ابن الوقت
نویسه گردانی:
ʼBN ʼLWQT
ابن الوقت /'ebnolvaqt/ (صفت) [عربی] ۱. کسی که به مقتضای وقت و زمان کار می‌کند و وقت را غنیمت می‌شمارد؛ فرصت‌طلب. ۲. (تصوف) ویژگی صوفی‌ای که به زمان حال و گذشته توجه نمی‌کند و تنها به واردات غیبی توجه دارد و به ذکر حق می‌پردازد: ◻︎ صوفی ابن‌الوقت باشد ای رفیق / نیست فردا گفتن از شرط طریق (مولوی: ۴۰). فرهنگ فارسی عمید. /////////////////////////////////////////////////////// هست مرد حقیقت ابن الوقت لاجرم بر دو کون پیروز است //////////////////////////////////////////////////////// عطار //////////////////////////////////////////////////// بر کار گذشته بین که حسرت نخوری صوفی باشی و نام ماضی نبری ابن‌الوقتی، جوانی و وقت بری تا فوت نگردد این دم ما حضری //////////////////////////////////////////////////////// مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۸۰۰
واژه های همانند
۱ مورد، زمان جستجو: ۰.۱۱ ثانیه
ابن الوقت . [ اِ نُل ْ وَ ] (ع ص مرکب ) ابن وقت . آنکه بمقتضای وقت کار کند و سابقه و لاحقه را اعتبار نکند. زمانه ساز. || آنکه از حاضر تمتع ج...