گورکن

گورکن /gurkan/ معنی ۱. کسی که پیشه‌اش کندن گور و به خاک سپردن مردگان است. ۲. (اسم) (زیست‌شناسی) پستانداری با بدن پهن و سنگین، پنجه‌های قوی و تیز، پوزۀ باریک، و موهای خاکستری که در زیر زمین دالان‌هایی برای پنهان شدن حفر می‌کند و شب‌ها برای شکار بیرون می‌آید؛ رودک. فرهنگ فارسی عمید. ///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////// ضبع. [ ض َ ب ُ / ض َ ] (ع اِ) ۞ کفتار. عرجاء. قشاع .عیلم . عیلان . عیلام . حفصة. گورکن . گورشکاف . مرده خوار.جعار. ام ّجعار. ام عامر. اُم ّطریق . اُم غَنتَل . جانوری است که آن را کفتار گویند و بهندی هندار نامند، و بسکون باء نیز آمده است . (غیاث ). ج ، اضبع، ضباع ، ضُبع، ضُبُع، مضبعة، ضبُعات . (منتهی الارب ) : سَبُع نه ای که تجنّب کنی ز یار و دیار ضَبُع نه ای که تنفر کنی ز مرد و نفر. ////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////// قاآنی. /////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////// مترادف و متضاد حفار، قبرکن، لاحد، لحدساز دیکشنری انگلیسی ترکی عربی Hyena, gravedigger نتایج بیشتر تنها برای کاربران ویژه