رافعی قزوینی عبدالکریم

عبدالکریم بن محمد رافعى قزوینى (557-623ق)، مشهور به امام‌الدین یا امام رافعى، مورخ، شاعر، محدث و فقیه شافعى، ولادت در سال 555 یا 557ق دیده به جهان گشود. تحصیلات محل تولد وى مشخص نیست. او از شاگردان منتجب‌الدین قمى بود. در جامع قزوین حوزه تفسیر و حدیث داشت. او از حامد بن محمود خطیب رازى، ابوالخیر طالقانى، ابوالکرام همدانى، على بن عبیدالله رازى، و عبدالعزیز خلیلى روایت کرده است. حافظ عبدالعظیم از وى روایت کرده و ابوالثنا محمود طاووسى از وى اجازه روایت گرفته است. ابن صلاح گوید که در بلاد عجم ذوفنونى یگانه بود و او را از علماى عاملین شمرده‌اند. وى قریحه شعرى نیز داشت و اشعارى از او برجا مانده است. وفات در سال 623ق در قزوین درگذشت و همان جا دفن شد. صاحب «ریاض العارفین» وى را تحت عنوان رافعى نیشابورى و پدر وى، ابوسعید را تحت عنوان رافعى قزوینى آورده‌اند. آثار از جمله آثار اوست: التّدوین فی اخبار قزوین. «الفتح العزیز» شرحى وسیع بر کتاب «الوجیز» غزالى در فروع، در 16 جلد و جزئى از آن به نام «التذنیب»، که فوائدى بر «الوجیز» است. «المحرّر»، در فروع فقه شافعى. شرح مسند شافعى. الامالی الشارحة علی مفردات الفاتحة. وابسته‌ها المصباح المنیر فی غریب الشرح الکبیر للرافعی التدوین فی أخبار قزوین فهرست اسماء الرجال التدوین فی أخبار قزوین رده: زندگی‌نامه این صفحه آخرین‌بار در ‏۱ دسامبر ۲۰۲۲ ساعت ‏۰۰:۵۱ ویرایش شده‌است.