خاستگاه ایل ملکشاهی

دکتر علیرضا اسدی دربارهٔ خاستگاه ایل ملکشاهی چمزی چنین می‌نویسد: طوایف گرزدین وند ایل ملکشاهی چمزی، بخش مهمی از ایل بزرگ ملکشاهی می‌باشند که از تبار کردهای کرمانج از اقوام ماد محسوب می‌شوند. جد بزرگ آنان امیر عالیجاه شه میر رئیس العشایر ایل ملکشاهی در اواخر دورۀ صفویه و حاج رستم بیگ چمشگزگ از اعقاب و اولاد امیر کُرد ملکشاه (ملکیش) چمشگزک هستند که از امرای ایل ملکشاهی چمشگزک کُرد و در واقع از حاکمان کردستان، در درسیم کردستان ترکیه (شمال دیاربکر و جنوب ارزنجان) و ناحیه ملکشاهی در استان ایلام محسوب می‌شدند که به ناحیه پشتکوه استان ایلام مهاجرت کرده‌اند. زمان مهاجرت این خاندان به پشتکوه مشخص نیست، اما به احتمال زیاد هم‌زمان با کوچ بزرگ کردهای کرمانج چمشگزک به شمال شرقی ایران در دوره صفویه برای جلوگیری از تجاوزات ازبکان، امیران کنفدراسیون چمشگزک به نواحی غرب ایران برای جلوگیری از تجاوزات عثمانی‌ها مهاجرت نمودند. وجود شجره نامه و مشترکات نژادی و زبانی و همچنین اسامی و القاب و مهمتر از همه عنوان امرای عالیجاه و توشمالان ملکشاهی چمزی در اسناد به جا مانده از آن دوران، این ادعا را به خوبی اثبات می‌نماید. منابع: علیرضا اسدی، فتح نامه ایل ملکشاهی برگی زرین از تاریخ استان ایلام، فصل نامه آموزش تاریخ. 1390. علیرضا اسدی، تاریخچه و پیشینهٔ سیاسی و اجتماعی ایل ملکشاهی، بخش دوم، هفته نامه نجوا، سال چهاردهم، شماره 503، یکشنبه 4 خرداد 1393، ص5. علیرضا اسدی. «نقش ایل ملکشاهی در جنگ‌های ایران و عثمانی». هفته نامه سوران. دریافت‌شده در ۱۴ آوریل ۲۰۱۵. علیرضا اسدی. فتح نامه ایل ملکشاهی. فصل‌نامه آموزش تاریخ، شماره 63، پاییز 1395. علیرضا اسدی. «فتح‌نامه ایل ملکشاهی». فصل نامه آموزش تاریخ. دریافت‌شده در ۲۰۱۷-۰۲-۱۴. علیرضا اسدی. «فتح نامه ایل ملکشاهی - تاریخ محلی». دریافت‌شده در ۲۰۱۷-۰۲-۱۴. علیرضا اسدی. «ایل کرد ملکشاهی چمزی در یک نگاه | سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی». دریافت‌شده در ۲۰۱۷-۰۲-۱۴.