اطلاق
نویسه گردانی:
ʼṬLAQ
اطلاق /'etlāq/ معنی ۱. استعمال کلمه‌ای مخصوص خواه به طریق حقیقت و خواه بر سبیل مجاز. ۲. [قدیمی] گشودن. ۳. [قدیمی] روان کردن. ۴. [قدیمی] رها کردن؛ آزاد کردن. فرهنگ فارسی عمید ////////////////////////////////////////////////////////////////////کار اطلاق من چو بسته بماند که همی ایزدش به نگشاید ////////////////////////////////////////////////////////////////////مسعود سعد سلمان ساوجی ////////////////////////////////////////////////////////////////// بر روی زمین مهتر مطلق تویی امروز مرسوم من اطلاق کن ای مهتر مطلق ///////////////////////////////////////////////////////////////// امیر معزی ///////////////////////////////////////////////////////////// مترادف و متضاد ۱. انتساب ۲. آزادی، رهایی فعل بن گذشته: اطلاق کرد بن حال: اطلاق کن دیکشنری انگلیسی ترکی عربی application, generalization
واژه های همانند
۱۴ مورد، زمان جستجو: ۰.۲۲ ثانیه
اطلاق .[ اَ ] (ع اِ) ج ِ طَلْق . (اقرب الموارد). ج ِ طَلْق .آهوان . (از منتهی الارب ). ج ِ طَلْق و طُلْق و طُلُق و طَلَق . (ناظم الاطباء). رجوع...
اطلاق . [ اِ ] (ع مص ) اطلاق عدو؛ زهر خورانیدن دشمن را. (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (آنندراج ). نوشاندن زهر دشمن را. (از اقرب الموارد) (...
اطلاق . [ اِطْ طِ ] (ع مص ) منشرح شدن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). اطلاق نفس ؛ انشراح آن . (از متن اللغة). اطلاق مرد؛ انشراح آن...
اطلاق بطن . [ اِ ق ِ ب َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) ۞ اسهال . راندن شکم . شکم براندن . رجوع به اطلاق شود.
اطلاق خاص . [ اِ ق ِ خاص ص ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) رجوع به اطلاق عام و مطلق ، و اساس الاقتباس ص 148 شود.
اطلاق شدن . [ اِ ش ُ دَ ] (مص مرکب ) استعمال شدن . مثال : حیوان بر انسان هم اطلاق شود. (از فرهنگ نظام ).اطلاق شدن کلمه بر چیزی (بصورت مجه...
اطلاق عام . [ اِ ق ِ عام م ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) خواجه نصیر در ذیل عنوان «خصوص و عموم قضایای مطلقه و موجهه » آرد: هر محمول که بر موضوع...
اطلاق نامه . [ اِ م َ / م ِ ] (اِ مرکب ) در تداول خراج گزاری قدیم ، بر نامه ای اطلاق می شده که به خراج گزار میدادند آنگاه که خراج خود می گزا...
حرف اطلاق . [ ح َ ف ِ اِ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) رجوع به حرف اشباع شود.
اطلاق کردن . [ اِ ک َ دَ ] (مص مرکب ) رها کردن . از دست دادن .و بمجاز، خرج کردن : باد پادشاهی بر سر وی [محمد] شد و طمع فرمان دادن و بر تخت م...