زاستار

زاستار. (ا. فارسی). از کارواژه/فعلِ زاستَن، به معنا/چم زایش و آفرینش است. (محمد حیدری ملایری). بُنِ گذشته زاستن (زاست). پسوند"آر"* برای فزونی چیزی بکار می‌رود. همانند کردار=کرده‌ها، گفتار=گفته‌ها و زاستار=آفریدگان، زاده شدگان، طبیعت و... //////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////// زاستن. [ ت َ ] (مص ) به معنی زایش/زائیدن. (آنندراج) (فرهنگ شعوری). دهخدا. *آر. (پسوند) -ار. اداتی است که عَقیبِ مفرد غائب از ماضی درآید و آن را گاه بدل به اسم مصدر کند چون گفتار، کردار، رفتار، جستار، دیدار و گاه بدل به وصف فاعلی چون خواستار، خریدار، فروختار، نمودار و گاه وصف مفعولی چون گرفتار، کشتار. این ادات بطور ندرت به کلمات دیگر نیز ملحق شود و افاده ٔ معنی فاعلی کند چون پرستار، پدیدار، دوستار و کلمات خواستار و دوستار محتمل است که مخفف خواستگار و دوستدار باشد.