ساختار شکنی در شعر

یعنی تغییر در قالب شعر.
وقتی که قالب شعر در یک سبک ادبی طوری تغییر یافت که عین آن قبلاً وجود نداشته است به آن ساختار شکنی در شعر می گویند. ساختار شکنی از علائم اساسی قالب شعر جدید است.
شکل قالب منظوم کلاسیک ( غزل، مثنوی، دو بیتی، رباعی و....) که اساسشان از « بیت » می باشد مستطیل
و ساختار و قالب منثور کلاسیک( نثر کوتاه ، طرح، نثر بلند، نثر ساده، نثر مسجع، نثر روان، ....) بی شکل می باشد.
همه ی نوشته هایی که سطرهایشان نامنظم و پراکنده و دارای قالبی با ساختار بیرون از قائده و قانون و بدون شکل بیرونی ( مطابق آرایش وزن قانونی و تعریف شده ) در صفحه می باشند، در سبک نثر قرار دارند.