ختن ختای خطای خیتان

ختای یا خطای یا ختن یا خیتان ولایتی تاریخی از بخش‌های شمالی و شمال‌غربی چین در زمان حکومت ترکان بوده‌است. این نام گه‌گاه مترادف با مملکت چین آمده‌است. براساس کتاب تاریخ مغول اثر عباس اقبال آشتیانی، «ختا» یعنی چین شمالی. تخلص شاه اسماعیل صفوی به «ختایی»
منسوب به همین ولایتِ «ختای» است. در اشعار حافظ نیز اشاره به این ولایت شده: آن تُرک پری‌چهره که دوش از برِ ما رفت آیا چه خطا دید که از راه ختا رفت؟ در اواخر قرن ششم هجری، آسیای شرقی و سواحل اقیانوس کبیر، یعنی دو کشور کُره و چین اصلی بین دو سلسله تقسیم می‌شده‌است:
یکی سلسلهٔ کین (۱۱۱۵–۱۲۳۴) که رؤسای یک دسته زردپوستان منچو بودند که بر ختا یعنی چین شمالی تسلط داشته و نسبت به چینی‌ها قومی خارجی به‌شمار می‌آمدند و پایتخت این سلسله گاه شهر پکن و گاه شهر کانی فونگ در کنار رود هوانگو بود و سلسلهٔ دیگر سلسلهٔ سونگ بود که از
چینی‌های اصلی بودند و بر چین جنوبی حکومت می‌کردند.[۱] پانویس اقبال آشتیانی، تاریخ مغول، ص۲۰. https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AE%D8%AA%D8%A7%DB%8C https://www.parsi.wiki/fa/wiki/topicdetail/eb30df94fa8a4501b17ae0d07616917b https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%B4%D8%B9%D8%A8_%D8%A7%D9%84%D8%AE%D9%8A%D8%AA%D8%A7%D9%86
https://en.wikipedia.org/wiki/Khitan_people