تهمت خون

تهمت خون[۱][۲] Blood libel /ritual murder libel/blood accusation تهمتی است به یهودیان[۳][۴][۵] که بیان می‌دارد آنها بچه‌های غیریهودیان (جنتیل) را دزدیده و می‌کشتند تا از خون آنها در بخشی از مناسک مذهبی خود در جریان عید پسح استفاده کنند.[۱][۲][۶] این ادعاها -و همچنین مسموم کردن آب چاه و بی حرمتی به نان مقدس- از نظر تاریخی از ریشه‌های اصلی آزار یهودیان اروپایی بوده است.[۴] تهمت‌های خون معمولاً می‌گویند که یهودیان برای پختن مصا برای پسح به خون انسان نیاز دارند.[۷] در بعضی موارد در طول تاریخ کودک قربانی شده به صورت یک شهید در بین مسیحیان مورد احترام قرار می‌گرفت و بعضی اوقات لقب سنت به او داده می‌شد. از آن جمله می‌توان به داستان ویلیام نورویچ و سیمون ترنت اشاره کرد. بر اساس نوشته والتر لاکوئر در طول تاریخ حدود ۱۵۰ داستان تهمت خون علیه یهودیان اتفاق افتاده است که باعث دستگیری و کشتار آنها شده است. قربانی شدن ویلیام نوریچ، نقاشی در کلیسای ترینیتی مقدس، لودون انگلستان. نقاشی قرن هجدهم در فرانکفورت آلمان، قسمت بالا، بدن قربانی شده سیمون ترنت، قسمت پایین، خوک جهودها. در تورات [ویرایش] داستان تهمت خون در تضاد با قوانین تورات است. ده فرمان که پایه اصلی تورات را تشکیل می‌دهد کشتن را ممنوع می‌کند. استفاده از خون در پخت هر نوع ماده غذایی باعث غیرکوشر شدن آن می‌شود. از این رو در یهودیت بعد از ذبح حیوان باید خون آن به طور کامل خارج شود و خون حیوان نباید مورد مصرف قرار گیرد. بر اساس کتاب لاویان خون حیوانات قربانی شده تنها باید بر روی مذبح در معبد اورشلیم (که دیگر موجود نیست) پاشیده شود. با اینکه قربانی کردن حیوانات در دین یهودیت مسئله بسیار رایجی است قربانی کردن انسان در تورات به شدت مورد مذمت قرار می‌گیرد و یهودیان به شدت از این کار منع می‌شوند. قوانین پاکیزگی کاهنین معبد حتی اجازه نمی‌دهد که کاهن در یک اتاق به همراه جسد انسان باشد. اولین اشارات [ویرایش] اولین اشارات به مسئله قربانی کردن انسان توسط یهودیان در نوشتارهای تاریخدان یونانی آپیون یافت می‌شود. او می‌نویسد که یهودیان در معبد خود یونانیان را ذبح می‌کنند. تاریخدان یهودی یوسفوس فلاویوس این مسئله را در کتاب خود رد می‌کند. آپیون می‌نویسد که وقتی آنتیوکوس معبد اورشلیم را فتح کرد یک یونانی در آن یافت که گفته بود که در حال چاق شدن برای قربانی شدن است. آپیون ادعا می‌کند که هرسال یهودیان یک یونانی را قربانی کرده و بدن او را مصرف می‌کنند. داستان دیگر مربوط به سوکراتس است که می‌نویسد که یهودیان وقتی مست بودند یک کودک مسیحی را به صلیب کشیده و او را قربانی کردند. در انگلستان [ویرایش] در سال ۱۱۴۴ یهودیان نورویچ به کشتن یک کودک مسیحی به نام ویلیام نورویچی متهم شدند. جسد کودک در حالی پیدا شده بود که خونی در آن نبود و در قسمتهای مختلف بدن او جای زخم چاقو وجود داشت. ویلیام بسیار مشهور شد و در بین مسیحیان به عنوان یک شهید شناخته شد. اتهامهای مشابهی در گلوکستر، بری سنت ادموندز و بریستول در سالهای بعد مطرح شد. یهودیانی که در تاجگذاری ریچارد شیردل شرکت داشتند توسط مردم مورد حمله قرار گرفتند. یهودیان لندن و یورک بعد از این اتفاق مورد کشتار قرار گرفتند. از این زمان اختلاف بین مسیحیان و یهودیان در انگلستان چنان شدت یافت که در سال ۱۲۹۰ میلادی تمامی یهودیان از انگلستان اخراج شدند و اجازه بازگشت تا سال ۱۶۵۶ میلادی توسط اولیور کرامول پیدا نکردند. در بقیه اروپا [ویرایش] سیمون ترنت یک کودک دو ساله بود که گم شد و جسد او پیدا شد. پدر او ادعا کرد که او توسط یهودیان دزدیده شده و به قتل رسیده است. ۱۵ یهودی به مرگ محکوم شدند. سیمون به عنوان یک سنت شناخته شد و توسط پاپ سیکستوس پنجم در سال ۱۵۸۸ کانونیزه شد؛ ولیکن بعد از جنگ جهانی دوم و تغییر رویه کلیسای کاتولیک نسبت به یهودیان در سال ۱۹۶۵ میلادی پاپ پل ششم او را از مقام سنت خلع کرد. در قرن نوزدهم [ویرایش] • در سال ۱۸۲۳ در شهر ولیژ در روسیه جسد یک کودک مسیحی پیدا شد و بسیاری یهودیان دستگیر شدند. • در سال ۱۸۴۰ در سوریه یک کشیش مسیحی به نام پدر توماس و خدمتکارش ناپدید شدند. یهودیان سوریه به تهمت خون متهم شدند. • در سال ۱۸۴۰ در رودز تحت سلطه عثمانی یهودیان متهم به کشتن یک کودک یونانی شدند. چندین یهودی دستگیر و شکنجه شدند. • در سال ۱۸۷۹ ده مرد یهودی در شهر کوتایسی گرجستان به کشتن یک دختر مسیحی متهم شدند. • در سال ۱۸۸۲ یهودیان در مجارستان به قربانی کردن یک دختر ۱۴ ساله مسیحی متهم شدند. • در سال ۱۸۹۹ یهودیان در چکسلواکی متهم به کشتن یک زن ۱۹ ساله مسیحی شدند. در قرن بیستم [ویرایش] • در سال ۱۹۰۳ یهودیان در کیشنف روسیه متهم به قربانی کردن یک کودک روسی شدند. • در سال ۱۹۱۰ در شیراز یهودیان شیراز متهم به قربانی کردن یک دختر مسلمان شدند. یهودیان مورد حمله قرار گرفتند و ۱۲ نفر کشته و ۵۰ نفر زخمی شدند. • در سال ۱۹۱۳ در کیف اوکراین مناخم مندل بلیس متهم به قربانی کردن یک دختر مسیحی شد. • در سال ۱۹۲۸ یهودیان نیویورک متهم به قربانی کردن یک دختر مسیحی شدند. • در مجله در اشتورمر در آلمان نازی در سال ۱۹۳۴ یهودیان متهم به تهمت خون شدند. • در سال ۱۹۶۴ فیصل پادشاه عربستان یهودیان ایرانی را متهم به تهمت خون کرد. • در سال ۱۹۸۶ مصطفی تلاس وزیر دفاع سوریه یهودیان را به تهمت خون متهم کرد. • در سال ۲۰۰۵ ۲۰ عضو دومای روسیه یهودیان را به تهمت خون متهم کردند. منابع [ویرایش] 1. ↑ پرش به بالا به:۱٫۰ ۱٫۱ Gottheil, Richard; Strack, Hermann L.; Jacobs, Joseph (1901–1906). "Blood Accusation". Jewish Encyclopedia. New York: Funk & Wagnalls. 2. ↑ پرش به بالا به:۲٫۰ ۲٫۱ Dundes, Alan, ed. (1991). The Blood Libel Legend: A Casebook in Anti-Semitic Folklore. University of Wisconsin Press. ISBN 978-0-299-13114-2. 3. ↑ Turvey, Brent E. Criminal Profiling: An Introduction to Behavioral Evidence Analysis, Academic Press, 2008, p. 3. "Blood libel: An accusation of ritual murder made against one or more persons, typically of the Jewish faith". 4. ↑ پرش به بالا به:۴٫۰ ۴٫۱ Chanes, Jerome A. Antisemitism: A Reference Handbook, ABC-CLIO, 2004, pp. 34–45. "Among the most serious of these[anti-Jewish] manifestations, which reverberate to the present day, were those of the libels: the leveling of charges against Jews, particularly the blood libel and the libel of desecrating the host. 5. ↑ Goldish, Matt. Jewish Questions: Responsa on Sephardic Life in the Early Modern Period, Princeton University Press, 2008, p. 8. "In the period from the twelfth to the twentieth centuries, Jews were regularly charged with blood libel or ritual murder— that Jews kidnapped and murdered the children of Christians as part of a Jewish religious ritual." 6. ↑ Zeitlin, S"The Blood Accusation" Vigiliae Christianae, Vol. 50, No. 2 (1996), pp. 117-124 7. ↑ «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۲ اوت ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۲۶ اوت ۲۰۱۴. • https://en.wikipedia.org/wiki/Blood_libel پیوند به بیرون [ویرایش] معنای تهمت خون را در ویکی‌واژه، واژه‌نامهٔ آزاد، ببینید. در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ تهمت خون موجود است. • Urban Legends Reference Pages: Religion (Blood Feast) • Example of anti-Semitic propaganda • Resources Medieval Jewish History Blood Libels Jewish History Resource Center, Project of the Dinur Center for Research in Jewish History Hebrew University of Jerusalem بایگانی‌شده در ۱۳ فوریه ۲۰۲۱ توسط Wayback Machine • The Port Jews of Corfu and the 'Blood Libel' of 1891: A Tale of Many Centuries and of One Event Athanasios (Sakis) Gekas • The Ritual Murder Libel and the Jew: The Report by Cardinal Lorenzo Ganganelli (Pope Clement XIV.) edited by Cecil Roth (1935) • Raphael Langham William of Norwich The Jewish Historical Society of England • The Life and Miracles of St William of Norwich by Thomas of Monmouth (edited by Augustus Jessopp DD) • Antisemitic painting in Sandomierz Cathedral (17th century) Karol (Charles) de Prévôt; an Italian painter of French extraction • Jewish Virtual Library[پیوند مرده] گسترش • ن • ب • و تبعیض گسترش • ن • ب • و تئوری‌های توطئه رده‌ها: • تهمت خون • حوادث و حملات یهودستیزانه • دین و خشونت • ضدیهودیت • مسیحیت و خشونت • یهودستیزی در اروپا • این صفحه آخرین‌بار در ۱۶ آوریل ۲۰۲۵ ساعت ۱۸:۰۲ ویرایش شده است. تهمت خون در شیراز به کشتار یهودیان شیراز در سال ۱۲۸۹ خورشیدی اشاره دارد. در این سال پس از شایعه قتل یک دختر مسلمان توسط یهودیان برای کسب خون آن برای طبخ در عید فطیر، مسلمانان به یهودیان هجوم بردند و در این واقعه به گزارش روزنامه اسرائیلی معاریو ۳ یهودی کشته شده‌است،[۱][۲] اما به گفته نویسنده یهودی انگلیسی‌تبار، دیوید لیتمان، ۱۲ یهودی کشته و ۵۰ یهودی زخمی شدند.[۳] پیشینه [ویرایش] شیراز دارای جمعیت یهودی قابل ملاحظه‌ای از زمان‌های دور بوده‌است. حمله به یهودیان در شیراز چندین بار اتفاق افتاده‌است. در سال ۱۲۷۱ خورشیدی چندین یهودی در شیراز کشته شدند و در سال ۱۲۷۶ کنیسه آن‌ها سوزانده شد. حمله به یهودیان در شهرهای زرقان، لار، جهرم، داراب، نوبندگان، سروستان و کازرون ثبت شده‌است. جمشید صداقت تاریخدان ایرانی می‌نویسد که حمله به یهودیان در سده ۱۳ تقریباً هرسال اتفاق می‌افتاد تا اینکه سرانجام به دلیل فشارهای اروپاییان علی‌الخصوص دولت‌های انگلستان و فرانسه به پایان رسید. آخرین حمله به یهودیان تهمت خون سال ۱۲۸۹ است. اتفاقات سال ۱۲۸۹ [ویرایش] در اوائل مهر ۱۲۸۹ خورشیدی در زمانی که کارگران در حال تخلیه فاضلاب یک خانه یهودی در شیراز بودند برگ‌هایی از یک کتاب پیدا شد که بعدها ادعا شد صفحات قرآن بوده‌است. این مسئله باعث خشم شدید مسلمانان شد. در همین زمان در اولین روز عید سکوت چندین یهودی از کنیسه به خانه برمی‌گشتند که زنی با حجاب را به همراه بسته‌ای دیدند. زن بسته را به سرعت به فاضلاب انداخت و فرار کرد. بعد از بازکردن بسته ساکنین خانه متوجه شدند که بسته حاوی یک نسخه قرآن بوده‌است. یهودیان با نمایندگان سازمان اتحاد جهانی آلیانس تماس کردند و نمایندگان این سازمان با میرزا ابراهیم ملای اعظم شیراز تماس گرفتند. میرزا ابراهیم قول داد که به این مسئله رسیدگی کند. روز بعد چندین مرد وارد خانه ربی اعظم شیراز شدند. آن‌ها به همراه یک بازاری بودند که ادعا کرد دختر چهارساله‌اش روز قبل در محله یهودی‌ها دزدیده شده‌است و برای به دست آوردن خونش کشته شده‌است. ربی‌ها که بسیار ترسیده بودند گفتند که از چنین اتفاقی ناآگاهند و آن ادعا را بی‌اساس دانسته و آن را رد کردند. مردمی که جمع شده بودند تهدید کردند که در صورتی که دختر تا روز بعد پیدا نشود تمامی محله یهودی را به آتش خواهند کشید. در همان روز بدن کودک یک کیلومتر دورتر در پشت ساختمان مخروبه‌ای نزدیک به قبرستان یهودیان پیدا شد. بعضی تصور کردند که این بدن همان دختر است که توسط یهودیان رها شده‌است ولیکن بعد از بررسی به این نتیجه رسیدند که این جسد پسری یهودی است که هشت روز قبل دفن شده‌است. صبح روز بعد جمعیت زیادی در بیرون یکی از ساختمان‌های دولتی جمع شدند. مردم معتقد بودند که یهودیان دختر بچه را کشته‌اند و خواستار انتقام بودند. مأمور دولت دستور حمله به تظاهر کنندگان را داد که باعث خشم مردم شد و مردم به سمت محله یهودی حمله‌ور شدند. سربازان با اینکه از طرف مافوق خود مأمور به محافظت از یهودیان شده بودند به مردم ملحق شدند و به یهودیان حمله کردند. در بین مردم سربازان، سادات شیراز، عشایر قشقایی و عرب خمسه و باصری و حتی زنان و کودکان بودند. حمله به یهودیان حدود شش تا هفت ساعت طول کشید و به تمامی ۲۶۰ خانه محله یهودی حمله شد. نماینده سازمان اتحاد جهانی آلیانس واقعه را اینطور بیان می‌کند: دزدان یک زنجیره انسانی در خیابان تشکیل دادند. آن‌ها تمامی خانه‌ها را غارت کردند و فرش‌ها، اجناس، کالاها و هرچیز قابل فروختنی را بردند. هرچیزی که دارای ارزش اقتصادی نبود یا وزن و اندازه بزرگی داشت و قابل حمل نبود در حین غارت نابود شد و شکسته شد. درها و پنجره‌ها از چهارچوب خود درآورده شد و شکسته و نابود شد. اتاق‌ها و سقف‌ها کنده شد تا ببینند که ثروتی زیر آن مخفی نشده باشد. مردم علاوه بر بردن اجناس یهودیان به حمله به آنان نیز مشغول شدند. بیشتر یهودیان از ترس فرار کردند و بعضی به خانه دوستان مسلمان خود رفتند. بعضی دیگر به سفارت انگلستان رفتند و درخواست کمک کردند. بعضی به ایوان‌ها و نزدیک مساجد فرار کردند. آن‌هایی که باقی ماندند یا کشته یا زخمی شدند. ۱۲ نفر در یک حمله کشته شدند. ۱۵ نفر به وسیله چاقو مجروح شدند. ۴۰ نفر دیگر نیز به‌طور سطحی زخمی شدند. بعد از این واقعه نمایندگان سازمان اتحاد جهانی آلیانس و سفارت انگلستان مبلغ زیادی برای بازسازی محله یهودی کمک کردند. بعضی مسلمانان محل نیز به یهودیان کمک مالی کردند و به آنان نان، انگور و پول دادند. یک مسلمان ثروتمند یک تن نان فرستاد، استاندار دو تن نان اهدا کرد و مفتی اعظم شهر ۴۰۰ کیلو نان به یهودیان داد. جستارهای وابسته [ویرایش] • یهودستیزی در ایران معاصر • یهودیان ایرانی • تاریخ یهودیان در ایران • واقعه الله‌داد • تهمت خون • دستگیری و محاکمه سیزده یهودی در شیراز ۱۳۷۷ منابع [ویرایش] 1. ↑ «نکبت یهودی: اخراج، کشتار و تغییراجباری دین». ۶ ژوئیه ۲۰۰۹. بایگانی‌شده از اصلی در ۵ ژانویه ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۱۶ مرداد ۱۳۹۸. 2. ↑ نکبت یهودی: اخراج، کشتار و تغییراجباری دین 3. ↑ Littman (1979) pp 12-14 گسترش • ن • ب • و کشتار یا پوگروم علیه یهودیان گسترش • ن • ب • و یهودیان و یهودیت در ایران رده‌ها: • آزار توسط مسلمانان • ایران در ۱۹۱۰ (میلادی) • ایرانیان یهودی و تاریخ ایران • تهمت خون • حوادث و حملات یهودستیزانه • درگیری‌ها در ۱۹۱۰ (میلادی) • شیراز • یهودستیزی در ایران • این صفحه آخرین‌بار در ۳ فوریهٔ ۲۰۲۵ ساعت ۰۷:۴۸ ویرایش شده است.