آژنگین
نویسه گردانی:
ʼAŽNGYN
آژنگین. [آژَ]. (ص. نسبی). چین خورده. چین و چروک، ورچروکیده. آژنگ. چین و چروکی که در چهره یا بین دو ابرو به دلیل پیری یا خشم پیدا شود: ◻︎ بزرگواری و کردار او و بخشش او / ز روی پیران بیرون همی‌برد آژنگ (فرخی: ۲۰۹)، ◻︎ هرکجا بیندم از دور کند / چهره پرچین و جبین پرآژنگ (ایرج‌میرزا: ۱۹۲). مترادف چروک، چین، شکنج، گره، ماز
واژه های همانند
۱ مورد، زمان جستجو: ۰.۱۱ ثانیه
آژنگین. {ژَ). رنگین . [ رَ ] (ص نسبی ) (از: آژنگ + ین ، پسوند نسبت) دارای آژنگ. چروک دار، چین دار.