اوشان

اوشان، فشم، میگون یا شهر رودبار قصران (معرّب رودبار کوهسران) یکی از شهرهای شهرستان شمیرانات و مرکز بخش رودبار قصران در استان تهران است. شهر اوشان، فشم، میگون دارای سه محله اصلی با نام‌های فشم، ‌اوشان و میگون می‌باشد. در گفتار عامیانه این شهر بیشتر با نام اوشون فشم مشهور است. اوشان، فشم، میگون باغ‌شهری در ۲۵ کیلومتری شمال شرقی شهر تهران بوده و در میان رشته کوه البرز قرار دارد. این شهر عموماً کوهپایه‌ای و سردسیری بوده و هوای آن در بهار و تابستان معتدل و در زمستان و پائیز بسیار سرد و پربارش می‌باشد. بارش سنگین برف در زمستان منجر شده در شمال این شهر سه پیست اسکی شمشک، دربندسر و دیزین به‌وجود آید. این شهر یکی از مراکز تفریحی تهران بوده و تعداد زیادی رستوران و قهوه‌خانه در آن قرار دارد. در این شهر به عنوان یکی از ییلاقات تهران، ویلاسازی‌های زیادی صورت گرفته‌است. روستاهای ایگل، باغگل، آهار و شکرآب در مسیر بعد از اوشان، فشم، میگون و همچنین روستاهای امامه در مسیر دو راهی امامه (نرسیده به فشم) و در مسیر سمت راست میدان فشم روستای روته و بعد به روستای زایگان (زاگون) می‌رسیم، لازم است ذکر شود در دوراهی زایگان سمت چپ به سمت روستا لالان (شمیرانات) و مستقیم روستا آبنیک (اونک)، گرمابدر و دشت لار و در مسیر چپ از دوراهی فشم شهر میگون و شهر دربندسر[۳] از مناطق تفریحی‌اند. دوراهی اوشان محتویات ۱ جمعیت ۲ محدوده شهر ۳ زبان گفتاری ۴ نگارخانه ۵ منابع جمعیت جمعیت این شهر در سرشماری سال ۱۳۹۰ ایران ۷۹۹۴ نفر شامل ۴۱۵۳ مرد، ۳۸۴۱ زن و ۲۵۰۹ خانوار بوده‌است. محدوده شهر شهر اوشان، فشم، میگون که گاه به اختصار با نام شهر رودبارقصران از آن یاد می‌گردد در بدو تأسیس در سال ۱۳۳۸ از سه محله اوشان، فشم و میگون تشکیل شده بود و به همین جهت اسم رسمی شهر شامل نام هر سه محله مزبور (روستاهای سابق) می‌شد ولی بعد از گسترش شهر و محدوده قانونی آن به مرور زمان و تصویب وزارت کشور بخشهایی از برخی از روستاهای اطراف در رودبارقصران عملاً به حوزه شهری اضافه شدند که از آنجمله رودک، امین آباد، کلوگان و غیره هستند. زبان گفتاری نقشهٔ زبانی استان تهران ،رنگ سبز تیره زبان مازندرانی ، رنگ سبز روشن گویش های فارسی-مازندرانی(تجریشی، لواسانی و دماوندی) ، رنگ زرد زبان فارسی دانشنامه ایرانیکا درباب زبان منطقه قصران آورده است که باید به دو بخش باید تقسیم شود . زبان بومیان شمال و شمال شرق منطقه بخش درونی قصران نزدیکی بسیار زیادی به زبان مازندرانی دارد. گویش منطقه جنوبی از اوشان در مرکز تا جیرود و تجریش در جنوب شمیران گونه ای فارسی-مازندرانی است و ویژگی های زبان‌های کاسپین را دارد[۴] شماری از پژوهشگران نیز زبان گفتاری مردم اوشان و فشم و میگون را عینا همان زبان مازندرانی قلمداد کرده اند [۵] .حسین کریمان در جلد دوم کتاب قصران کوهسران آورده‌است :منطقه قصران باستانی شامل مناطق اوشان، فشم، دربندسر، گاجره و روستاهای کوهپایه‌ای توچلال تا مناطق غربی رودخانه جاجرود. زبان عمومی مردم قصران لهجه‌ای از زبان باستانی پهلوی است که زبان طبری یا مازندرانی، که از ریشهٔ زبانهای دیرین ایرانی است، و عربی و اندکی ترکی، بدان درآمیخته و از زبان دری نیز در قرون اسلامی تأثیر یافته‌است، و هر چه از ری به مازندران نزدیک تر شوند بر میزان لهجهٔ مازندرانی به همان نسبت افزوده می‌شود، چنان‌که در لهجهٔ میگون و شهرستانک و لالان و زایگان و روته و گرمابدر و شمشک و دربندسر لهجهٔ مازندرانی غلبه دارد.[۶] نگارخانه Buildings in Meygon (villa).jpg Buildings in Meygon (hotel).jpg Buildings in Meygon.jpg منابع وب سایت رسمی شهرداری اوشان، فشم، میگون وب سایت رسمی شهرداری اوشان، فشم، میگون،آهار فشم میگون 5.0، DigitalSecure Ltd. HyperMedia Co. Negaresh NewsRoom Ver. «پایگاه اطلاع‌رسانی دولت - شهر شمشک به نقشه تقسیمات کشوری اضافه شد». www.dolat.ir. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۳ سپتامبر ۲۰۱۵. دریافت‌شده در ۲۰۱۶-۰۸-۲۵. the region can be divided into two linguistic zones: (1) The vernaculars of the north and southeast of Inner Qaṣrān show high degrees of affinity with Ṭabari (Māzandarāni) but with a substantial blend of Persian vocabulary and grammar; they are thus coined as ‘Ṭabaroid’ (Borjian, 1913b). (2) The southern dialects, from Ušān in the middle course of the Upper Jājrud southward to Tajriš in Šemirān, are given the appellation ‘Perso-Tabaric’ on the grounds that they are akin to Persian, while carrying a thick Caspian stratum, Giti Deyhim and EIr., “QAṢRĀN,” Encyclopædia Iranica, online edition نصری اشرافی، جهانگیر (۱۳۷۷). واژه‌نامه بزرگ تبری. به کوشش حسین صمدی و سید کاظم مداح و کریم الله قائمی و علی اصغر یوسفی نیا و محمود داوودی درزی و محمد حسن شکوری و عسکری آقاجانیان میری و ابوالحسن واعظی و ناصر یداللهی و جمشید قائمی و فرهاد صابر و ناعمه پازوکی. تهران: اندیشه پرداز و خانه سبز. ص. صفحات ۲۷ و ۳۱ و۳۲ جلد اول. شابک ۹۶۴۹۱۱۳۱۵۰. کریمان، حسین (۱۳۸۶). قصران (کوهسران). تهران: وزیری (کالینگور). ص. جلد دوم صفحه ۷۵۸. شابک ۹۷۸۹۶۴۵۲۸۱۰۱۲. اطلس گیتاشناسی استان‌های ایران، تهران: ۱۳۸۳خ. اطلاعات مختصات وبگاه فرمانداری شمیرانات نبو شهرستان شمیرانات نبو استان تهران نبو طبیعت‌گردی در استان تهران رده‌ها: شهرهای استان تهرانشهرهای شهرستان شمیراناتشهرهای طبری‌نشین این صفحه آخرین‌بار در ‏۶ آوریل ۲۰۲۱ ساعت ‏۱۴:۵۴ ویرایش شده‌است. همهٔ نوشته‌ها تحت مجوز Creative Commons Attribution/Share-Alike در دسترس است؛ برای جزئیات بیشتر شرایط استفاده را بخوانید. ویکی‌پدیا® علامتی تجاری متعلق به سازمان غیرانتفاعی بنیاد ویکی‌مدیا است.