خودکار یا اتوپن

خودکار یا اتوپن (که به طور غیررسمی به عنوان ماشین امضا شناخته می‌شود) وسیله‌ای مکانیکی است که برای امضای تکراری امضای انسان استفاده می‌شود. ممکن است از افراد برجسته خواسته شود که روزانه بارها امضای خود را ارائه دهند، مانند افراد مشهوری که درخواست امضا دریافت می‌کنند، یا سیاستمدارانی که اسناد و مکاتبات را در سمت‌های رسمی خود امضا می‌کنند. در نتیجه، بسیاری از چهره‌های عمومی از اتوپن‌ها استفاده می‌کنند تا امضای آنها بنا به درخواست و بدون دخالت مستقیم آنها چاپ شود.[1] اتوپن‌های قرن بیست و یکم ماشین‌هایی هستند که با امضایی برنامه‌ریزی شده‌اند که متعاقباً توسط یک بازوی مکانیکی موتوری تکثیر می‌شود.[2] با توجه به شباهت به امضای دستی واقعی، استفاده از اتوپن امکان انکار موجه در مورد واقعی یا کپی بودن امضای مشهور را فراهم می‌کند و در نتیجه درک ارزش شخصی امضا توسط گیرنده را افزایش می‌دهد. با این حال، امضاهای اتوپن شناخته شده یا مشکوک نیز به عنوان اشیاء کلکسیونی فیلوگرافیک بسیار کم‌ارزش‌تر هستند. اسناد امضا شده دستی مشروع از افرادی که به استفاده از اتوپن نیز معروف هستند، معمولاً برای معتبر بودن نیاز به تأیید و منشأ دارند. در سال ۲۰۰۵، وزارت دادگستری ایالات متحده به پرسشی در مورد استفاده از خودکار توسط رئیس جمهور ایالات متحده پاسخ داد و استفاده از آن را مطابق با زبان موجود در ماده ۱، بخش ۷ قانون اساسی دانست.[3] خودکارهای اولیه از یک ماتریس پلاستیکی (PMMA) از امضای اصلی استفاده می‌کردند که کانالی است که در یک صفحه حکاکی شده به شکل چرخ برش داده شده است. یک قلم که توسط یک موتور الکتریکی هدایت می‌شود، محور x و y یک پروفیل یا شکل حکاکی شده در صفحه را دنبال می‌کند، به همین دلیل است که به آن ماتریس می‌گویند. قلم به صورت مکانیکی به یک بازو متصل است که می‌تواند تقریباً هر ابزار نوشتاری رایجی را نگه دارد، به طوری که می‌توان از قلم و جوهر برای نشان دادن اصالت استفاده کرد. امضای خودکار با فشار و فرورفتگی یکنواخت در کاغذ ایجاد می‌شود، به همین دلیل است که این دستگاه‌ها از دست‌خط اصلی که در آن فشار متغیر است، قابل تشخیص هستند.[4]