عشبه

عشبه. (ا. ع.) نام هاى دیگر: عشبه مغربیه- عشبة النار- ظیان .Smilax- Salsepareille- Smilax Salsaparilla مشخصات: گیاهى است از خانواده Liliaceae که گونه هاى متنوع و مختلفى دارد. ریشه آن دراز و ناهموار و گره دار است و رنگ آن خاکسترى تا قهوه اى یا سیاه و به
شکل استوانه در ابعاد مداد و قابل انعطاف که در سطح و در پوست آن شیارها و چروکهایى دیده مى شود و مغز آن سفید مى باشد. خواص درمانى: 1- تا یک هفته هر روز 5 گرم از نرم شده خشک آن را با نبات بخورید. رقیق کننده و تصفیه کننده خون و معرّق و مدر و براى اکثر بیمارى هاى
سرد نافع و براى رفع درد مفاصل مزمن مفید مى باشد. 2 - مزمزه آن با سرکه انگور براى تسکین درد دندان سرد نافع است. 3 - آن را مثل غبار نرم بسایید و با گلاب مخلوط نموده ضماد کنید. براى درمان فلج و تسکین دردهاى مفاصل و سیاتیک و تحلیل ورمها مفید است. 4- شیاف نرم کرده
آن در مهبل باعث سقط جنین مى گردد. ریشه عشبه خواص درمانى: 1 - خوردن 2 گرم از کوبیده آن مسهل قوى بلغم و سودا است. 2 - پانزده گرم از خردشده آن را در 450 گرم آب جوش بخیسانید تا آب آن به نصف برسد، بعد آن را صاف و با شکر شیرین نموده و در طول روز به مرور بنوشید.
فلج و سستى اعضا، تنگی نفس، سرفه کهنه، درد مفاصل، نقرس، سیاتیک، ورمها، جذام وبیمارى آتشک یا سفیلیس یا شانکر خفیف را درمان مى کند. 3- اگر دو گرم از آن را نرم بسایید و با آب دمکرده با گل پنیرک مخلوط نموده و بخورید قى آور است. 4 - ضماد آن براى درمان زخمها و جراحت
هاى بد نافع است. تذکر: براى جوانان و گرم مزاجان مضرّ است. در فصل گرما و براى بیماریهاى گرم نظیر تبهاى گرم و صفراوى و خونى و سرخک و آبله و امثال آن نباید مصرف شود. اسراف در خوردن بیش از حد مجاز آن خطرناک است و خوردن پنج گرم از آن بقدرى قى و دل پیچه همراه دارد
که ممکن است منجر به هلاکت شود. مصرف آن باید با نظر پزشک انجام گیرد، ضماد طولانى آن پوست را مى سوزاند و ایجاد زخم مى نماید. اسرار گیاهان دارویى، ص: 762