صعوه آبدارک تز

صعوه‌ها، گروهی از پرندگان در تیرۀ صعوگان (به لاتین: Prunellidae) از راسته گنجشک‌سانان که در جهان دارای تنها یک سرده است. نام "آبدارَک" هم برای صعوه ذکر شده است (لغت‌نامه دهخدا بر اساس ربنجنی). فهرست گونه‌ها تیره: صعوگان PRUNELLIDAE سرده: صعوه‌ها Prunella صعوه کوهی, Prunella collaris صعوه آلتای, Prunella himalayana صعوه سینه‌سرخ, Prunella rubeculoides صعوه سینه‌حنایی, Prunella strophiata صعوه سیبری, Prunella montanella صعوه قهوه‌ای, Prunella fulvescens صعوه ابروسفید, Prunella ocularis صعوه گلوسیاه, Prunella atrogularis صعوه کوزلوا, Prunella koslowi صعوه جنگلی, hedge accentor or hedge sparrow, Prunella modularis صعوه ژاپنی, Prunella rubida صعوه پشت‌بلوطی, Prunella immaculata صعوه عربی, Prunella fagani گونه‌های ایران در ایران چهار گونه از این خانواده وجود دارد. صعوه کوهی صعوه ابروسفید صعوه گلوسیاه صعوه جنگلی (صعوه باغی) منابع مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Accentor». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۳ فوریه ۲۰۱۵. در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ صعوه موجود است. آیکون خرد این یک مقالهٔ خرد زیست‌شناسی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. رده‌ها: پرندگان ایران تیره‌های پرندگان سرده‌های پرندگان صعوه این صفحه آخرین‌بار در ۹ آوریل ۲۰۲۵ ساعت ۲۰:۱۰ ویرایش شده است ////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////تز. [ ت َ ](اِ) مرغکی بود کوچک و لونش خشینه بود و نیک نتواندپریدن و در گلستانها بیشتر بود. (لغت فرس اسدی چ اقبال ص 170). نام مرغی بود که بیشتر در بوستانها بود ونیکو نتواند پرید و آوازک حزین داشته باشد. و در جثه و لون مانند خشینه بود. (فرهنگ جهانگیری ) (از فرهنگ رشیدی ). نام مرغکی است خوش آواز و کم سکون و بیشتردر گلستانها می باشد و آنرا به عربی صعوه میگویند. (برهان ) (از ناظم الاطباء). مرغکی است خوش آواز در بوستان آوازی حزین دارد. (انجمن آرا) (آنندراج ). مرغکی باشد کوچک و بانگی برنگ گنجشک کند و برجهنده و نیک نتواند پرید و نشاطی بود و در گلستانها بیشتر بود و نوای خوش زند و در بعضی مواضع آنرا توذ گویند و به زبان اصفهانی ترمذ گویندش . (فرهنگ اوبهی ) : چون ۞ لطیف آید ۞ بگاه ۞ نوبهار به بانگ رود و بانگ کبک و بانگ تز. رودکی (از لغت فرس ).