دو جهان

دو جهان. {جَ}. (ترکیب وصفی. ا. مرکب). کنایه از دنیا و آخرت. (ناظم الاطباء) (از آنندراج ). دو دنیا. دو گیتی. دو سرا. دو سرای. دو عالم .دنیا و عقبی. دنیا و آخرت. کونین. نشأتین. (یادداشت مؤلف ): احمد مرسل که خرد خاک اوست هر دو جهان بسته ٔ فتراک اوست. نظامی. چون دو جهان دیده براو داشتند سر ز پی سجده فرو داشتند. نظامی. گوش جهان حلقه کش سیم اوست خود دو جهان حلقه ٔ تسلیم اوست. نظامی. ما در دو جهان غیر خدا یار نداریم جز یاد خدا هیچ دگر کار نداریم. مولوی. نقد دو جهان چیست بگوییم نگوییم بگذار بگوییم علی اللَّه می ناب است. ؟ /////////////////////////////////// به مِنَّتِ دِگَران خو مَکُن که دَر دو جَهان رِضای ایزد و اِنعام پادشاهَت بس /////////////////////// حافظ