داپاگلیفلوزین

داپاگلیفلوزین، که با نام‌های تجاری Farxiga (ایالات متحده) و Forxiga (اتحادیه اروپا) و سایر نام‌ها فروخته می‌شود، دارویی است که برای درمان دیابت نوع 2 استفاده می‌شود.[6][7][10] همچنین برای درمان بزرگسالان مبتلا به نارسایی قلبی و بیماری مزمن کلیه استفاده می‌شود.[11][12][7] این دارو به طور برگشت‌پذیر انتقال‌دهنده سدیم-گلوکز 2 (SGLT-2) را در لوله پیچ‌خورده پروگزیمال کلیه مهار می‌کند تا بازجذب گلوکز را کاهش داده و دفع گلوکز ادراری را افزایش دهد.[13] عوارض جانبی رایج شامل هیپوگلیسمی (قند خون پایین)، عفونت‌های دستگاه ادراری، عفونت‌های دستگاه تناسلی و کاهش حجم (کاهش مقدار آب در بدن) است.[14] کتواسیدوز دیابتی یک عارضه جانبی رایج در افراد مبتلا به دیابت نوع 1 است.[15] عوارض جانبی جدی اما نادر شامل گانگرن فورنیه است.[16] این دارو توسط Bristol-Myers Squibb با همکاری AstraZeneca توسعه داده شده است. این دارو در فهرست داروهای ضروری سازمان بهداشت جهانی قرار دارد.[17] در سال 2023، این دارو با بیش از 7 میلیون نسخه، نود و دومین داروی رایج تجویز شده در ایالات متحده بود.[18][19] داپاگلیفلوزین به عنوان یک داروی ژنریک در دسترس است.[20] کاربردهای پزشکی داپاگلیفلوزین همراه با رژیم غذایی، ورزش و معمولاً با سایر داروهای کاهش دهنده گلوکز برای بهبود کنترل قند خون در بزرگسالان مبتلا به دیابت نوع 2 استفاده می‌شود. نشان داده شده است که داپاگلیفلوزین، علاوه بر سایر مهارکننده‌های SGLT2، در صورت اضافه شدن به رژیم درمانی موجود، میزان کاهش عملکرد کلیه و نارسایی کلیه را در بزرگسالان غیر دیابتی و دیابتی نوع 2 کاهش می‌دهد.[21][22][23][24] دستورالعمل‌هایی از جمله انجمن اروپایی قلب و عروق برای نارسایی قلبی و انجمن قلب آمریکا، مهارکننده‌های SGLT2 مانند داپاگلیفلوزین را به عنوان درمان استاندارد برای افراد مبتلا به نارسایی قلبی با کسر جهشی کاهش یافته (LVEF 40%) در نظر می‌گیرند.[25][26] این موضوع توسط دو کارآزمایی تصادفی کنترل‌شده بزرگ [27][28] و یک بررسی سیستماتیک و متاآنالیز در سال 2023 پشتیبانی می‌شود.[29] شواهدی از مطالعات متعدد وجود دارد که نشان می‌دهد افزودن داپاگلیفلوزین و سایر داروهای کلاس مهارکننده SGLT2 به درمان استاندارد نارسایی قلبی مي‌تواند خطر بدتر شدن نارسایی قلبی، بستری شدن در بیمارستان به دلیل نارسایی قلبی و مرگ ناشی از بیماری‌های قلبی عروقی را صرف نظر از وجود یا عدم وجود دیابت کاهش دهد.[30][31][32][33][34][35] این مزیت بیشتر در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی با کسر تخلیه کاهش‌یافته (LVEF 40%) مورد مطالعه قرار گرفته است، اما مطالعات نوظهوری وجود دارد که نشان می‌دهد در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی با کسر تخلیه کمی کاهش‌یافته یا حفظ‌شده (LVEF 40%) نیز مفید است[36][37] و همچنین ممکن است استفاده از آن در نارسایی حاد قلبی به عنوان بخشی از دیورز (ادرارآور) تا حدودی مفید باشد.[38] مهارکننده‌های SGLT-2 خطر بستری شدن در بیمارستان به دلیل نارسایی قلبی را در افراد مبتلا به بیماری قلبی عروقی آترواسکلروتیک یا بدون آن کاهش می‌دهند.[39][40] برخی از متاآنالیزها و مطالعات هم‌گروهی نشان می‌دهند که داپاگلیفلوزین ممکن است در مقایسه با سایر مهارکننده‌های SGLT2 مانند امپاگلیفلوزین در بستری شدن در بیمارستان به دلیل نارسایی قلبی، مزایایی داشته باشد، اما نتایج می‌تواند متفاوت باشد و برای اثبات برتری مداوم، مطالعات مقایسه‌ای بیشتری مورد نیاز است.[41][42][43] در اتحادیه اروپا، داپاگلیفلوزین در بزرگسالان برای موارد زیر تجویز می‌شود:[44] برای درمان دیابت نوع 2 که به اندازه کافی کنترل نشده است، به عنوان مکمل رژیم غذایی و ورزش:[7][44][45][46][47] به عنوان مونوتراپی زمانی که متفورمین به دلیل عدم تحمل نامناسب تلقی می‌شود؛[7][44][45][46][47] علاوه بر سایر داروها برای درمان دیابت نوع 2؛[7][44] برای درمان نارسایی مزمن قلبی علامت‌دار؛[7][44] برای درمان بیماری مزمن کلیه[7][44] در نوامبر 2021، آژانس دارویی اروپا (EMA) اعلام کرد که داپاگلیفلوزین دیگر نباید برای درمان دیابت نوع 1 استفاده شود.[10] اثرات در بیماری مزمن کلیوی غیر دیابتی در سال 2021، سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) و آژانس دارویی اروپا (EMA) موارد مصرف داپاگلیفلوزین را گسترش دادند تا شامل درمان افرادی که بیماری مزمن کلیوی دارند اما دیابت ندارند نیز بشود.[48][49] آزمایش‌های بالینی اثرات زیر را از چنین درمانی نشان داده‌اند. کارآزمایی DIAMOND (2017-2019) در دوره‌های درمانی شش هفته‌ای هیچ بهبودی در پروتئین‌های اضافی در ادرار (پروتئینوری) نشان نداد، میزان فیلتراسیون کلیه به طور قابل توجهی بدتر شد (در عرض 6 هفته پس از قطع داپاگلیفلوزین قابل برگشت است) و میانگین قابل توجهی از وزن بدن 1.5 کیلوگرم کاهش یافت.[50][51] کارآزمایی DAPA-CKD (2017-2020) در یک دوره درمانی متوسط 2.4 ساله از شرکت‌کنندگانی که قبلاً تحت درمان با مهارکننده ACE (ACE) یا مسدودکننده گیرنده آنژیوتانسین II (ARB) بودند، نشان داد که وقایع کاهش پایدار 50 درصدی در میزان فیلتراسیون کلیه، نارسایی کلیه یا مرگ از نظر آماری حدود هشت ماه بعد در گروه درمان نسبت به گروه دارونما رخ داده است. با این حال، در 12 تا 16 ماه اول درمان، میزان فیلتراسیون کلیه در گروه درمان بدتر از گروه دارونما بود و تنها پس از آن در گروه درمان کمی کمتر از گروه دارونما منفی بود.[22][51] عوارض جانبی از آنجایی که داپاگلیفلوزین منجر به گلیکوزوری شدید (گاهی اوقات تا حدود 70 گرم در روز) می‌شود، می‌تواند منجر به کاهش سریع وزن و خستگی شود. گلوکز به عنوان یک دیورتیک اسمزی عمل می‌کند (این اثر علت پلی‌اوری در دیابت است) که می‌تواند منجر به کم آبی بدن شود. افزایش مقدار گلوکز در ادرار همچنین می‌تواند عفونت‌های مرتبط با دیابت، به ویژه عفونت‌های دستگاه ادراری و برفک (کاندیدیازیس) را بدتر کند. به ندرت، استفاده از داروهای مهارکننده SGLT-2، از جمله داپاگلیفلوزین، با فاسیای نکروزان پرینه، که به آن گانگرن فورنیه نیز می‌گویند، مرتبط است.[52] داپاگلیفلوزین همچنین با واکنش‌های افت فشار خون مرتبط است. نگرانی‌هایی وجود دارد که ممکن است خطر کتواسیدوز دیابتی را افزایش دهد.[53] داپاگلیفلوزین و سایر مهارکننده‌های SGLT2 خطر کتواسیدوز دیابتی را در بیماران دیابتی نوع 2 افزایش می‌دهند.[54][55] با این حال، آزمایش‌های DEPICT-1 و DEPICT-2 نشان داد که داپاگلیفلوزین باعث ایجاد موارد اضافی کتواسیدوز دیابتی در بیماران دیابتی نوع 1 که داپاگلیفلوزین دریافت کرده‌اند، شده است.[56] علائم کتواسیدوز شامل حالت تهوع، استفراغ، درد شکم، خستگی و مشکل در تنفس است.[57] داپاگلیفلوزین می‌تواند باعث کم‌آبی بدن، عفونت‌های جدی دستگاه ادراری و عفونت‌های قارچی دستگاه تناسلی شود.[11] افراد مسن و افرادی که اختلال عملکرد کلیه، فشار خون پایین یا داروهای ادرارآور مصرف می‌کنند، باید وضعیت حجم و عملکرد کلیه خود را ارزیابی کنند.[11] افرادی که علائم و نشانه‌های اسیدوز متابولیک یا کتواسیدوز دارند نیز باید ارزیابی شوند.[11] داپاگلیفلوزین در صورت ترکیب با انسولین می‌تواند باعث کاهش قند خون شود.[11] برای کاهش خطر ابتلا به کتواسیدوز پس از جراحی، سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) تغییراتی را در اطلاعات تجویز مهارکننده‌های SGLT-2 تصویب کرد تا توصیه شود که مصرف آنها به طور موقت قبل از جراحی برنامه‌ریزی شده متوقف شود. کاناگلیفلوزین، داپاگلیفلوزین و امپاگلیفلوزین باید حداقل سه روز قبل از جراحی برنامه‌ریزی شده و ارتوگلیفلوزین باید حداقل چهار روز قبل از جراحی برنامه‌ریزی شده متوقف شوند.[57] اثر کاهش‌دهنده گلوکز داپاگلیفلوزین در افراد مبتلا به بیماری مزمن کلیه با کاهش عملکرد کلیه (eGFR 45mL/min) شروع به کاهش می‌کند و ممکن است برای کنترل قند خون به اندازه کافی مؤثر نباشد. با این حال، مطالعات اثر محافظتی کلیه را در کاهش کاهش عملکرد کلیه نشان داده‌اند، داپاگلیفلوزین همچنان می‌تواند برای کاهش کاهش عملکرد کلیه صرف نظر از وضعیت دیابت استفاده شود. بنابراین، در حالی که می‌توان از داپاگلیفلوزین در افراد مبتلا به دیابت و بیماری مزمن کلیه برای جلوگیری از کاهش عملکرد کلیه استفاده کرد، ممکن است مداخلات بیشتری برای کنترل قند خون مورد نیاز باشد.[22][58] شیمی اولین سنتز داپاگلیفلوزین در سال ۲۰۰۲ در پتنتی که توسط بریستول مایرز اسکوئیب ثبت شده بود، افشا شد.[59] سنتز داپاگلیفلوزین دو قطعه اصلی حاوی کربن با واکنش یک آریل لیتیوم با یک گلوکونولاکتون محافظت شده با تری متیل سیلیل ترکیب می‌شوند. سپس گروه‌های تری متیل سیلیل با واکنش با متانول سولفونیک اسید در متانول حذف می‌شوند. این یک واسطه با یک گروه متوکسی ناخواسته در مرکز آنومری ایجاد می‌کند که با واکنش با تری اتیل سیلان در حضور بور تری فلوراید اترات حذف می‌شود. این مسیر، و همچنین مسیرهای دیگری که برای تولید دارو توسعه یافته‌اند، بررسی شده‌اند.[60] مکانیسم اثر داپاگلیفلوزین زیرگروه ۲ پروتئین‌های انتقال سدیم-گلوکز (SGLT2) را مهار می‌کند که مسئول حداقل ۹۰٪ بازجذب گلوکز در کلیه هستند. مسدود کردن این مکانیسم انتقال دهنده باعث می‌شود گلوکز خون از طریق ادرار دفع شود.[61] در ترکیب با متفورمین، داپاگلیفلوزین با دوز درمانی استاندارد 10 میلی‌گرم روزانه، در مقایسه با مونوتراپی متفورمین در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 با کنترل ناکافی و عملکرد کلیوی طبیعی، HbA1c را 0.54-0.84٪ (5.9-9.3 میلی‌مول در مول) کاهش داد.[62][63][64] اثرات محافظتی آن در نارسایی قلبی در درجه اول به اثرات همودینامیک نسبت داده می‌شود، جایی که مهارکننده‌های SGLT2 به طور قابل توجهی حجم داخل عروقی را از طریق دیورز اسمزی و ناتریورز کاهش می‌دهند. در نتیجه، این امر ممکن است منجر به کاهش پیش‌بار و پس‌بار شود و در نتیجه بار کاری قلب را کاهش داده و عملکرد بطن چپ را بهبود بخشد.[65] انتخابی بودن IC50 برای SGLT2 کمتر از یک هزارم IC50 برای SGLT1 است (1.1 در مقابل 1390 نانومول در لیتر)، به طوری که این دارو در جذب گلوکز روده اختلال ایجاد نمی‌کند.[66] نام‌ها داپاگلیفلوزین نام بین‌المللی غیراختصاصی (INN)[67] و نام مصوب ایالات متحده (USAN) است.[68] محصول ترکیبی با دوز ثابت، داپاگلیفلوزین/متفورمین با رهایش طولانی، با نام تجاری Xigduo XR به فروش می‌رسد.[69][70][71] در ژوئیه 2016، ترکیب دوز ثابت ساکساگلیپتین و داپاگلیفلوزین برای مصارف پزشکی در اتحادیه اروپا مجاز شد و با نام تجاری Qtern به فروش می‌رسد.[72] این داروی ترکیبی در فوریه 2017 برای مصارف پزشکی در ایالات متحده تأیید شد، جایی که با نام تجاری Qtern نیز به فروش می‌رسد.[73][74] در ماه مه 2019، ترکیب دوز ثابت داپاگلیفلوزین، ساکساگلیپتین و متفورمین هیدروکلراید به صورت قرص‌های با رهایش طولانی در ایالات متحده برای بهبود کنترل قند خون در بزرگسالان مبتلا به دیابت نوع 2 در صورت استفاده همراه با رژیم غذایی و ورزش تأیید شد. سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) تاییدیه Qternmet XR را به شرکت آسترازنکا اعطا کرد.[75] این داروی ترکیبی در نوامبر 2019 برای استفاده در اتحادیه اروپا مجاز شد و با نام تجاری Qtrilmet فروخته می‌شود.[76] در سال ۲۰۱۲، کمیته محصولات دارویی برای مصارف انسانی (CHMP) آژانس دارویی اروپا (EMA) نظر مثبتی در مورد این دارو صادر کرد.[7] داپاگلیفلوزین در چندین مطالعه روی شرکت‌کنندگان مبتلا به دیابت نوع ۲ مؤثر تشخیص داده شد.[7] معیار اصلی اثربخشی، سطح هموگلوبین گلیکوزیله (HbA1c) بود که نشان می‌دهد قند خون چقدر خوب کنترل می‌شود.[7] در دو مطالعه شامل ۸۴۰ شرکت‌کننده مبتلا به دیابت نوع ۲، داپاگلیفلوزین وقتی به تنهایی استفاده شد، سطح HbA1c را پس از ۲۴ هفته ۰.۶۶٪ بیشتر از دارونما (یک درمان ساختگی) کاهش داد.[7] در چهار مطالعه دیگر شامل ۲۳۷۰ شرکت‌کننده، افزودن داپاگلیفلوزین به سایر داروهای دیابت، سطح HbA1c را پس از ۲۴ هفته ۰.۵۴ تا ۰.۶۸٪ بیشتر از افزودن دارونما کاهش داد.[7] در مطالعه‌ای که شامل ۸۱۴ شرکت‌کننده مبتلا به دیابت نوع ۲ بود، داپاگلیفلوزین که در ترکیب با متفورمین استفاده شد، حداقل به اندازه سولفونیل اوره (نوع دیگری از داروهای دیابت) که با متفورمین استفاده می‌شود، مؤثر بود.[7] هر دو ترکیب پس از ۵۲ هفته سطح HbA1c را ۰.۵۲٪ کاهش دادند.[7] یک مطالعه طولانی‌مدت، شامل بیش از ۱۷۰۰۰ شرکت‌کننده مبتلا به دیابت نوع ۲، اثرات داپاگلیفلوزین را بر بیماری‌های قلبی عروقی (قلب و گردش خون) بررسی کرد.[7] این مطالعه نشان داد که اثرات داپاگلیفلوزین با سایر داروهای دیابت که با مسدود کردن SGLT2 نیز عمل می‌کنند، مطابقت دارد.[7] در دو مطالعه که شامل ۱۶۴۸ شرکت‌کننده مبتلا به دیابت نوع ۱ بود که قند خون آنها به تنهایی با انسولین به خوبی کنترل نمی‌شد، افزودن ۵ میلی‌گرم داپاگلیفلوزین، سطح HbA1c را پس از ۲۴ ساعت ۰.۳۷٪ و ۰.۴۲٪ بیشتر از افزودن دارونما کاهش داد.[7] داپاگلیفلوزین در نوامبر ۲۰۱۲ برای استفاده پزشکی در اتحادیه اروپا مجاز شد.[7] این دارو در تعدادی از کشورهای اروپایی فروخته می‌شود.[77] داپاگلیفلوزین در ژانویه ۲۰۱۴ برای استفاده پزشکی در ایالات متحده تأیید شد.[78][48] در سال ۲۰۲۰، سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) موارد مصرف داپاگلیفلوزین را گسترش داد تا شامل درمان بزرگسالان مبتلا به نارسایی قلبی با کسر تخلیه کاهش یافته نیز بشود تا خطر مرگ ناشی از بیماری‌های قلبی عروقی و بستری شدن در بیمارستان به دلیل نارسایی قلبی کاهش یابد.[11] این اولین داروی این دسته دارویی خاص، مهارکننده‌های کوترانسپورتر سدیم-گلوکز ۲، است که برای درمان بزرگسالان مبتلا به نارسایی قلبی عملکردی کلاس II-IV انجمن قلب نیویورک با کسر تخلیه کاهش یافته تأیید می‌شود.[11] نتایج آزمایش‌های بالینی DAPA-HF و DECLARE-TIMI 58 اثربخشی داپاگلیفلوزین را در مقایسه با دارونما در بهبود بقا در بزرگسالان مبتلا به نارسایی قلبی با کسر تخلیه کاهش یافته تا ۱۷٪ نشان داد. هر دوی آنها کاهش تعداد بستری شدن در بیمارستان به دلیل بدتر شدن نارسایی قلبی، مرگ ناشی از بیماری‌های قلبی عروقی و مرگ و میر به هر علتی را نشان دادند.[79][80] ایمنی و اثربخشی داپاگلیفلوزین در یک مطالعه تصادفی، دوسوکور و کنترل‌شده با دارونما با 4744 شرکت‌کننده ارزیابی شد.[11] میانگین سنی شرکت‌کنندگان 66 سال بود و شرکت‌کنندگان بیشتر مرد (77%) نسبت به زنان بودند.[11] برای تعیین اثربخشی دارو، محققان وقوع مرگ ناشی از بیماری‌های قلبی عروقی، بستری شدن در بیمارستان به دلیل نارسایی قلبی و ویزیت‌های فوری به دلیل نارسایی قلبی را بررسی کردند.[11] شرکت‌کنندگان به طور تصادفی برای دریافت دوز یک بار در روز 10 میلی‌گرم داپاگلیفلوزین یا دارونما (درمان غیرفعال) انتخاب شدند.[11] پس از حدود 18 ماه، افرادی که داپاگلیفلوزین دریافت کردند، مرگ و میر ناشی از بیماری‌های قلبی عروقی، بستری شدن در بیمارستان به دلیل نارسایی قلبی و ویزیت‌های فوری به دلیل نارسایی قلبی کمتری نسبت به افرادی که دارونما دریافت می‌کردند، داشتند.[11] در ژوئیه 2020، سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) به شرکت آسترازنکا (AstraZeneca) مجوز توسعه سریع داروی داپاگلیفلوزین (dapagliflozin) را در ایالات متحده برای کاهش خطر بستری شدن در بیمارستان به دلیل نارسایی قلبی یا مرگ ناشی از بیماری‌های قلبی عروقی در بزرگسالان پس از حمله قلبی اعطا کرد.[81] در اوت 2020، نتایج دقیق آزمایش فاز III DAPA-CKD نشان داد که داپاگلیفلوزین علاوه بر مراقبت‌های استاندارد، معیار ترکیبی بدتر شدن عملکرد کلیه یا خطر مرگ ناشی از بیماری‌های قلبی عروقی یا کلیوی را در مقایسه با دارونما (p0.0001) در بیماران مبتلا به بیماری مزمن کلیه مراحل 2 تا 4 و افزایش دفع آلبومین ادراری، 39 درصد کاهش می‌دهد. نتایج در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 و بدون آن یکسان بود.[82] در آوریل 2021، سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) موارد مصرف داپاگلیفلوزین را گسترش داد تا شامل کاهش خطر کاهش عملکرد کلیه، نارسایی کلیه، مرگ ناشی از بیماری‌های قلبی عروقی و بستری شدن در بیمارستان به دلیل نارسایی قلبی در بزرگسالان مبتلا به بیماری مزمن کلیه که در معرض خطر پیشرفت بیماری هستند، باشد.[48] اثربخشی داپاگلیفلوزین در بهبود پیامدهای کلیوی و کاهش مرگ و میر قلبی عروقی در افراد مبتلا به بیماری مزمن کلیه در یک مطالعه چند مرکزی و دوسوکور با حضور ۴۳۰۴ شرکت‌کننده ارزیابی شد.[48] در فوریه ۲۰۲۳، اتحادیه اروپا داپاگلیفلوزین را برای استفاده گسترده جهت پوشش بیماران نارسایی قلبی در طیف کامل کسر تخلیه بطن چپ (LVEF)، از جمله افرادی که کسر تخلیه بطن چپ آنها به طور خفیف کاهش یافته و حفظ شده است، مجاز اعلام کرد.[83][84] جامعه و فرهنگ وضعیت قانونی نسخه ژنریک داپاگلیفلوزین در فوریه ۲۰۲۲ توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده تأیید شد،[85] اما تا اکتبر ۲۰۲۵ قابل فروش نیست.[86][87] نسخه ژنریک آن تأیید شد داندونا پی، متیو سی، فیلیپ ام، هانسن ال، شوپه دی، تورن اف و همکاران (محققان DEPICT-1) (دسامبر 2018). "اثربخشی و ایمنی داپاگلیفلوزین در بیماران مبتلا به دیابت نوع 1 با کنترل ناکافی: مطالعه 52 هفته‌ای DEPICT-1". مراقبت از دیابت. 41 (12): 2552–2559. doi:10.2337/dc18-1087. PMID 30352894. S2CID 53027785. هو وای، بای زی، تانگ وای، لیو آر، ژائو بی، گونگ جی و همکاران (2020). "گانگرن فورنیه مرتبط با مهارکننده‌های کوترانسپورتر-2 سدیم-گلوکز: یک مطالعه فارماکوویژیلانس با داده‌های سیستم گزارش‌دهی عوارض جانبی FDA ایالات متحده". مجله تحقیقات دیابت. 2020: 3695101. doi:10.1155/2020/3695101. PMC 7368210. PMID 32695827. سازمان بهداشت جهانی (2023). انتخاب و استفاده از داروهای ضروری 2023: پیوست وب A: فهرست مدل داروهای ضروری سازمان بهداشت جهانی: فهرست بیست و سوم (2023). ژنو: سازمان بهداشت جهانی. hdl:10665/371090. WHO/MHP/HPS/EML/2023.02. "300 داروی برتر سال 2023". ClinCalc. بایگانی شده از نسخه اصلی در 12 آگوست 2025. بازیابی شده در 12 آگوست 2025. "آمار مصرف داروی داپاگلیفلوزین، ایالات متحده، 2013 - 2022". ClinCalc. بازیابی‌شده در ۱۸ آگوست ۲۰۲۵. "موجود بودن داروی ژنریک فارکسیگا". Drugs.com. ۶ نوامبر ۲۰۲۴. بازیابی‌شده در ۳۰ نوامبر ۲۰۲۴. گروه همکاری EMPA-KIDNEY (۱۲ ژانویه ۲۰۲۳). "امپاگلیفلوزین در بیماران مبتلا به بیماری مزمن کلیه". مجله پزشکی نیوانگلند. ۳۸۸ (۲): ۱۱۷–۱۲۷. doi:10.1056/NEJMoa2204233. ISSN 0028-4793. PMC 7614055. PMID 36331190. هیرسپینک اچ‌جی، استفانسون بی‌وی، کوریا-راتر آر، چرتو جی‌ام، گرین تی، هو اف‌اف و همکاران. (اکتبر ۲۰۲۰). "داپاگلیفلوزین در بیماران مبتلا به بیماری مزمن کلیه". مجله پزشکی نیوانگلند. 383 (15): 1436–1446. doi:10.1056/NEJMoa2024816. hdl:2445/189959. PMID 32970396. S2CID 221887260. پرکوویچ وی، جاردین ام‌جی، نیل بی، بوم‌پوینت اس، هیرسپینک اچ‌جی، چاری‌تان دی‌ام و همکاران. (ژوئن 2019). "کاناگلیفلوزین و پیامدهای کلیوی در دیابت نوع 2 و نفروپاتی". مجله پزشکی نیوانگلند. 380 (24): 2295–2306. doi:10.1056/NEJMoa1811744. hdl:1805/22369. PMID 30990260. S2CID 117730201. Baigent C, Emberson J, Haynes R, Herrington WG, Judge P, Landray MJ, و همکاران. (کمیته نگارش، کمیته راهبری Smart-C) (نوامبر 2022). "تأثیر دیابت بر اثرات مهارکننده‌های سدیم گلوکز کو-ترانسپورتر-2 بر پیامدهای کلیوی: متاآنالیز مشترک از کارآزمایی‌های بزرگ کنترل‌شده با دارونما". Lancet. 400 (10365): 1788–1801. doi:10.1016/S0140-6736(22)02074-8. PMC 7613836. PMID 36351458. McDonagh TA, Metra M, Adamo M, Gardner RS, Baumbach A, Böhm M, و همکاران. (سپتامبر 2021). "دستورالعمل‌های ESC 2021 برای تشخیص و درمان نارسایی حاد و مزمن قلب". مجله قلب اروپا. 42 (36): 3599–3726. doi:10.1093/eurheartj/ehab368. PMID 34447992. هایدنریش پی.ای.، بوزکورت بی.، آگیلار دی.، آلن ال.ای.، بیون جی.جی.، کولوین ام.ام. و همکاران. (مه 2022). "دستورالعمل AHA/ACC/HFSA 2022 برای مدیریت نارسایی قلب: خلاصه اجرایی: گزارشی از کمیته مشترک کالج قلب و عروق آمریکا/انجمن قلب آمریکا در مورد دستورالعمل‌های بالینی". مجله کالج قلب و عروق آمریکا. 79 (17): 1757–1780. doi:10.1016/j.jacc.2021.12.011. PMID 35379504. McMurray JJ، Solomon SD، Inzucchi SE، Køber L، Kosiborod MN، Martinez FA، و همکاران. (نوامبر 2019). "داپاگلیفلوزین در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی و کاهش کسر جهشی". مجله پزشکی نیوانگلند. 381 (21): 1995-2008. doi:10.1056/NEJMoa1911303. hdl:11370/78f6f00c-dcec-48e8-84f2-30c398e42349. PMID 31535829. Nassif ME، Windsor SL، Tang F، Khariton Y، Husain M، Inzucchi SE، و همکاران. (اکتبر 2019). "اثرات داپاگلیفلوزین بر نشانگرهای زیستی، علائم و وضعیت عملکردی در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی با کسر تخلیه کاهش یافته: کارآزمایی DEFINE-HF". Circulation. 140 (18): 1463–1476. doi:10.1161/CIRCULATIONAHA.119.042929. PMID 31524498. علی AE، مزروع MS، السبان M، نجم N، کوتاری AS، منصور T، و همکاران. (22 آگوست 2023). "اثر داپاگلیفلوزین در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی: یک بررسی سیستماتیک و متاآنالیز". Global Heart. 18 (1): 45. doi:10.5334/gh.1258. PMC 10453961. PMID 37636033. راز I، بوناکا MP، موسنزون O، کاتو ET، کان A، سیلورمن MG و همکاران. (24 ژانویه 2019). "داپاگلیفلوزین و پیامدهای قلبی عروقی در دیابت نوع 2". مجله پزشکی نیوانگلند. 380 (4): 347–357. doi:10.1056/NEJMoa1812389. ISSN 0028-4793. PMID 30415602. سولومون SD، اینزوچی SE، کوبر L، کوزیبورود MN، مارتینز FA، پونیکوفسکی P و همکاران. (21 نوامبر 2019). "داپاگلیفلوزین در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی و کاهش کسر تخلیه". مجله پزشکی نیوانگلند. 381 (21): 1995–2008. doi:10.1056/NEJMoa1911303. hdl:11370/78f6f00c-dcec-48e8-84f2-30c398e42349. ISSN 0028-4793. PMID 31535829. ویندزور اس ال، تانگ اف، خاریتون وای، حسین ام، اینزوچی اس ای، مک گوایر دی کی و همکاران. (29 اکتبر 2019). "اثرات داپاگلیفلوزین بر نشانگرهای زیستی، علائم و وضعیت عملکردی در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی با کسر تخلیه کاهش یافته: کارآزمایی DEFINE-HF". Circulation. 140 (18): 1463–1476. doi:10.1161/CIRCULATIONAHA.119.042929. ISSN 1524-4539. PMID 31524498. مزروع، ام اس، السا 1089–1098. doi:10.1056/NEJMoa2206286. ISSN 0028-4793. PMID 36027570. ویندزور اس ال، بورلاگ بی ای، کیتزمن دی دبلیو، شاه اس جی، تانگ اف، خاریتون وای، و همکاران. (نوامبر 2021). "داپاگلیفلوزین، مهارکننده SGLT2، در نارسایی قلبی با کسر جهشی حفظ شده: یک کارآزمایی تصادفی چند مرکزی". نیچر مدیسین. 27 (11): 1954–1960. doi:10.1038/s41591-021-01536-x. ISSN 1546-170X. PMC 8604725. PMID 34711976. کالینز اس پی، هرناندز جی ای، مک ری ای تی، دیویدسون بی تی، آدامز کی، آرون ام و همکاران (9 آوریل 2024). "اثربخشی و ایمنی داپاگلیفلوزین در بیماران مبتلا به نارسایی حاد قلبی". مجله کالج قلب و عروق آمریکا. 83 (14): 1295–1306. doi:10.1016/j.jacc.2024.02.009. ISSN 1558-3597. PMID 38569758. مک گوایر دی کی، شی دبلیو جی، کازنتینو اف، چاربونل بی، چرنی دی زد، داگوگو-جک اس و همکاران (فوریه 2021). "ارتباط مهارکننده‌های SGLT2 با پیامدهای قلبی عروقی و کلیوی در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2: یک متاآنالیز". JAMA Cardiology. 6 (2): 148–158. doi:10.1001/jamacardio.2020.4511. PMC 7542529. PMID 33031522. بهاتارای ام، صالح ام، رگمی ام، ال-اکچار ام، دشپانده آر، نیاز زد و همکاران. (ژانویه 2022). "ارتباط مهارکننده‌های کوترانسپورتر سدیم-گلوکز 2 با پیامدهای قلبی عروقی در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 و سایر عوامل خطر بیماری قلبی عروقی: یک متاآنالیز". JAMA Network Open. 5 (1): e2142078. doi:10.1001/jamanetworkopen.2021.42078. PMC 8733833. PMID 34985519. مک‌موری جی‌جی، سولومون اس‌دی، اینزوچی اس‌ای، کوبر ال، کوزیبورود ام‌ان، مارتینز اف‌ای، و همکاران. (نوامبر 2019). "داپاگلیفلوزین در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی و کاهش کسر تخلیه". مجله پزشکی نیوانگلند. 381 (21): 1995–2008. doi:10.1056/NEJMoa1911303. hdl:11370/78f6f00c-dcec-48e8-84f2-30c398e42349. PMID 31535829. پکر ام، انکر اس‌دی، باتلر جی، فیلیپاتوس جی، پوکوک اس‌جی، کارسون پی، و همکاران. (اکتبر 2020). "نتایج قلبی عروقی و کلیوی با امپاگلیفلوزین در نارسایی قلبی". مجله پزشکی نیوانگلند. 383 (15): 1413–1424. doi:10.1056/NEJMoa2022190. hdl:2066/230126. PMID 32865377. زاناد اف، فریرا جی پی، پوکوک اس جی، آنکر اس دی، باتلر جی، فیلیپاتوس جی و همکاران. (سپتامبر 2020). "مهارکننده‌های SGLT2 در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی با کسر جهشی کاهش یافته: یک متاآنالیز از کارآزمایی‌های EMPEROR-Reduced و DAPA-HF". لنست. 396 (10254): 819–829. doi:10.1016/S0140-6736(20)31824-9. PMID 32877652. "Forxiga PI". ثبت اتحادیه محصولات دارویی. 14 نوامبر 2012. بازیابی شده در 30 نوامبر 2024. متن از این منبع که دارای حق چاپ آژانس داروهای اروپایی است، کپی شده است. کپی برداری با ذکر منبع مجاز است. Cefalu WT, Leiter LA, de Bruin TW, Gause-Nilsson I, Sugg J, Parikh SJ (ژوئیه 2015). "اثرات داپاگلیفلوزین بر قند خون و عوامل خطر قلبی عروقی در بیماران پرخطر مبتلا به دیابت نوع 2: یک مطالعه 24 هفته‌ای، چند مرکزی، تصادفی، دوسوکور، کنترل شده با دارونما با تمدید 28 هفته‌ای". Diabetes Care. 38 (7): 1218–1227. doi:10.2337/dc14-0315. PMC 4831907. PMID 25852208. Ferrannini E, Ramos SJ, Salsali A, Tang W, List JF (اکتبر 2010). "مونوتراپی داپاگلیفلوزین در بیماران دیابتی نوع 2 با کنترل ناکافی قند خون از طریق رژیم غذایی و ورزش: یک کارآزمایی تصادفی، دوسوکور، کنترل شده با دارونما، فاز 3". Diabetes Care. 33 (10): 2217–2224. doi:10.2337/dc10-0612. PMC 2945163. PMID 20566676. Rossing P, Inzucchi SE, Vart P, Jongs N, Docherty KF, Jhund PS, et al. (ژانویه 2022). "داپاگلیفلوزین و دیابت نوع 2 تازه شروع شده در بیماران مبتلا به بیماری مزمن کلیه یا نارسایی قلبی: تجزیه و تحلیل تلفیقی از آزمایشات DAPA-CKD و DAPA-HF" (PDF). لنست. دیابت و غدد درون ریز. 10 (1): 24–34. doi:10.1016/S2213-8587(21)00295-3. PMID 34856173. S2CID 244737266. "FDA درمان بیماری مزمن کلیه را تأیید کرد" (بیانیه مطبوعاتی). سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA). 30 آوریل 2021. بایگانی شده از نسخه اصلی در 30 آوریل 2021. بازیابی شده در 30 آوریل 2021. دامنه عمومی این مقاله شامل متنی از این منبع است که در مالکیت عمومی قرار دارد. "Forxiga EPAR". آژانس داروهای اروپا (EMA). 7 دسامبر 2012. بایگانی شده از نسخه اصلی در 17 فوریه 2020. بازیابی شده در 17 فوریه 2020. این مقاله شامل متن دارای حق چاپ است که می‌تواند برای اهداف غیرتجاری و تجاری، با ذکر منبع مطالب، از وب‌سایت‌ها یا اسناد آژانس داروهای اروپایی، تکثیر و/یا توزیع شود. چرنی دی‌زی، دکرز سی‌سی، باربور اس‌جی، کاتران دی، عبدالغافور ای‌اچ، گریسلی پی‌جی و همکاران. (ژوئیه 2020). "تأثیرات داپاگلیفلوزین، مهارکننده SGLT2، بر پروتئینوری در بیماران غیر دیابتی مبتلا به بیماری مزمن کلیه (DIAMOND): یک کارآزمایی متقاطع، دوسوکور و تصادفی" (PDF). لنست. دیابت و غدد درون‌ریز. 8 (7): 582–593. doi:10.1016/S2213-8587(20)30162-5. hdl:11370/c8db5d31-0d30-475e-ba1a-014a48f49106. PMID 32559474. S2CID 219948034. یائو ک، داریا آ، آلروییتی آی، چرنی دی‌زی (ژوئیه 2022). "تجویز مهارکننده‌های SGLT2 در بیماران مبتلا به بیماری مزمن کلیه: گسترش موارد مصرف و ملاحظات عملی". Kidney International Reports. 7 (7): 1463–1476. doi:10.1016 "مهارکننده‌های SGLT2: اطلاعیه ایمنی دارو - FDA هشدار می‌دهد که داروها ممکن است منجر به وضعیت جدی اسید بیش از حد در خون شوند". سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA). 15 مه 2015. بایگانی شده از نسخه اصلی در 27 اکتبر 2016. بازیابی شده در 15 نوامبر 2016. دامنه عمومی این مقاله شامل متنی از این منبع است که در مالکیت عمومی قرار دارد. "داپاگلیفلوزین و پیامدهای قلبی عروقی در دیابت نوع 2". مجله پزشکی نیوانگلند. 380 (19): 1880–1882. 9 مه 2019. doi:10.1056/NEJMc1902837. ISSN 0028-4793. لیو جی، لی ال، لی اس، وانگ وای، کین ایکس، دنگ کی و همکاران. (سپتامبر 2020). "مهارکننده‌های کو-ترانسپورتر-2 سدیم-گلوکز و خطر کتواسیدوز دیابتی در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2: یک بررسی سیستماتیک و متاآنالیز از کارآزمایی‌های تصادفی کنترل‌شده". دیابت، چاقی و متابولیسم. 22 (9): 1619–1627. doi:10.1111/dom.14075. PMID 32364674. فیلیپ ام، متیو سی، لیند ام، آراکی ای، دی بارتولو پی، برگنستال آر، و همکاران. (فوریه 2021). "اثربخشی و ایمنی طولانی‌مدت داپاگلیفلوزین در بیماران مبتلا به دیابت نوع 1 با کنترل ناکافی: نتایج 52 هفته‌ای تجمیع‌شده از مطالعات DEPICT-1 و -2". دیابت، چاقی و متابولیسم. 23 (2): 549–560. doi:10.1111/dom.14248. PMC 7839492. PMID 33145944. "FDA برچسب‌های مهارکننده‌های SGLT2 برای دیابت را اصلاح می‌کند تا شامل هشدار باشد". سازمان غذا و داروی ایالات متحده. 19 مارس 2020. بایگانی شده از نسخه اصلی در 7 ژوئن 2020. بازیابی شده در 6 ژوئن 2020. دامنه عمومی این مقاله شامل متنی از این منبع است که در مالکیت عمومی قرار دارد. Kohan DE, Fioretto P, Tang W, List JF (آوریل 2014). "مطالعه طولانی مدت بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 و اختلال متوسط کلیوی نشان می‌دهد که داپاگلیفلوزین وزن و فشار خون را کاهش می‌دهد اما کنترل قند خون را بهبود نمی‌بخشد". Kidney International. 85 (4): 962–971. doi:10.1038/ki.2013.356. PMC 3973038. PMID 24067431. ثبت اختراع ایالات متحده 6515117، Ellsworth B، Washburn WN، Sher PM، Wu G، Meng W، "مهارکننده ها و روش C-aryl glucoside SGLT2"، منتشر شده در 4 فوریه 2003، اختصاص یافته به AstraZeneca Sagandira CR، Khasipo AZ، Sagandira MB، Watts P (2021). "مروری بر مسیرهای مصنوعی به داروهای خوراکی ضد دیابت ضروری". چهار وجهی. 96 132378. doi:10.1016/j.tet.2021.132378. "مولکول ماه: Clarivate". Prous Science. نوامبر ۲۰۰۷. بایگانی‌شده از نسخه اصلی در ۵ نوامبر ۲۰۰۷. Bailey CJ, Gross JL, Pieters A, Bastien A, List JF (ژوئن ۲۰۱۰). "اثر داپاگلیفلوزین در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ که کنترل قند خون ناکافی با متفورمین دارند: یک کارآزمایی تصادفی، دوسوکور، کنترل‌شده با دارونما". Lancet. 375 (9733): 2223–2233. doi:10.1016/S0140-6736(10)60407-2. PMID 20609968. S2CID 9168659. Bailey CJ, Gross JL, Hennicken D, Iqbal N, Mansfield TA, List JF (فوریه ۲۰۱۳). "افزودن داپاگلیفلوزین به متفورمین در دیابت نوع 2 که به طور ناکافی با متفورمین کنترل شده است: یک کارآزمایی تصادفی، دوسوکور، کنترل شده با دارونما 102 هفته‌ای". BMC Medicine. 11 (1) 43. doi:10.1186/1741-7015-11-43. PMC 3606470. PMID 23425012. S2CID 16429125. Henry RR, Murray AV, Marmolejo MH, Hennicken D, Ptaszynska A, List JF (مه 2012). "داپاگلیفلوزین، متفورمین XR یا هر دو: دارودرمانی اولیه برای دیابت نوع 2، یک کارآزمایی تصادفی کنترل شده". International Journal of Clinical Practice. 66 (5): 446–456. doi:10.1111/j.1742-1241.2012.02911.x. PMID 22413962. S2CID 9934488. Lan NS, Fegan PG, Yeap BB, Dwivedi G (اکتبر 2019). "اثرات مهارکننده‌های کوترانسپورتر سدیم-گلوکز 2 بر عملکرد بطن چپ: شواهد فعلی و جهت‌گیری‌های آینده". ESC Heart Failure. 6 (5): 927–935. doi:10.1002/ehf2.12505. PMC 6816235. PMID 31400090. Schubert-Zsilavecz M, Wurglics M (2008–2009). "داپاگلیفلوزین". Neue Arzneimittel. «نام‌های بین‌المللی غیراختصاصی برای مواد دارویی (INN). نام‌های بین‌المللی غیراختصاصی توصیه‌شده: فهرست ۵۹» (PDF). سازمان بهداشت جهانی. ۲۰۰۸. صفحه ۵۰. بایگانی‌شده (PDF) از نسخه اصلی در ۱۸ مه ۲۰۱۶. بازیابی‌شده در ۱۵ نوامبر ۲۰۱۶. «بیانیه در مورد نام غیراختصاصی تصویب‌شده توسط شورای USAN» (PDF). انجمن پزشکی آمریکا. بایگانی‌شده از نسخه اصلی (PDF) در ۷ فوریه ۲۰۱۲. بازیابی‌شده در ۱۵ نوامبر ۲۰۱۶. «سازمان غذا و داروی ایالات متحده قرص‌های Xigduo XR را برای بزرگسالان مبتلا به دیابت نوع ۲، یک‌بار در روز تأیید کرد». آسترازنکا. 30 اکتبر 2014. بایگانی شده از نسخه اصلی در 16 نوامبر 2016. بازیابی شده در 15 نوامبر 2016. "بسته تأیید دارو: قرص‌های آهسته رهش Xigduo XR (داپاگلیفلوزین و متفورمین هیدروکلراید). سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA). 7 آوریل 2015. بایگانی شده از نسخه اصلی در 20 فوریه 2020. بازیابی شده در 5 مه 2020. "قرص آهسته رهش Xigduo XR- داپاگلیفلوزین و متفورمین هیدروکلراید، روکش‌دار، آهسته رهش". DailyMed. 3 فوریه 2020. بایگانی شده از نسخه اصلی در 2 مارس 2021. بازیابی شده در 5 مه 2020. "Qtern EPAR". آژانس دارویی اروپا (EMA). ۲۷ ژوئیه ۲۰۱۶. بایگانی‌شده از نسخه اصلی در ۱۴ ژوئیه ۲۰۲۰. بازیابی‌شده در ۷ مه ۲۰۲۰. "بسته تأیید دارو: کیوترن (داپاگلیفلوزین و ساکساگلیپتین)". سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA). ۱۰ اکتبر ۲۰۱۸. بایگانی‌شده از نسخه اصلی در ۱۴ ژوئیه ۲۰۲۰. بازیابی‌شده