جمعیت

جمعیت /jam'iy[y]at/ معنی ۱. (جغرافیا) مردم یا موجودات زنده‌ای که در یک جا گرد آمده باشند. ۲. گروهی از مردم؛ انبوهی از مردم. ۳. (اسم مصدر) [قدیمی، مجاز] آسودگی خاطر. ۴. (اسم مصدر) [قدیمی] فراهم آمدن و مجتمع شدن؛ متحد گشتن. ۵. (اسم مصدر) [قدیمی] معاشرت؛ همنشینی. فرهنگ فارسی عمید /////////////////////////////////////////////////////////////جمعیت خاطر، خاطر جمعی، آسودگی خیال، تمرکز، سکینه و آرامش روح و روان مقابل پریشانی. دَر خلاف آمد عادت بِطَلَب کام که من کسب جمعیت از آن زُلفِ پَریشان کردم حافظ