بکاری
نویسه گردانی:
BKARY
بکاری. {بِ}. (حامص مرکب). حالت و کیفیت اشتغال و سر گرم بودن به انجام چیزی کار داشتن. پرداختن و اهتمام به شغل و عمل و وظیفه ای. مقابل بیکاری و فراغت و پرداختگی.
واژه های همانند
۱ مورد، زمان جستجو: ۰.۰۶ ثانیه
بکاری . [ب َک ْ کا ] (ص نسبی ) نسبتی است به بنی البکار از بنی عامر. (از سمعانی ). || منسوب است به ابوحفص عباس عبداﷲبن محمدبن سلیمان بن بک...