
Chaque navigateur web dispose d'une « barre d'adresse » affichant l'URL de la ressource consultée. Il est en outre possible de saisir une URL dans cette barre d'adresse pour consulter une ressource dont on connaît l'URL.
Si le support le permet, on peut aussi trouver l'URL correspondant à un lien en positionnant la souris sur l'image ou le texte approprié. L'URL peut alors être présentée dans une barre d'état ou une bulle d'information.
Historique de navigation[modifier]
Les navigateurs web conservent un historique des URL consultées. Cela leur permet de reconnaître et présenter de manière distinctive les hyperliens vers des ressources déjà consultées.
Pages favorites[modifier]
Il suffit à un navigateur web de conserver l'URL d'une ressource pour constituer une liste de favoris (ou marque-pages). Lorsqu'un titre de ressource existe, les navigateurs le conservent aussi, ce qui permet d'afficher le titre d'une page plutôt que son URL.
Fonctionnement[modifier]

Une URL est une chaîne de caractères combinant les informations nécessaires pour indiquer à un logiciel comment accéder à une ressource Internet. Ces informations peuvent notamment comprendre le protocole de communication, un nom d'utilisateur, un mot de passe, une adresse IP ou un nom de domaine, un numéro de port TCP/IP, un chemin d'accès, une requête.
Les informations nécessaires varient selon la ressource et le contexte d'utilisation de l'URL. En outre un identificateur de fragment peut être ajouté à la fin d'une URL pour identifier un élément à l'intérieur de la ressource. Bien que l'identificateur de fragment ne fasse pas formellement partie de l'URL, il est également décrit dans cet article et dans les standards techniques.
URL absolue[modifier]
Une URL absolue permet d'indiquer comment accéder à une ressource indépendamment de tout contexte où elle peut être précisée ou transmise. Elle commence par l'indication d'un schéme de représentation (spécifique au protocole de communication utilisé pour accéder à cette ressource), suivi de l'ensemble des paramètres permettant de localiser sur le réseau le service hébergeant la ressource, puis permet de préciser à ce service le nom d'une ressource à traiter, transmettre des données de traitement, acheminer et récupérer les résultats, puis de préciser éventuellement quelle partie de ce résultat sera utilisée.
Exemple : http://Jojo:lApIn@www.example.com:8888/chemin/d/acc%C3%A8s.php?q=req&q2=req2#signet
Schéme de représentation, normalement obligatoire (mais certains clients web peuvent tenter de déterminer le schéme à partir de la forme du nom du service codé ci-dessous)
http - protocole de communication, en l’occurrence ici HTTP pour accéder à un serveur web.
: - caractère de séparation obligatoire si le schéme est précisé.
Localisation complète de la ressource, représentée selon le schéme de représentation ci-dessus
Emplacement du service hébergeant la ressource sur l’espace du réseau global
// - chaîne de caractères pour les protocoles dont la requête comprend un chemin d'accès, permettant de préciser et localiser le service avant ce chemin.
Données d’authentification (optionnelles, le service peut les demander séparément de façon plus sécurisée que via l’URL)
Jojo - nom d’utilisateur, notamment utile pour accéder à des parties non publiques d'un site web
: - caractère de séparation si un mot de passe est indiqué.
lApIn - mot de passe de l'utilisateur, indiqué ici en clair.
@ - caractère terminant les données d'identification présentes avant le nom du service.
www.example.com - nom de domaine du service, on peut parfois utiliser plutôt son adresse IP. Si le nom de service ou l’adresse peuvent contenir des caractères réservés comme :, le nom de service ou l'adresse sera encadré de crochets doubles [ ]. Lui même se décompose en:
www: sous-domaine (par défaut www)
example: nom de domaine de deuxième niveau
com: nom de domaine de premier niveau
Indication optionnelle d’un numéro de port (au cas où le même serveur possède des services n’utilisant pas le port par défaut pour le protocole de communication)
: - caractère indiquant qu’un numéro de port est précisé en suffixe
8888 - numéro de port TCP/IP du serveur HTTP, doit être précisé lorsqu’il ne s’agit pas du port standard pour le protocole utilisé (qui est 80 pour HTTP, 21 pour FTP, …).
[1234:abcd::1234]:8888 - Dans le cas d'une adresse IPv6, si on veut spécifier le port, il est obligatoire de mettre l'adresse entre crochets pour ne pas confondre le port et l'adresse.
Nom complet de la ressource à demander sur le service une fois connecté
/chemin/d/ - chemin absolu (commençant par un /) sur le service contenant la page web, obligatoire pour les services à chemin d’accès (par défaut ce chemin sera /).
acc%C3%A8s.php - nom de la page web, optionnel (de nombreux services web déterminent un nom de ressource par défaut pour chaque chemin indiqué) ; on remarque qu’un caractère non ASCII comme « è » est codé en « %C3%A8 » (au moyen d’un codage de caractère Unicode sous la forme UTF-8 avant transformation des octets non ASCII en notation hexadécimale à deux chiffres par octet). L'extension n'a aucune signification directe pour le client, mais en revêt parfois pour le serveur qui l’utilise localement pour savoir comment traiter la ressource demandée et la présenter au client.
Données supplémentaires optionnelles, transmises au service lors de la demande à la ressource
? - caractère de séparation obligatoire pour indiquer que des données complémentaires suivent.
q=req&q2=req2 - chaîne de requête, traitée par la page web sur le serveur
Données supplémentaires optionnelles, pour l’exploitation de la ressource après son obtention par le logiciel client (non transmises dans la requête au service)
# - caractère de séparation obligatoire pour indiquer un signet (ou une balise).
signet - identificateur du signet ou de la balise, il s’agit d’un emplacement à l’intérieur de la page web retournée par le service, cette donnée sera traitée par le navigateur web.
Quelques exemples pratiques :
URL de Wikipédia :
http://fr.wikipedia.org/
URL de cette page sur Wikipédia :
http://fr.wikipedia.org/wiki/Uniform_Resource_Locator
URL d'un fichier sur un site FTP :
ftp://ftp.rfc-editor.org/in-notes/rfc2396.txt
URL d'un lien (mailto) vers une adresse courriel :
mailto:Quidam.no-spam@example.com
URL d'un forum de discussion de Usenet :
news:fr.comp.infosystemes.www.auteurs
URL d'un site Gopher :
gopher://gopher.quux.org/
URL relative[modifier]
Les protocoles utilisant un chemin hiérarchique permettent l'utilisation d'URL relatives. Une URL relative ne contient ni protocole ni nom de domaine. Ceux-ci sont déduits à partir de l'URL de la ressource contenant l'URL relative.
Les URL relatives sont souvent utilisées pour les hyperliens à l'intérieur d'un même site web. Si le document d'URL http://fr.wikipedia.org/wiki/Web contient l'URL relative Navigateur, cela correspond à http://fr.wikipedia.org/wiki/Navigateur. Les URL relatives sont directement inspirées de la syntaxe des systèmes de fichiers Unix. L'usage d'URL relatives permet de ne pas avoir à reprendre l'ensemble des liens lors du changement d'adresse d'un site.
L'URL :
./ correspond au dossier actuel ;
../ correspond au dossier parent ;
/ correspond au dossier racine.
Utilisateur et Mot de passe[modifier]
Syntaxe :
scheme://[username[:password]@](hostname|ip)[:port][/path/][?query][#fragment]
Exemple :
ftp://nom@exemple.com/
http://nom@127.0.0.1:8080/
http://nom:123456@exemple.com/chemin/?parametre1=test
Notes et références[modifier]

↑ Vocabulaire de l'informatique et de l'internet [archive], Journal officiel [français] du 16 mars 1999
Voir aussi[modifier]

Articles connexes[modifier]
Uniform Resource Identifier (URI)
Site web
Standardisation (en anglais)[modifier]
Documents définissants les recommandations et normalisations liées aux URL :
URIs, URLs, and URNs: Clarifications and Recommendations 1.0, 21 septembre 2001, rapport d'un groupe joint W3C/IETF sur les questions d'adressage ;
RFC 3986/STD 0066 Uniform Resource Identifier (URI): Generic Syntax, défini la syntaxe et la sémantique des URI, URL et URN. Remplace la RFC 1738, modifie les RFC 2732, 2396 et 1808. Cette RFC a le statut de standard (STD 0066). Défini l'usage d'adresses au format IPv6 dans les URL ;
RFC 1630 Universal Resource Identifiers in WWW, présente les URI, URL et URN, obsolète. Ancêtre de la RFC 1738 ;
RFC 1738 Uniform Resource Locators (URL) La RFC qui a longtemps servi de base à la définition des URL et des URI. Elle définissait le format des URL pour différents protocoles, comme Gopher, Mailto, etc. Le format des URL pour les requêtes de ces différents protocoles, sont maintenant traités à part des dans documents propres à chacun. Obsolète, remplacée par la RFC 3986 ;
RFC 1808 Relative Uniform Resource Locators, normalise les URL relatives, révisé par la RFC 3986 ;
RFC 2368 The mailto URL scheme, normalise les URL de boîte aux lettres électronique ;
RFC 2396 Uniform Resource Identifiers (URI): Generic Syntax, révisée par la RFC 3986, révisait anciennement les RFC 1738 et RFC 1808 ;
RFC 2732 Format for Literal IPv6 Addresses in URL's, normalise l'usage d'adresses au format IPv6 dans les URL. Révisée par la RFC 3986.

Portail de l’informatique
Catégories : World Wide WebStandard InternetIdentifiantAdressage réseau

قس اسپرانتو
URL (angle Uniform Resource Locator, esperante "Unuforma Risurca Lokindiko") estas adreso, kutime de reta paĝo, sed povas esti ankaŭ de iu ajn aĵo atingebla per la reto, ekzemple dosiero en ftp-ejo, aŭ "mailto"-URL por retadreso.
Ekzistas ankaŭ la koncepto URI, kiu estas kiel URL sed ĝi klarigas nur kio estas iu dokumento ktp, ne kie ĝi troviĝas en la reto.

Ĉi tiu artikolo ankoraŭ estas ĝermo pri komputiko.
Vi povas helpi pluredakti ĝin post klako al la butono redakti. Se jam ekzistas alilingva samtema artikolo pli disvolvita, traduku kaj aldonu el ĝi (menciante la fonton).
Kategorio: Retoj

قس چینی

统一资源定位符(URL,英语 Uniform / Universal Resource Locator 的缩写)也被称为网页地址如同在網路上的門牌,是因特网上标准的资源的地址(Address)。它最初是由蒂姆•伯纳斯-李发明用来作为万维网的地址的。现在它已经被万维网联盟编制为因特网标准RFC1738了。
在因特网的历史上,统一资源定位符的发明是一个非常基础的步骤。统一资源定位符的语法是一般的,可扩展的,它使用ASCII代码的一部分来表示因特网的地址。统一资源定位符的开始,一般會标志着一个计算机网络所使用的网络协议。
统一资源定位符的标准格式如下:
协议类型://服务器地址(必要时需加上端口号)/路径/文件名
目录 [显示]
[编辑]统一资源定位符的日常使用

超文本传输协议(HTTP)的统一资源定位符将从因特网获取信息的五个基本元素包括在一个简单的地址中:
传送协议。
服务器。
端口号。(以數字方式表示,若為HTTP的預設值「:80」可省略)
路径。(以「/」字元區別路徑中的每一個目錄名稱)
查詢。(GET模式的表單參數,以「?」字元為起點,每個參數以「&」隔開,再以「=」分開參數名稱與資料,通常以UTF8的URL編碼,避開字元衝突的問題)
典型的统一资源定位符看上去是这样的:
http://zh.wikipedia.org:80/w/index.php?title=Special:%E9%9A%8F%E6%9C%BA%E9%A1%B5%E9%9D%A2&printable=yes
其中:
http,是协议;
zh.wikipedia.org,是服务器;
80,是服务器上的网络端口号;
/w/index.php,是路径;
?title=Special:%E9%9A%8F%E6%9C%BA%E9%A1%B5%E9%9D%A2&printable=yes,是询问。
大多数网页浏览器不要求用户輸入网页中「http://」的部分,因为绝大多数网页内容是超文本传输协议文件。同样,「80」是超文本传输协议文件的常用端口号,因此一般也不必写明。一般来说用户只要键入统一资源定位符的一部分(zh.wikipedia.org/wiki/Special:%E9%9A%8F%E6%9C%BA%E9%A1%B5%E9%9D%A2)就可以了。
由于超文本传输协议允许服务器将浏览器重定向到另一个网页地址,因此许多服务器允许用户省略网页地址中的部分,比如 www。从技术上来说这样省略后的网页地址实际上是一个不同的网页地址,浏览器本身无法决定这个新地址是否通,服务器必须完成重定向的任务。
[编辑]其它使用

统一资源定位符不但被用作网页地址,数据库终端也使用统一资源定位符服务器连接其服务器。实际上任何终端-服务器程序都可以使用统一资源定位符来连接。
以下是一个数据库的统一资源定位符:
jdbc:datadirect:oracle://myserver:1521;sid=testdb
[编辑]参见

URI
URN
[编辑]外部链接

万维网联盟-命名与寻址
用于互联网上的url在线解码(支持Ascii,utf-8,big5,gb2312,euc-jp,euc-kr编码等)
显示▼查 • 論 • 編
W3C规范和标准
显示▼查 • 論 • 編
網頁技術與標準
查看条目评分
给本文评分
这是什么?
可信度
客观性
完整性
可读性
我非常了解与本主题相关的知识(可选)

提交评分
2个分类:網頁技術互联网标准

قس ژاپنی

URL(全名Uniform Resource Locator),又譯劃一資源定位器,俗稱網頁地址(網址),係互聯網上標準嘅資源嘅地址。要去互聯網上任何一個地方,都需要佢嘅URL。
呢篇URL係關於互聯網嘅楔位文章,重未寫完嘅。麻煩你幫手充實佢。
屬於2類: 網楔類互聯網
واژه های قبلی و بعدی
واژه های همانند
هیچ واژه ای همانند واژه مورد نظر شما پیدا نشد.
نظرهای کاربران
نظرات ابراز شده‌ی کاربران، بیانگر عقیده خود آن‌ها است و لزوماً مورد تأیید پارسی ویکی نیست.
برای نظر دادن ابتدا باید به سیستم وارد شوید. برای ورود به سیستم روی کلید زیر کلیک کنید.