ابو عبدالله محمد بن حسن معروفی بلخی

محمد بن حسن معروفی (م. ۴ق)از شاعران ایرانی در قرن چهارم هجری قمری بود. وی امیر عبدالملک بن نوح سامانی و امیر خلف بن احمد سجزی صفاری را مدح گفته است. ابوعبداللّه محمد بن حسن معروفی بلخی، از شاعران عهد سامانی بود و به نقل عوفی، امیر عبدالملک بن نوح سامانی (۳۴۳-۳۵۰ق) را مدح گفته است.[۱] بنابراین می‌توان پنداشت که شاعر در نیمه نخست سده چهارم می‌زیسته است. [۲] اطلاعات اندک دیگری را دهخدا ذکر کرده که منبع آن نامعلوم است، وی می‌نویسد: معروفی در بلخ به دنیا آمد و معاصر شاعر بزرگ ایرانی، رودکی بود و او معروفی را به گرویدن به آل فاطمه وصیت کرده است. وی افزون بر اشعاری که در مدح عبدالملک بن نوح سامانی سروده، اشعاری نیز در مدح امیر خلف بن احمد سجزی صفاری به نظم کشیده است. از سروده‌های بلخی جز ابیاتی چند باقی نمانده؛ ولی از آنها بر می‌آید شاعر در اقسام قصیده، غزل و مثنوی مهارت داشته و از توانایی خاصی برخوردار بوده است. [۳] از معروفی دیوان شعری بر جای مانده است. [۴] (دیگر منابع: [۵][۶][۷][۸][۹]). ۲ - پانویس [ویرایش] ۱. ↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۹، ص۱۰۶۷. ۲. ↑ صفا، ذبیح‌الله، تاریخ ادبیات در ایران، ج۱، ص۴۱۹. ۳. ↑ دهخدا، علی‌اکبر، لغت نامه دهخدا، ج۱، ص۵۳۰. ۴. ↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۹، ص۱۰۶۷. ۵. ↑ خیام‌پور، عبدالرسول، فرهنگ سخنوران، ص۵۵۱. ۶. ↑ نفیسی، سعید، تاریخ نظم و نثر در ایران، ج۱، ص۲۲. ۷. ↑ فروزان فر، بدیع الزمان، سخن و سخنوران، ص۲۲ و ۲۷. ۸. ↑ براون، ادوارد، تاریخ ادبی ایران، ج۱، ص۶۷۴. ۹. ↑ قمی، عباس، الکنی و الالقاب، ج۲، ص۲۸۴. ۳ - منبع [ویرایش] • پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «محمد معیطی» ج۲، ص۴۳۸. رده‌های این صفحه : شاعران ایرانی سده چهارم(قمری) | شاعران قرن 4 (قمری) | شخصیت های ایران | شخصیت‌های قرن 4 (قمری)