ارادت
نویسه گردانی:
ʼRʼDT
ارادت /'erādat/ ۱. علاقه؛ محبت همراه با احترام. ۲. [قدیمی] خواست؛ قصد. ۳. (تصوف) توجه بسیار سالک به پیر. فرهنگ فارسی عمید. //////////////////////////////////////////////////////// طُفیلِ هَستیِ عِشقَند آدمی و پَری ارادتی بِنما تا سَعادَتی بِبَری ////////////////////// حافظ مترادف و متضاد ۱. اخلاص، خُلَّت، دوستی، سرسپردگی، صمیمیت، ۲. آهنگ، خواست، قصد، مشیت، میل
واژه های همانند
۱ مورد، زمان جستجو: ۰.۰۶ ثانیه
خرقه ٔ ارادت . [ خ ِ ق َ / ق ِ ی ِ اِ دَ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) رجوع به «خرقه در نزد صوفیان » ذیل «خرقه » شود.