فولاد دمشقی

فولاد دمشق (به انگلیسی: Damascus steel) به عنوان یکی از فلزات مورد استفاده جهت ساخت تیغه شمشیرها یا تیغه‌های برنده، درخاور نزدیک به کار برده می‌شود. این فولاد با استفاده از (به انگلیسی: wootz steel) که یک ماده خام جهت ساخت این آلیاژ است ساخته می‌شود.[۱] این نوع از فلزات دارای مشخصه ظاهری خاصی می‌باشند که به صورت یک الگوی گروهی و لکه دار می‌باشند که یادآور جریان آب است. این تیغه‌ها به استحکام ، مقاومت به ضربه، و قابلیت تیز بودن و مقاوم بودن آنها مشهور می‌باشند. در گذشته تولید این سلاح در شهر دمشق صورت می‌گرفت. الگوی جریان آب روی تیغه . روش اصلی تولید این نوع فولاد به صورت ناشناخته است. به تازگی تلاش‌هایی برای کپی کردن و شبیه‌سازی آن انجام شده‌است که به علت تفاوت در ماده خام اولیه و تفاوت در تکنیک ساخت موفقیت چندانی نداشته‌است با اینکه بارها در این زمینه تلاش شده‌است که روش ساخت نسخه اصلی را به دست آورند اما این امر میسر نشده‌است. در گذشته این تیغه‌ها به شکافتن یک بشکه یا بریدن یک تارمو در اثر افتادن روی تیغه و بریدن ان بر اثر تیز بودن تیغه‌ها شهرت داشته‌است. در سال ۲۰۰۶ میلادی یک تحقیق نشان داد که وجود نانو وایرها و نانو تیوب‌های کربن در یک تیغه آهنگری شده مشهود است؛ که این اثر در نتیجه اکولوژی جنگل‌ها و پدیده کربورایزینگ[۲] در آهن با مقدارهای مشخص ایجاد می‌شود و از مشخصه‌های آن قابلیت آهنگری بیشتر و به کارگیری به عنوان آلیاژ مورد نظر بود، که این کربن‌های نانو تیوب از فیبرهای گیاهی مشتق شده‌است. فولاد دمشقی از طریق وارد کردن شمش از هند به صورت (به انگلیسی: wootz steel) انجام می‌گرفت که شواهد تاریخی نشان دهنده استفاده از بوته ذوب در روز تولد تامیل نادو[۳] قبل از رایج شدن در عصر متداول بوده‌است. در این میان عرب‌ها این فلز را از هند به دمشق وارد می‌کردند که در صنعت سلاح سازی شهرت داشت و این روند از قرن سوم تا هفدهم انجام می‌گرفت و ناوگان هند ناقل شمش به شرق میانه بود. ویکی https://en.wikipedia.org/wiki/Damascus_steel