ایزیدورو کارینی

ایزیدورو کارینی (۷ ژانویه ۱۸۴۳، در پالرمو - ۲۵ ژانویه ۱۸۹۵، در رم) روحانی، معلم، مورخ و خطاط ایتالیایی. زندگینامه در کالجژوزوئیت/یسوعی پالرمو تحصیل کرد و می‌خواست وارد این فرقه شود، اما پدرش جیاچینتو کارینی، که به عنوان رهبر گردان در عملیات هزار در سیسیل شرکت کرده و در پالرمو زخمی شده بود، مانع او شد. پیا کارینی، خواهر کوچکتر ایزیدورو، با باستان‌شناس آلفونسو بارتولی ازدواج کرد و خواهر آلفونسو، ماریا، با آلفونسو باتلی ازدواج کرد: جولیو باتلی، خطاط و مورخ، حاصل این ازدواج بود.[2] ایزیدورو کارینی در انجمن سخنوری آموزش دید. در سال ۱۸۶۵، او هفته‌نامه «دوستی با مذهب» را تأسیس کرد که پس از قیام‌های مردمی پالرمو در سپتامبر ۱۸۶۶ متوقف شد. در سال ۱۸۶۸، او به مقام کشیشی منصوب شد و در همان سال هفته‌نامه «آپ ایبلیا» را تأسیس کرد. سال بعد، او دوهفته‌نامه «لا سیسیلیا کاتولیکا» را تأسیس کرد که هفته‌نامه قبلی را در خود جای داد. در سال ۱۸۷۴، او از بنیانگذاران انجمن تاریخ میهن سیسیل بود. در سال ۱۸۷۶، او به عنوان استاد پالئوگرافی در دانشگاه پالرمو منصوب شد. او خود را وقف ویرایش دیپلم‌های یونانی و عربی موجود در بایگانی‌های سیسیل کرد. او اولین کسی بود که در مدرسه‌ی خط‌شناسی و نقد تاریخی - که در آن زمان مدرسه‌ی خط‌شناسی دیپلماتیک و بایگانی واتیکان نامیده می‌شد - که توسط پاپ لئو سیزدهم در بایگانی مخفی واتیکان، با انگیزه‌ی شخصی در ۱۹ مه ۱۸۸۴ تأسیس شد، به عنوان مدرس فعالیت کرد. انتصاب او به عنوان مسئول بایگانی وابسته به واتیکان و مشاور کمیسیون کاردینال‌ها بود. در سال ۱۸۸۸، ایزیدورو کارینی انجمن رومی مطالعات کتاب مقدس را تأسیس کرد. در سال ۱۸۹۰، او توسط پاپ لئو سیزدهم به عنوان "اولین متولی" کتابخانه‌ی رسولی واتیکان منصوب شد.[3] در ۲۶ ژانویه ۱۸۹۳، او عضو آکادمی علوم تورین شد.